Επιστολή Έλληνα φορολογούμενου στο Υπουργείο Οικονομικών: «Αρνούμαι να πληρώσω!!!»

 Με την παρούσα επιστολή μου, σας γνωστοποιώ την πρόθεση μου να μην πληρώσω την συμμετοχή μου στην κρίση που περνάει η χώρα μου. 

Οι λόγοι είναι απλοί: Εσείς οι πολιτικοί, αλλά και οι δημόσιοι λειτουργοί σας, είχατε την ευκαιρία, αλλά και την εντολή από τον ελληνικό λαό, να διαχειριστείτε τα χρήματα των Ελλήνων φορολογούμενων, όσο και των κοινοτικών κονδυλίων από το 1981 και μετά. Να τα διαχειριστείτε με τέτοιο τρόπο έτσι, ώστε η χώρα να έχει ανάπτυξη και κοινωνικές παροχές. 

Στα 30 χρόνια αυτό που καταφέρατε είναι κατασπατάληση του δημοσίου χρήματος για ίδιο όφελος, παραπλάνηση του λαού για δήθεν κοινωνικές παροχές και διόγκωση του δημοσίου τομέα για ψηφοθηρικούς λόγους. ... 

Καταφέρατε μία χώρα, η οποία από αρχαιοτάτων χρόνων ήταν υπερήφανη και δεν υποδουλωνόταν σε ξένους κατακτητές, εσείς με τις πράξεις σας να την ξανά-υποδουλώσετε. 

Το σύνταγμα της χώρας μου μιλάει για την ισότητα των Ελλήνων. Άραγε για ποιά ισότητα μιλάμε; Το συνάδελφο σας κύριο Μαντέλη, τον καταδικάσατε σε φυλάκιση με τριετή αναστολή. Ποινή που αφορούσε δωροδοκία, ψευδή φορολογική δήλωση και τέλος για ζημία, την οποία υπέστη το Ελληνικό Δημόσιο (δηλαδή εγώ, ο Ελληνικός λαός). Γιατί δεν του δεσμεύσατε την περιουσία του; Στο πρόσωπο του κυρίου Μαντέλη, αναφέρομαι και σε όλα τα λαμόγια πολιτικούς και μη, που κλέψανε τον ιδρώτα μου. Αναρωτιέμαι, εγώ, που δεν θα σας πληρώσω τα 500-1000 ευρώ της εφορίας, τί ποινή θα μου επιβάλλετε, σε σχέση πάντα με την ποινή που επιβάλατε στον κύριο Μαντέλη και στον κάθε κύριο Μαντέλη; Πολύ θα ήθελα να με δικάσει ο δικαστής που δίκασε τον κύριο Μαντέλη και να μου απαγγείλει κατηγορία. 

Δεν σας πληρώνω, αφού δεν φορολογείτε, δεν εισπράττετε και δεν δεσμεύετε τις περιουσίες αυτών που φοροδιαφεύγουν. Μέχρι σήμερα τα κανάλια αναφέρονται σε 37 δισεκατομμύρια από ανείσπρακτους φόρους, τους οποίους δεν μπορείτε και δεν θέλετε να εισπράξετε. 

Προχθές ο κύριος Ρακιτζής, αναφέρθηκε σε κρατικό υπάλληλο, η οποία υπεξαίρεσε 16 εκατομμύρια ευρώ και της επιβλήθηκε η ποινή της εξάμηνης διακοπής από την εργασία της. Και για όλα αυτά ζητάτε να πληρώσω εγώ ο μισθωτός; 

Δεν σας πληρώνω, γιατί αποτύχατε εδώ και 30 χρόνια να φτιάξετε την υγεία, την παιδεία και γενικά όλες εκείνες τις υποδομές που πρέπει να έχει ένα σύγχρονο κράτος. 

Δεν σας πληρώνω, γιατί αναλάβατε την διακυβέρνηση με ψέματα και συνεχίζετε να κυβερνάτε με ψέματα. 

Δεν σας πληρώνω, γιατί δεν έχετε εντολή από τον λαό, να υπογράφετε τέτοιου είδους μνημόνια. 

Δεν σας πληρώνω, γιατί αρνούμαι να ταϊζω 301 ανθρώπους και την κλίκα τους, που το μόνο που ξέρουν να κάνουν είναι να προδίδουν τα όνειρα του λαού και να ζούν εις βάρος του. 

Θα πληρώσω την συμμετοχή μου στο κράτος, όταν αυτό αποφασίσει να γίνει δίκαιο και να κατανέμει τα βάρη δίκαια. 

Θα πληρώσω, όταν το κράτος θα λειτουργήσει σαν κράτος και όχι σαν κομματική επιχείρηση με τα «δικά τους» παιδιά. 

Θα πληρώσω, όταν αυτοί που μας κυβερνάνε και οι δημόσιοι λειτουργοί θα λειτουργήσουν για το κοινό συμφέρον και όχι για να φτιάξουν περιουσία. 

Τελειώνοντας, θέλω να σας τονίσω ότι ο πολιτικός σας χρόνος (αναφέρομαι σε όλο το πολιτικό σύστημα) τελείωσε. Ο Ραγιάς ξύπνησε, από εδώ και στο εξής θα ακούτε και θα νοιώθετε μόνο την οργή του. 

Υποδουλώσατε τα όνειρα μου και το μέλλον των παιδιών μου. 

Πιστέψτε με, δεν έχω τίποτα να χάσω..!!!!

ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΑΝΙΚΑΝΟΣ ΑΝΤΡΑΣ ΓΙΑ ΣΟΒΑΡΗ ΣΧΕΣΗ

Πάει, το πήρα απόφαση ! Αν όντως θέλω μία σοβαρή σχέση, μία σχέση που να βασίζεται στην συντροφικότητα, την αγάπη, τον σεβασμό, την φιλία και ότι άλλο ψάχνω , θα πρέπει μάλλον προς αυτήν την κατεύθυνση  να λειτουργήσω από εδώ και μπρος…

Έχω απογοητευθεί βλέπετε από την ισοπέδωση των ανθρώπων.

Γνωρίζεις κάποιον, λέτε «χαίρω πολύ» και η επόμενη ατάκα που ακούς είναι : πάμε να την βρούμε;

Γιατί ρε φίλε; Χάσαμε κάτι και πρέπει να το βρούμε δηλαδή; 

Το σίγουρο είναι ότι χάσαμε τον ρομαντισμό μας, την ευαισθησία μας, την όλη προσέγγιση του αρσενικού προς το θηλυκό.

Όχι δεν με καλύπτει κάτι τέτοιο. Δεν θέλω το στυλάκι που κυκλοφορεί, «ξεντύσου κι έρχομαι»…  και μετά που σε είδα που σε ξέρω…

Αυτό μου θυμίζει τα κόκκινα φανάρια. Όχι φυσικά τα φανάρια «Γρηγόρης και Σταμάτης», αλλά εκεί που πας, πληρώνεις, αδειάζεις και φεύγεις…

Απορώ φυσικά πως μεγάλη μερίδα γυναικών, προωθούν αυτή την κατάσταση, με αποτέλεσμα να μας βάζουν οι άντρες όλες στο ίδιο τσουβάλι…

Σε συζητήσεις που έχω κάνει, είδα ότι το θεωρούν απελευθέρωση, ισότητα κλπ….

Όχι κυρίες μου, λάθος σας τα είπανε !

Το «ανοίξαμε και σας περιμένουμε», το μόνο που σημαίνει είναι ανασφάλεια, απελπισμένη μάλιστα, μία ατέρμονη προσπάθεια από πλευρά σας να επιβεβαιωθείτε ως γυναίκες, ή μία καταπίεση του οικογενειακού σας περιβάλλοντος, την οποία  εκφράζετε τώρα που ενηλικιωθήκατε ή τώρα που χωρίσατε …

Κοινώς, μου δείχνει άτομα με συναισθηματική ανασφάλεια, ευνουχισμένα ψυχικά….

Φυσικά, έτσι για να μαθαίνετε, ποτέ μα ποτέ δεν καταξιώνεσαι μόνο και μόνο έχοντας δίπλα σου έναν άντρα, αν εσύ έχεις επίπεδο δάπεδο…. και IQ ραδικιού. Πόσο μάλλον με το ανοίξαμε και σας περιμένουμε…

Όσο για εσάς τους άντρες, αν δεν σας το είπε κανείς μέχρι τώρα, μάθετε, πως είναι μύθος το ότι είσαστε πολυγαμικά όντα και ότι είναι φυσικό να φέρεστε κατ’ αυτό τον τρόπο…

Μάθατε τώρα, μικροί – μεγάλοι, να την πέφτετε  σ’ οτιδήποτε κινείται γύρω σας, γένους θηλυκού… Ούτε μύγα δεν αφήνετε πια…

Δεν σας ενδιαφέρει η ηλικία (ειδικά οι νεαροί κάτω των 30, ξεσαλώνουν στο να ψάχνουν να ρίξουν μία κατά πολύ μεγαλύτερη), αν είναι όμορφη, άσχημη, κουτσή, στραβή… Φτάνει να την πάτε στο κρεβάτι και μετά να κάνετε το κομμάτι σας στην παρέα σας… 

Κοινώς «σαβουρογάμηδες» καταντήσατε…

Μ’ εκνευρίζει αφάνταστα όλη αυτή η κατάσταση.

Αναντίρρητα, καλό το sex. Και σίγουρα δεν έχω κανένα μα κανένα πρόβλημα επ’ αυτού.

Αλλά βρε παιδιά, εμένα με ενδιαφέρει και το πριν και το μετά.

Τι να το κάνω ένα κρεβάτι, ας είναι και το πιο τέλειο, αν μετά… υπάρχει το απόλυτο κενό.

Είναι σαν να λέω ότι τρώω αστακομακαρονάδα, και δεν έχει αστακό.

Θέλω να μοιραστώ στιγμές, να ερωτευθώ και να με ερωτευθούν. Να μπορούμε να συζητήσουμε για διάφορα.

Να μην με βλέπουν σαν ΟΥΦΟ, όταν  μιλώ τα ελληνικά όπως τα διδάχτηκα και όχι τα αλαμπουρνέζικα που χρησιμοποιούν τώρα…

Θέλω την διαδικασία μου, τα κεράκια μου δίπλα στο τζάκι τον χειμώνα ή έξω στον κήπο μου, τον άνθρωπο μου απέναντι μου και τις μοναδικές στιγμές μας.

Να έχει πανσέληνο,  να είμαστε αγκαλιά και αυτό να είναι αρκετό.

Να ζω τις στιγμές!!!

Που πήγαν όλα αυτά; 

Δεν με καλύπτει αυτή η ισοπέδωση. Δεν την μπορώ. Στο κάτω – κάτω αν το είχα στο μέτωπο, θα ήμουν κουμπαράς κι όχι γυναίκα.

Δυστυχώς όμως έτσι όπως έχουν ξεφτιλιστεί τα πράγματα, οι γυναίκες κουμπαράδες καταντήσαμε. Όσο για τους άντρες, κουρντιστά  μηχανάκια του sex….

Πολλές φορές λέω πως σκέφτονται με το κάτω κεφάλι και όχι με το επάνω…

O tempora, o mores….

Οπότε καταλήγω στο εξής : για να έχω αυτό που θέλω, θα πρέπει να το αναζητήσω μάλλον σε ανίκανο σεξουαλικά άντρα. Γιατί ένα καλό sex χωρίς ψυχικό, συναισθηματικό και πνευματικό περιεχόμενο, είναι ΤΙΠΟΤΑ.

Όχι κύριοι, εσείς που διαβάζετε τα παραπάνω και μειδιάτε ειρωνικά, δεν είμαι λεσβία.

Γυναίκα και μάλιστα Θηλυκό είμαι! Και ξέρω πολύ καλά ποια είμαι και τι θέλω.

Απλά, αυτοσκοπός μου δεν είναι το sex, αλλά και ο άνθρωπος.

Δεν επιβεβαιώνομαι μέσα από αυτό. Αντίθετα, μια και τυχαίνει να είμαι και εγκεφαλικός τύπος, νοιώθω το απόλυτο κενό, αν δεν υπάρχουν τα υπόλοιπα.

Αν η ψυχή μου είναι κενή, δεν μπορώ να λειτουργήσω, μακάρι να έρθει δίπλα μου ο πιο κούκλος από εσάς. Και να έχει καλογυμνασμένους κοιλιακούς και να είναι δίμετρος, κατάξανθος και γαλανομάτης…. Αν δεν έχει περιεχόμενο, αν μέσα του είναι το απόλυτο κενό, δεν μου κάνει.

(Και όταν λέω περιεχόμενο, δεν εννοώ φυσικά το περιεχόμενο του παντελονιού…)

Κι επειδή πιστεύω πως ένας ανίκανος σεξουαλικά, χρησιμοποιεί σαφώς τον εγκέφαλο του και φροντίζει για την πνευματική και ψυχική του καλλιέργεια, μια και δεν σκέφτεται με το κάτω αλλά με το πάνω κεφάλι,

Ζητείται ανίκανος άντρας, για σοβαρή σχέση !

(Αν είναι να’ ρθει, θε να’ ρθει, αλλιώς ας προσπεράσει)

Και για όλα τα παραπάνω που διαβάσατε, ο έχων νουν νοείν νοείτω….

redhead

Γιατί δεν θέλουν τους Έλληνες;

Σ’ ένα βιβλίο με τίτλο «Σκυλάνθρωποι» (Δημ. Μοσχόπουλου) είναι καταγεγραμμένη η ενδιαφέρουσα αφήγηση μίας Ελβετίδας, η οποία επεξηγεί γιατί οι Ευρωπαίοι και γενικότερα οι ξένοι, συμπεριφέρονται με ελεεινό τρόπο κατά των Ελλήνων. Η κοπέλα αναφέρεται σε κάποιον πλούσιο θείο της ονόματι Αλμπέρ που ζούσε κοντά στη Λοζάννη υπεραγαπώντας τα ζώα καί προστατεύοντας στη βίλα του πολλά από αυτά. Ένας φίλος του γιατρός απ’ τη Γενεύη του δώρισε ένα κουτάβι ράτσας «μποξέρ», που άκουγε στο όνομα «Τέλος», ενημερώνοντάς τον ότι άμα μεγαλώσει το καθαρόαιμο σκυλί χρειάζεται προσοχή διότι είναι επικίνδυνο!... 

Πράγματι, σ’ ένα χρόνο είχε δυναμώσει τόσο πολύ που ήταν απλησίαστο. Ο πρώτος που την πλήρωσε ήταν ο κηπουρός που δέχτηκε επίθεση από το σκυλί με αποτέλεσμα να μείνει ένα μήνα ακίνητος στην κλινική έχοντας χάσει την γάμπα που την είχε φάει ο σκύλος και θα έμενε κουτσός σε όλη του τη ζωή με καρφιά στο πόδι του! Ο Αλμπέρ απεφάνθη ότι ο σκύλος έπρεπε να εκπαιδευθεί για να αποκτήσει σωστή συμπεριφορά. Έφερε Γερμανό σκυλοδαμαστή και πράγματι σε 6 μήνες ο «Τέλος» ήταν «αρνάκι». Περιέργως όμως σε μία δεξίωση ο σκύλος ξαναεπιτέθηκε αιμοβόρικα σ’ έναν υπηρέτη και ευτυχώς γι’ αυτόν ο οδηγός της βίλας πυροβόλησε τον «Τέλος» και έβαλε τέλος στην άτακτη ζωή του! Η στεναχώρια του Αλμπέρ ήταν απερίγραπτη ώσπου τον επισκέφτηκε ο δωρητής του σκύλου, ο γιατρός, ο οποίος εξήγησε στον περίλυπο φίλο του ότι ο σκύλος όσο καλά και να δαμαστεί κρατάει μέσα του κακία, ζήλια, μίσος, καί εκδικείται: «Τα ζώα δεν συγχωράνε ποτέ στον άνθρωπο την βελτίωση της συμπεριφοράς τους, γιατί νιώθουνε ότι αυτή η βελτίωση τ’ απομακρύνει από τη φύση τους... και όποτε δίνετε η ευκαιρία το μίσος εκρήγνυται». 

Για να κατανοήσει ο Αλμπέρ καλύτερα την συμπεριφορά του σκύλου, ο γιατρός κάνει τον εξής εκπληκτικό παραλληλισμό: «Είναι ακριβώς αυτό που συμβαίνει μ’ εμάς τους Ευρωπαίους καί τους Έλληνες! Αν υπάρχει μια φυλή στον κόσμο που κυριολεκτικά τη μισώ αφόρητα, αυτή η φυλή είναι οι Έλληνες»! Και τεκμηριώνει την άποψή του λέγοντας ότι στα γυμνασιακά του χρόνια ένιωθε «ψυχικά καταπιεσμένος. Διότι δεν μας διδάξανε τίποτα οι σοφοί μας διδάσκαλοι που να μην το ’χανε εξηγήσει, να μην το ’χανε ανακαλύψει, να μην το ’χανε πετύχει, να μην το ’χανε τελειοποιήσει οι Έλληνες! 

Κι αν κάποτε αναφέρανε κανένα άλλονε φτωχό συγγενή της γνώσεως και της σοφίας, όχι Έλληνα, στο τέλος προσθέτανε ότι αυτός ο κάποιος, ο φουκαράς βασίστηκε για την ανακάλυψή του πάνω σ’ ένα θεώρημα προγενέστερο κάποιου Έλληνα, πάνω σε μια παλιά σκέψη κάποιου άλλου Έλληνα, πάνω σ’ ένα έργο αιώνες πριν δοσμένο από κάποιον άλλο Έλληνα!... Σιγά σιγά ένιωθα πως οι γνώσεις μου, οι σκέψεις μου, τα αισθήματά μου, η προσωπικότητά μου, ο κόσμος μου, η ύπαρξή μου ως το έσχατο μόριο διαβρώνονταν και χρωματίζονταν απ’ αυτό που χαρακτηρίζουμε με την κλασική πια έκφραση  ̈ελληνικό παρελθόν ̈». Αυτά όλα καταστάλαζαν στα βάθη της ψυχής του γιατρού «ένα φλογερό μίσος για καθετί το ελληνικό»! Και η συνέχεια: «Αργότερα στο πανεπιστήμιο, η κατάσταση έγινε δραματική. 

Ο Ασκληπιός από τη μια, ο Ιπποκράτης απ’ την άλλη! Ο Γαληνός τη μια μέρα, ο Ορειβάσιος την επομένη! Αέτιος το πρωί, Αλέξανδρος Τραλλιανός τ’ απόγευμα! Παύλος ο Αιγινίτης από ’δω, Στέφανος ο Αθηναίος από ’κει... Δεν μπορούσα ν’ ανοίξω βιβλίο χωρίς να βρω μπροστά μου την ελληνική παρουσία. Δεν τολμούσα να πιάσω στα χέρια μου λεξικό για να βρώ μια δύσκολη, σπάνια, μια χρήσιμη, μια έξυπνη, μια όμορφη, μια μεστωμένη λέξη. Όλες ελληνικές! Και άλλες αμέτρητες σαν την άμμο των θαλασσών και των ποταμών, ελληνικής κι αυτές προέλευσης! Άρχισα κι εγώ με την πάροδο του χρόνου να νιώθω απέναντι στους Έλληνες όπως ο  ̈Τέλος ̈... Πρόκειται για φαινόμενο ομαδικό!  ́Έτσι αισθανόμαστε λίγο πολύ όλοι μας απέναντι στους Έλληνες. Τους μισούμε όπως τα ζώα τους θηριοδαμαστές. Και μόλις μας δίνεται η ευκαιρία χιμάμε τους δαγκώνουμε και τους κατασπαράζουμε. 

Γιατί στο βάθος ξέρουμε ότι κάποτε ήμαστε ζώα μ’ όλη τη σημασία της λέξης κι είναι αυτοί, οι Έλληνες, πάλι οι Έλληνες, πάντα οι Έλληνες, που μας εξώσανε από τη ζωώδικη υπόσταση και μας ανεβάσανε στην ίδια με τους εαυτούς τους ανθρώπινη βαθμίδα!... Δεν αγαπάμε κάτι που θαυμάζουμε... Ρίξε μια ματιά στην ιστορία και θα διαπιστώσεις ότι όλοι οι Ευρωπαίοι, με αρχηγούς τους Λατίνους και το Βατικανό, λυσσάξαμε να τους εξαφανίσουμε τους Έλληνες από το πρόσωπο της γης! Δεν θα βρεις και δε θα φανταστείς συνδυασμό και συγκέρασμα εγκλήματος, πλεκτάνης και παγίδας που δεν το σκαρφιστήκαμε και δεν το πραγματώσαμε για να τους εξολοθρεύσουμε!... η ιστορία με το μίσος κατά των Ελλήνων δεν ξέφτισε. Ο σύγχρονος  ̈πολιτισμένος ̈ άνθρωπος είναι ο ίδιος και χειρότερος... Δεν θα επιτρέψει ποτέ το Βατικανό, Αλμπέρ μου, να επιβιώσει στην αυλόπορτα της Ευρώπης, στα πλευρά της Ασίας και στο κατώφλι της Αφρικής ο ελληνισμός κι η ορθοδοξία του, η μόνη πραγματικότητα, η μόνη γνήσια χριστιανική πίστη... 

Είναι ο μόνος λαός που κατόρθωσε να συνταιριάξει αρμονικά τον αρχαίο του πολιτισμό, την υπεράνθρωπη πνευματικότητά του με όλα τα θετικά στοιχεία του χριστιανισμού και να γεννήσει αυτός ο θεϊκός συνουσιασμός μια βαθιά πίστη, μια θεμελιωμένη θρησκεία, μια τρομερή ενωτική ισχύ. Η δική μας ηγεσία, οι δικοί μας ταγοί, η δική μας εκκλησία δεν θα επιτρέψουν ποτέ την προκοπή τους, γιατί αν μονοιάσουνε και στο κοινωνικό πεδίο, χαθήκαμε! Ποιος τους πιάνει, αν βλαστήσει στη γη τους μια στάλα κοινωνική δικαιοσύνη κι ο λαός τους που στενάζει κι αναστενάζει φτάσει να κουμαντάρει τον τόπο του! Θα ξαναπιάσουνε το πολιτιστικό μαστίγιο στα χέρια τους και θα τους θωρούμε πάλι από το ύψος των αστραγάλων τους εμείς τα σκαθάρια αυτούς τους γίγαντες»! 

Ο φιλέλληνας Αλμπέρ σ’ όλα αυτά αρκέστηκε να απαντήσει με νόημα: «Γι’ αυτό θα τους αγαπάω πάντα, θα τους θαυμάζω και θα τους σέβομαι...». 

Στρατής Ανδριώτης 

Πηγή :  http://ditruth.blogspot.com/2011/06/blog-post_6938.html