Πέμπτη 8 Δεκεμβρίου 2011

Ο Ευγένιος Τριβιζάς για τον όρο PIGS

 Οι απόψεις του Ευγένιου Τριβιζά (καθηγητή εγκληματολογίας στην Μ. Βρεττανία και συγγραφέα παιδικών βιβλίων) για τον όρο PIGS:

O χαρακτηρισμός των Ελλήνων ως απατεώνων, προδοτών και άλλων τινών δεν είναι παρά μία ακόμα περίπτωση του κοινωνιολογικού φαινομένου της επικλήσεως αρνητικών εθνικών στερεοτύπων σε περιπτώσεις κρίσεων. Αντί να κρίνονται και να κατακρίνονται αποφάσεις ή ενέργειες συγκεκριμένων ατόμων, στιγματίζεται συλλήβδην έναs ολόκληρoς λαός. Το πιο επικίνδυνο στερεότυπο είναι η αμφισβήτηση της ανθρώπινης φύσης φυλών και εθνών.

Το αρκτικόλεξο «ΡΙGS»(*) (ΓΟΥΡΟΥΝΙΑ), το οποίο χρησιμοποιούν Δυτικοευρωπαίοι και Αγγλοσάξονες επενδυτές και σχολιαστές, ως συνοπτικό τρόπο αναφοράς στους λαούς της Νότιας Ευρώπης και τις οικονομίες τους, δεν είναι μόνο μια κακόγουστη προσβολή. Είναι μια σύγχρονη εκδοχή του ιστορικού φαινομένου της αμφισβήτησης της ανθρώπινης φύσης του συνανθρώπου, της διαδικασίας κατά την οποία μέλη μιας εθνικής ομάδας υποβιβάζουν τα μέλη μιας άλλης στο επίπεδο των ζώων, μεταδίδοντας έμμεσα το μήνυμα ότι είναι άξια να τύχουν παρόμοια με αυτά μεταχείρισης.

Αν και ορισμένα έντυπα, όπως οι «Financial Τimes», και τράπεζες, όπως η Βarclays, κατόπιν καταγγελιών, όπως εκείνη του Πορτογάλου υπουργού Οικονομικών, απαγόρευσαν τη χρήση του, ο όρος κινδυνεύει να καθιερωθεί. Όσοι εξακολουθούν να τον χρησιμοποιούν δεν αντιλαμβάνονται τη σοβαρότητα μιας τέτοιας πρακτικής. Λησμονούν ότι παρόμοιες μειωτικές εκφράσεις είχαν χρησιμοποιηθεί συστηματικά κατά το παρελθόν για να απευαισθητοποιήσουν την κοινή γνώμη, να αναστείλουν τυχόν ενδοιασμούς, να απενεργοποιήσουν τη συναισθηματική ταύτιση και να διευκολύνουν διωγμούς, σφαγές, ακόμα και γενοκτονίες.

Της γενοκτονίας της Ρουάντας για παράδειγμα είχε προηγηθεί μια κυβερνητικά συντονισμένη εκστρατεία λεκτικής «αποκτήνωσης» των θυμάτων και κατά τη διάρκεια του Παγκοσμίου Πόλεμου η ιαπωνική προπαγάνδα είχε χρησιμοποιήσει την ίδια μέθοδο εναντίον των Αμερικανών. Η πιο ακραία, βέβαια περίπτωση, ήταν εκείνη του Τρίτου Ράιχ. Ένα από τα σκευάσματα που χρησιμοποιήθηκαν για τη γενοκτονία των Εβραίων στα στρατόπεδα συγκεντρώσεως, ήταν το παρασιτοκτόνο Ζyclon Β. Πολύ πριν, όμως, οι κρατούμενοι εξοντωθούν με παρασιτοκτόνα, είχε προηγηθεί η απομείωση της ανθρώπινης φύσης τους από τον ναζιστικό μηχανισμό προπαγάνδας.

Εκφράσεις όπως «αρουραίοι», «μολυσματικά ζωύφια» είχαν χρησιμοποιηθεί συστηματικά για τον χαρακτηρισμό τους. Και φυσικά όταν εκλαμβάνεις τους αντιπάλους σου όχι ως ανθρώπους αλλά ως κτήνη ή παράσιτα, δεν έχεις και πολλούς ενδοιασμούς για να τους εξοντώσεις προκειμένου να ανακυκλώσεις τις τρίχες ή το λίπος τους. Η λεκτική «αποκτηνωτική» βία αποτελεί συχνά τον προθάλαμο πραγματικής και όχι μόνο στη διεθνή σκηνή.

Σε έρευνά μου για τα εγκλήματα του όχλου είχα κάνει διάκριση μεταξύ δύο κατηγοριών υβριστικών εκφράσεων, εκείνων οι οποίοι αρνούνται τον ανδρισμό του αντιπάλου και εκείνων οι οποίοι αρνούνται την ανθρώπινη φύση του και είχα διαπιστώσει ότι η πρώτη ανοίγει τον δρόμο σε ριτουαλιστική και η δεύτερη σε πραγματική βία. Οι τραγικές συνέπειες της λεκτικής «αποκτήνωσης» είναι ο λόγος για τον οποίο οι ανθρωπολόγοι Μontagu και Μatson θεωρούν ότι οι διαδικασίες άρνησης της ανθρώπινης υπόστασης συνανθρώπων είναι «ο πέμπτος καβαλάρης της Αποκαλύψεως» . Θα ήταν υπερβολικό, βέβαια, να ισχυριστεί κανείς ότι οι χρήστες του όρου «ΡΙGS» προετοιμάζουν το έδαφος για την οικονομική κατακρεούργηση των άσωτων «γουρουνιών» του Νότου.

Είναι όμως απορίας άξιο το ότι πολιτισμένοι άνθρωποι φτάνουν στο σημείο να διαδίδουν μειωτικές εκφράσεις που τόσα δεινά έχουν προκαλέσει κατά το παρελθόν. Όταν δεν αντιμετωπίζουμε τους άλλους ως άτομα, αλλά ως εκπροσώπους στερεοτύπων, όταν μία εθνότητα θεωρείται ότι ενσαρκώνει το έντιμο και το ηθικό και ο αντίπαλος το δόλιο και το ανήθικο, τότε ανοίγει διάπλατα ο δρόμος για κάθε λογής βαρβαρότητα. Ούτε οι Νότιοι είναι «γουρούνια», ούτε οι Έλληνες είναι εκ γενετής απατεώνες, ούτε οι Γερμανοί επιρρεπείς σε γενοκτονίες.

Το καλό και το κακό ενυπάρχει στον καθένα και το δεύτερο μπορεί εύκολα να πυροδοτηθεί από λεκτικές κοινωνικές διαδράσεις. Ας ελπίσουμε ότι ο «πέμπτος καβαλάρης της Αποκαλύψεως», προτού συνεχίσει τη νέα του επέλαση, θα σκοντάψει στους βράχους της λογικής και της κοινής μας ανθρωπιάς.

Ευγένιος Τριβιζάς

Πηγή : www.pyxida.gr
http://www.pyxida.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=3597%3A-pigs&catid=15%3A2009-12-15-17-10-45&Itemid=250#.TuBpynrfnFo.facebook

Τετάρτη 7 Δεκεμβρίου 2011

Μειώσεις μισθών και 4ήμερη εργασία στις τράπεζες

«Μαχαίρι» ως 35% στους μισθούς των τραπεζοϋπαλλήλων φέρνει το 2012.
Οι διοικήσεις των ελληνικών τραπεζών έχουν ήδη ανακοινώσει ότι θα προχωρήσουν σε μειώσεις των μισθών από 10%-20%, με στόχο να εξοικονομήσουν περί τα 500 εκατ. ευρώ τον χρόνο από τον περιορισμό του μισθολογικού κόστους.
Εξάλλου, οι μειώσεις στους μισθούς είναι μία από τις πολλές απαιτήσεις της τρόικας σε ό,τι αφορά τον τραπεζικό κλάδο.
Χθες ήταν η σειρά της Τράπεζας Πειραιώς να κάνει την κίνηση.
Ανακοίνωσε ότι προχωρά σε μείωση των μισθών από 10% έως 20% και μεσοσταθμικά 12%, προκειμένου να περιορίσει κατά 50 εκατ. ευρώ τον χρόνο το μισθολογικό κόστος.
Οι μειώσεις είναι κλιμακωτές ανάλογα με το ύψος του μισθού και διαμορφώνονται ως εξής: μισθοί μέχρι 1.500 ευρώ μειώνονται κατά 10%, το τμήμα από 1.500 έως 3.000 ευρώ μειώνεται κατά 15%, ενώ για το τμήμα του μισθού από 3.000 ευρώ και πάνω η μείωση φτάνει το 20%. Ταυτόχρονα κύκλοι της διοίκησης υπογραμμίζουν ότι στόχος των περικοπών είναι να διασφαλιστούν όλες οι θέσεις εργασίας (στην Τράπεζα Πειραιώς στην Ελλάδα εργάζονται 6.000 άτομα).
Ας σημειωθεί ότι εναλλακτικά -συμφωνήθηκε με τον σύλλογο εργαζομένων- στις περιπτώσεις που δεν μπορεί να υπάρξει μείωση του μισθού, επειδή διαμορφώνεται κάτω από τα ελάχιστα όρια της συλλογικής σύμβασης της ΟΤΟΕ, υιοθετείται η λύση της 4ήμερης εργασίας.
Μεσοσταθμικά η μείωση διαμορφώνεται στο 12%, ενώ σε ανάλογες μειώσεις του μισθολογικού κόστους θα προχωρήσει ο όμιλος και στις θυγατρικές του στο εξωτερικό.
Σε ανάλογη κίνηση έχει προχωρήσει η διοίκηση της Εθνικής Τράπεζας, η οποία ενημέρωσε τον Σύλλογο Υπαλλήλων (ΣΥΕΤΕ) ότι θα πρέπει να προχωρήσει σε περιορισμό του μισθολογικού κόστους κατά 150 εκατ. ευρώ ετησίως, καθώς οι επιπτώσεις από το κούρεμα των ομολόγων του ελληνικού δημοσίου που κατέχει η τράπεζα θα είναι σημαντικές στην κεφαλαιακή της επάρκεια.
Αλλά και η διοίκηση της Εμπορικής Τράπεζας έχει ενημερώσει τον Σύλλογο Εργαζομένων ότι θα προχωρήσει σε περικοπή του κόστους μισθοδοσίας τους κατά 20% -50 εκατ. ευρώ σε ετήσια βάση - λόγω των προβλημάτων που φέρνει το «κούρεμα» των ομολόγων. Και ταυτόχρονα έβαλε και ανώτατο όριο μεικτών αποδοχών τις 6.000 ευρώ για τους διευθυντές διευθύνσεων και 5.000 ευρώ για τους διευθυντές τομέων, ενώ από τις περικοπές εξαιρούνται οι υπάλληλοι που έχουν μηνιαίες αποδοχές κάτω από 1.400 ευρώ μεικτά.
Επιχειρησιακή
Επίσης η διοίκηση της Γενικής Τράπεζας έχει ζητήσει μείωση μισθών και επιδομάτων κατά 15% και την υπογραφή επιχειρησιακής σύμβασης.
Ομως το μεγαλύτερο «κούρεμα» στις αποδοχές τους θα υποστούν οι εργαζόμενοι στο Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο και στην Αγροτική Τράπεζα.
Σύμφωνα με πρόσφατη εγκύκλιο του υπουργείου Οικονομικών, οι αποδοχές τους μειώθηκαν κατά 25% από την 1η Νοεμβρίου.
Και ο τελικός στόχος είναι οι μηνιαίες αποδοχές για κάθε εργαζόμενο ξεχωριστά να είναι μειωμένες κατά 35% σε σχέση με τις αποδοχές που είχαν τον Οκτώβριο του 2009, ώστε να επιτευχθούν οι στόχοι που έχουν τεθεί στον προϋπολογισμό του 2012.
Ο μέσος μισθός σε ΑΤΕ και ΤΤ διαμορφώνεται σε 2.200 ευρώ τον μήνα.
Από την πλευρά της, η ΟΤΟΕ τονίζει πως θα ακολουθήσει τη δικαστική οδό για «τις αντισυνταγματικές παρεμβάσεις της κυβέρνησης στις συλλογικές συμβάσεις και στα εργασιακά-ασφαλιστικά δικαιώματα». Και υπογραμμίζει ότι «θα προσφύγει στη δικαιοσύνη και θα προσβάλει την ένταξη της Αγροτικής στο άρθρο 31 του πολυνόμου και στα όσα αναφέρονται για την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων τα οποία αντιβαίνουν στα άρθρα του Συντάγματος». Ενώ οι Σύλλογοι Εργαζομένων τονίζουν ότι επ΄ ουδενί θα δεχθούν εφαρμογή της εκ περιτροπής εργασίας.
Eρευνα
Μία στις 2 επιχειρήσεις δίνει αγώνα για την επιβίωση
Αγώνα για την επιβίωση δίνει σήμερα η 1 στις 2 επιχειρήσεις, ενώ 4 στις 10 επιχειρήσεις που λειτουργούσαν το 2007 δεν θα υπάρχουν μέχρι το 2012, εκτίμησε χθες μιλώντας σε τραπεζικό συνέδριο ο κ. Ανδρέας Αθανασόπουλος, γενικός διευθυντής Λιανικής της Εθνικής Τράπεζας. Οι επιχειρήσεις δεν κατάφεραν να αντιληφθούν έγκαιρα το μέγεθος και το βάθος της κρίσης -συμπλήρωσε- και σήμερα «τρέχουν» για να εξασφαλίσουν τον ελάχιστο τζίρο. Οπως είπε, σε ποσοστό 30% οι ελληνικές επιχειρήσεις είναι αυτοαπασχολουμένων, γεγονός που δεν μπορεί να τονώσει το επιχειρείν, ούτε την ανάπτυξη της οικονομίας. Θα πρέπει να αναζητηθούν νέα εργαλεία χρηματοδότησης, ειδικού τύπου, είπε ο κ. Αθανασόπουλος και τόνισε ότι το «αύριο» στις τράπεζες θα περιλαμβάνει λιγότερα κέρδη, αλλά πιο ασφαλή. Πρόσθεσε, δε, ότι τα κοινοτικά προγράμματα (π.χ. ΕΣΠΑ) θα πρέπει να χρηματοδοτούν με μεγαλύτερα ποσά ομόρρυθμες και ΕΠΕ.

Πηγή :ethnos.gr
http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22770&subid=2&pubid=63585876

Κυριακή 4 Δεκεμβρίου 2011

Η λύση στην κρίση χρέους: 1 ΔΡΧ = 1000 ευρώ.Μια πολύ ενδιαφέρουσα ανάλυση

H “ελληνική κρίση” έχει πολλές κρυφές πτυχές τις οποίες εντέχνως όσοι, λιγοστοί, πολιτικοί αξιωματούχοι γνωρίζουν έχουν κρατήσει στη σκιά, εμποδίζοντας τη Βουλή και τον ελληνικό λαό να τις πληροφορηθεί. Κάποιες από αυτές αφορούν στη διαπραγματευτική δύναμη της Ελλάδας απέναντι στην Τρόικα και τους ιδιώτες δανειστές της… Στο πρώτο τμήμα της τρέχουσας σειράς άρθρων αποκάλυψης των μεγαλύτερων μυστικών της ελληνικής κρίσης αναφέρθηκα στο δίκαιο που…διέπει τα ελληνικά ομόλογα, ένα θέμα το οποίο είχα αναδείξει με το άρθρο “Το κρυφό διαπραγματευτικό χαρτί της Ελλάδας για το χρέος της” από τον Ιούλιο του 2010 (βρίσκεται στο βιβλίο “Υπόθεση Ελληνική Κρίση, Περίεργες Συμπτώσεις” εκδόσεις Λιβάνη), παρουσιάζοντας μία σειρά σχετικών με το θέμα εκθέσεων κορυφαίων πανεπιστημίων και νομικών εταιριών.

Οι αποκαλύψεις στο συγκεκριμένο άρθρο προκάλεσαν αίσθηση αλλά δεν ήταν παρά δεκαπέντε μήνες αργότερα που το θέμα έλαβε μεγάλες διαστάσεις, όταν σε μία σειρά άρθρων και δημοσιεύσεων στο XrimaNews.gr παρουσιάστηκαν στοιχεία που υποδείκνυαν πως η ελληνική κυβέρνηση είχε συμφωνήσει στη μετατροπή του δικαίου που ρυθμίζει τα ελληνικά ομόλογα από το ελληνικό στο αγγλικό, ως αντάλλαγμα για την εξασφάλιση του PSI+ που περιλαμβάνει κούρεμα τμήματος του ελληνικού χρέους κατά 50%.

Στην έκκληση μου για βοήθεια στην ενημέρωση της Βουλής για το τί θα σήμαινε μία τέτοια παραχώρηση προς τους δανειστές για την Ελλάδα, ανταποκρίθηκε, πρώτος, ο ανεξάρτητος βουλευτής κύριος Παναγιώτης Κουρουμπλής (πρώην βουλευτής του ΠΑΣΟΚ τον οποίο διέγραψε ο κύριος Παπανδρέου όταν αρνήθηκε να ψηφίσει το Μεσοπρόθεσμο), ο οποίος και κατέθεσε στη Βουλή στις 07 Νοεμβρίου την πρώτη σχετική επίκαιρη ερώτηση στον υπουργό Οικονομικών κύριο Ευάγγελο Βενιζέλο (δεν έχει δοθεί ακόμη απάντηση). Ακολούθησαν δύο ακόμη σχετικές επίκαιρες ερωτήσεις, η μία εξ αυτών στον Πρωθυπουργό, κ. Λουκά Παπαδήμο, από τον πρόεδρο του Συνασπισμού κ. Τσίπρα ενώ στη συνέχεια στο θέμα αναφέρθηκε στην ομιλία του στη Βουλή ο υφυπουργός Οικονομικών κ. Ι.Μουρμούρας. (σσ planet-greece:ο πρωθυπουργός Λ.Παπαδήμος ξεκαθάρισε μιλώντας στη βουλή
πως τα ομόλογα θα συνεχίζουν να διέπονται από το Ελληνικό νομικό καθεστώς)

Στο τρέχον άρθρο, θα αναδειχθεί μία νέα διάσταση του θέματος η οποία έχει να κάνει με τη δυνατότητα της Ελλάδας, αν εγκαταλειφθεί από τους εταίρους της και επιστρέψει στη δραχμή, να πληρώσει, τουλάχιστον, τα 206 δις ευρώ κρατικού χρέους που βρίσκονται στα χέρια ιδιωτών με 206 εκ. δραχμές ή ακόμη και τα 330 δις ευρώ ομολόγων που διέπονται από το ελληνικό δίκαιο με 330 εκ δραχμές.

Ας δούμε πώς μπορεί νομικά να γίνει αυτό με τη βοήθεια διεθνών εκθέσεων και ενός ειδικού δικηγόρου από τη Βρετανία, συνεταίρου διεθνούς εταιρίας στην Ελβετία και δικηγόρου τόσο στη Νέα Υόρκη όσο και στο Παρίσι, ο  οποίος έχει εκπονήσει μελέτες για την ευρωζώνη και το δίκαιο των
ομολόγων των κρατών μελών της για περισσότερο από δέκα χρόνια, ενώ πρόσφατα ασχολείται εκτενώς με την περίπτωση της Ελλάδας. 
Όταν η Ελλάδα εκδίδει ένα ομόλογο σε ευρώ διεπόμενο από το ελληνικό δίκαιο, το ομόλογο εκδίδεται στο νόμιμο νόμισμα της Ελλάδας τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή. Δηλαδή, εφόσον το νόμιμο νόμισμα της Ελλάδας είναι το ευρώ, όσον αφορά στο ελληνικό δίκαιο αυτό θα είναι και
το νόμισμα του ομολόγου (και το ομόλογο αυτό θα είναι πληρωτέο στην Αθήνα). 
Αν, ωστόσο, η Ελλάδα για κάποιο λόγο αποχωρούσε από την ευρωζώνη και ξεκινούσε την έκδοση της δραχμής, τότε θα υποχρεούνταν να καθορίσει μέσω του Κοινοβουλίου, με νόμο, την ισοτιμία της νέας δραχμής με το ευρώ και αμέσως μετά για τα ελληνικά δικαστήρια το νόμισμα στο οποίο θα ήταν
πληρωτέα τα ομόλογα κάτω από το ελληνικό δίκαιο θα ήταν η νέα αυτή δραχμή και όχι πλέον το ευρώ, αφού η νέα δραχμή θα ήταν το νόμιμο νόμισμα της χώρας. Η ισοτιμία που θα όριζε η ελληνική Βουλή θα ίσχυε τόσο για την αποπληρωμή των ομολόγων που διέπονται από το ελληνικό δίκαιο, τα οποία είναι σήμερα ύψους 330 δις ευρώ, όσο και σε κάθε άλλη οικονομική δραστηριότητα που θα συμπεριλάμβανε τη χρήση της δραχμής, εντός και εκτός Ελλάδας. 
Έτσι, η Ελλάδα έχει το αναφαίρετο δικαίωμα με βάση το νόμο, να υιοθετήσει, αν το επιθυμεί, μία υποχρεωτική για όλους, πολίτες, δανειστές, Τρόικα, κλπ ισοτιμία, για παράδειγμα, 1 ΔΡΧ=1000 ΕΥΡΩ, κάνοντας δηλαδή ανατίμηση και όχι υποτίμηση του νομίσματος της. Σε αυτήν την περίπτωση θα μπορούσε να πληρώσει το σύνολο του χρέους που διέπεται από το ελληνικό δίκαιο σε νέες δραχμές, δηλαδή να καταβάλει 330 εκ δραχμές για να αποπληρώσει χρέος ύψους 330 δις ευρώ. Έτσι, θα έμεναν μόνο τα 35 δις ευρώ σε ομόλογα που διέπονται από το αγγλικό δίκαιο, τα οποία και θα αποτελούσαν χρέος λιγότερο από το 15% του ελληνικού ΑΕΠ. 
Αυτό ακριβώς έπραξε η Γαλλία χωρίς νομικό πρόβλημα το 1960 με τη δημιουργία του νέου φράγκου με ισοτιμία 1 νέο φράγκο = 100 παλιά φράγκα. Το ίδιο έκαναν και η Γερμανία και η Αυστρία μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο στόχος είναι να μειωθεί ένα χρέος το οποίο έχει γίνει επαχθές ώστε να μπορέσει η ζωή να συνεχιστεί και να προστατευτεί και όχι να απειληθεί ή να τελειώσει. 
“Τα νέα νομίσματα έχουν εκδοθεί χωρίς μεγάλες νομικές προκλήσεις κατά τη διάρκεια της ιστορίας” αναφέρει ο ειδικός στο θέμα δικηγόρος στους Financial Times , προσθέτοντας ότι αν οι ομολογιούχοι ελληνικών ομολόγων που ρυθμίζονται από το ελληνικό δίκαιο (το 90% του χρέους, δηλαδή 330 δις ευρώ, υπάγεται σε αυτήν την κατηγορία παρά το Μνημόνιο καθώς αυτό δεν έχει περάσει απ’ τη Βουλή – Με τους πιο επιφυλακτικούς υπολογισμούς και αν δε συμπεριλάβουμε τα ομόλογα της Τρόικας και της ΕΚΤ, τουλάχιστον 206 δις ευρώ ομολόγων ρυθμίζονται από το ελληνικό δίκαιο) προσπαθήσουν να καταθέσουν αγωγή εναντίον της Ελλάδας υποστηρίζοντας ότι η ισοτιμία είναι άδικη, τα ελληνικά δικαστήρια δε θα έχουν άλλη επιλογή από το να εφαρμόσουν το δίκαιο της Ελλάδας και να απορρίψουν το αίτημα των ομολογιούχων δικαιώνοντας τη χώρα. 
Μα και αν ακόμη οι ομολογιούχοι επιχειρήσουν να καταθέσουν αγωγή εναντίον της Ελλάδας σε διεθνή δικαστήρια “πέρα από το θέμα της δικαιοδοσίας (το οποίο μάλλον δε θα ξεπεράσουν) θα βρεθούν αντιμέτωποι με πολύ καλά τεκμηριωμένες νομολογίες για τα ομόλογα της Σερβίας και της
Βραζιλίας μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο” αναφέρει στους Financial Times ο ειδικός δικηγόρος.


Αφού η Ελλάδα πληρώσει τους δανειστές της και αποτάξει τα δεσμά του χρέους της, θα μπορούσε να επιτρέψει την ελεύθερη διακύμανση της δραχμής έναντι των υπολοίπων νομισμάτων κάτι που θα είχε ως αποτέλεσμα την υποτίμηση της, με στόχο την αύξηση της ανταγωνιστικότητας. 
Δεν πρέπει κανείς να κάνει το λάθος να πιστέψει ότι τα παραπάνω αποτελούν μία πρόχειρη προσέγγιση ενός πολύ σημαντικού ζητήματος. Υπάρχουν μελέτες κορυφαίων πανεπιστημίων και νομικών εταιριών που  επιβεβαιώνουν την ισχύ όσον αναφέρονται εδώ και οι οποίες είναι στη διάθεση όποιου βουλευτή ή δημοσιογράφου θέλει να βοηθήσει στην ανάδειξη του θέματος. Ωστόσο, δεν πρέπει κανείς να κάνει το λάθος να θεωρήσει πως όλα τα παραπάνω είναι εύκολα στην υλοποίηση τους και δε θα είχαν πολύ
σοβαρές συνέπειες για την Ελλάδα. 
Έτσι, αυτό που, πρωταρχικώς, πρέπει να γίνει κατανοητό είναι ότι η Ελλάδα έχει στα χέρια της μία σειρά πλεονεκτημάτων και επιλογών εξαιτίας του γεγονότος πως το δίκαιο του 90% των κρατικών ομολόγων είναι το ελληνικό και όσο δεν παραχωρεί αυτό το νομικό της πλεονέκτημα και δεν αποδέχεται τη μετατροπή του δικαίου στο αγγλικό δε μπορεί κανείς, ούτε η Τρόικα ούτε οι δανειστές της να την εκβιάσουν ουσιαστικά, γιατί είναι η ίδια που είναι 100% νομικά καλυμμένη και οι υπόλοιποι που είναι απολύτως ακάλυπτοι. 
Η νομική διάσταση της ελληνικής κρίσης φανερώνει πως οι Έλληνες αξιωματούχοι απέκρυψαν την αλήθεια από τη Βουλή και τον ελληνικό λαό και  ποτέ δεν τους γνωστοποίησαν τα πραγματικά νομικά πλεονεκτήματα της Ελλάδας και το γεγονός πως στην πραγματικότητα δε μπορεί κανείς να την εκβιάσει για τίποτα, παρά μόνο να επιχειρήσει να συνεργαστεί μαζί της.
Και όπως έχω αναφέρει σε προηγούμενα άρθρα, ό,τι ισχύει για την Ελλάδα ισχύει σε μεγάλο βαθμό και για την Ιρλανδία, την Ισπανία, την Πορτογαλία, την Ιταλία κλπ δημιουργώντας ένα σκηνικό τρόμου τόσο για τις ευρωπαϊκές τράπεζες που έχουν δανείσει περί τα 9 τρις στις χώρες της Ευρωζώνης όσο και για τις αμερικανικές τράπεζες που έχουν ασφαλίσει αυτό το χρέος. 
Αν, λοιπόν, η ελληνική κυβέρνηση παραχωρήσει το δίκαιο των ελληνικών ομολόγων στους τραπεζίτες για να πετύχει τη συμφωνία του PSI+ ή αν με οποιοδήποτε άλλο τρόπο επιτρέψει τη μετατροπή του δικαίου των ομολόγων από το ελληνικό στο αγγλικό, θα έχει στερήσει από την Ελλάδα το μεγαλύτερο διαπραγματευτικό της χαρτί και το μοναδικό νομικό πλεονέκτημα το οποίο θα μπορούσε να τη σώσει στην περίπτωση που δει τους εταίρους της να την εγκαταλείπουν. 
(Με πληροφορίες από τους Financial Times – Ο ειδικός στο θέμα δικηγόρος είναι ο: By Gilles Thieffry, Solicitor (England and Wales), Member of the New York bar, Avocat au Barreau de Paris, and Partner at GTLaw, Geneva)
Πάνος Παναγιώτου
Επικεφαλής χρηματιστηριακός τεχνικός αναλυτής

Από:XrimaNews.gr, GSTA Ltd, WTAEC Ltd

WSJ: “η Ελλάδα δεν θα γλυτώσει την χρεοκοπία”

Λόγω της ευφορίας που καλλιεργήθηκε  την τελευταία εβδομάδα στην Ευρώπη στο άκουσμα μίας ενδεχόμενης συνολικής λύσης  για την Ευρωζώνη η οποία υποτίθεται ότι θα εφοδιάσει τις τράπεζες με ζεστό χρήμα, οι χρηματιστηριακές αγορές απογειώθηκαν.
Ωστόσο τα μέτρα που θα ληφθούν είναι κυρίως σχεδιασμένα να αποτραπεί η μόλυνση της Ιταλίας από τα χρέη άλλων χωρών.
Μια συνέπεια που μπορεί να οδηγήσει στην διάλυση της νομισματικής ένωσης.
Τι συμβαίνει όμως στην Ελλάδα, όπου και αναπτύχθηκε ο μολυσματικός ιός;
Η ανοδική τάση στις αποδόσεις των ελληνικών ομολόγων τη στιγμή που σε άλλες προβληματικές χώρες της Ευρωζώνης πέφτουν, συνιστά ότι η Ελλάδα παραμένει περίπου στα ίδια επίπεδα που βρισκόταν πριν την απειλή  εξάπλωσης της μόλυνσης  σε όλη την επικράτεια της νομισματικής ένωσης.
Οι αγορές υποστηρίζουν ότι ακόμη και αν οι ιδιώτες πιστωτές δεχθούν να υποστούν μεγαλύτερη ζημία από αυτή που συμφώνησαν κατά τη διάρκεια της τελευταίας συμφωνίας με την ΕΕ, η Ελλάδα δεν θα γλιτώσει την χρεοκοπία.
Με ένα κράτος να βρίσκεται σε λιτότητα, με το ΑΕΠ να συρρικνώνεται και τα δημόσια ελλείμματα να αυξάνονται σε συνδυασμό με την αδυναμία πρόσβασης της χώρας  στις χρηματοπιστωτικές αγορές, το μόνο που θα επιτευχθεί θα είναι η πυροδότηση της δυσαρέσκειας των Ελλήνων πολιτών απέναντι στην ΕΕ.
Η μονή πραγματική εναλλακτική λύση που έχει η Γερμανία και η Γαλλία είναι να αποδεχθούν πλήρως μία ελληνική χρεοκοπία περιλαμβανομένων των απωλειών που θα υποστεί η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα από το ελληνικό χρέος που κατέχει.
Επίσης, θα πρέπει να είναι πρόθυμες να   επιτρέψουν στην Ελλάδα να αναδιαρθρώσει την οικονομία της με πιο αργούς  ρυθμούς και να μειώσει τα μέτρα λιτότητας, ενώ θα πρέπει να δείξουν μεγαλύτερη ανεκτικότητα   όσον αφορά τα ελληνικά ελλείμματα.
Μπορεί κάτι τέτοιο να συμβεί; Μάλλον όχι.
Έτσι, η Ευρωζώνη συνεχίζει να είναι αντιμέτωπη με το ενδεχόμενο εγκατάλειψης του ευρώ από ένα κράτος- μέλος της και αφήστε τους τεχνοκράτες στις Βρυξέλλες και την Ελλάδα να πιστεύουν ότι θέλουν.
Το ερώτημα λοιπόν που πρέπει να τεθεί είναι το έξης:
Θα μπορούν οι όποιες συμφωνίες της ΕΕ που θα τεθούν σε εφαρμογή στο εγγύς μέλλον – περιλαμβανομένων και των συμφωνιών σχετικά με την ενισχυμένη νομισματική ένωση και τις υποσχέσεις της ΕΚΤ περί «απορρόφησης κραδασμών»- να αντέξουν έναν νέο πανικό που είναι πιθανό να προκληθεί ανάμεσα στους επενδυτές, οι οποίοι θα  φοβούνται μία πιθανή εξάπλωση της μόλυνσης ή  την αποχώρηση κι άλλων χωρών από το ευρώ;
Αν εγκαταλείψει η Ελλάδα  το ευρώ, υπάρχει η πιθανότητα να την ακολουθήσει και η Πορτογαλία. Και τότε μπορεί να σημειωθεί το φαινόμενο ενός ανεξέλεγκτου ντόμινο.
Παρόλο που όλα τα βλέμματα είναι στραμμένα στη Ιταλία, η Ισπανία κινδυνεύει περισσότερο.
Αν και τα επίπεδα κρατικού χρέους της Ισπανίας είναι μικρότερα από αυτά των περισσότερων χωρών της Ευρωζώνης, ο τραπεζικός της τομέας έχει υποστεί καταστροφή λόγω της έκρηξης της φούσκας στην αγορά ακινήτων. Όταν θα καταγραφούν όλες οι ζημιές, είναι προφανές ότι θα χρεωθούν στην ισπανική κυβέρνηση.
Άραγε, όταν υπάρξει η κρίσιμη στιγμή, θα μπει η Γερμανία ως ανάχωμα στις αγορές;
Θα δεσμευτεί να δώσει μεγάλα ποσά από τα λεφτά  των φορολογουμένων της, για να προστατέψει τις όποιες από τις παραπάνω χώρες βρεθούν αντιμέτωπες με την χρεοκοπία;
Κρατάμε μια επιφυλακτικότητα…

Πηγή: WSJ