ΟΛΟΙ ΟΙ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟΙ ΝΟΜΟΙ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ( Όσα δεν μας δίδαξαν ποτέ...)

"Διατάσσουμε όλα τα ιερά και οι ναοί τους (των Ελλήνων), όσα βρίσκονται ακόμα άθικτα, να καταστραφούν με διαταγή των τοπικών αρχών και να εξαγνιστούν με την ύψωση του σημείου της σεβαστής χριστιανικής θρησκείας. Αν με επαρκείς αποδείξεις ενώπιον ικανού δικαστή εμφανιστεί κάποιος που έχει παραβλέψει αυτόν τον νόμο, θα τιμωρηθεί με την ποινή του θανάτου". (Αυτοκράτορες Θεοδόσιος και Βαλεντιανός προς Ισίδωρον, Έπαρχο Πραιτωρίου, 14 Νοεμβρίου 435 μ.Χ.)

"Να κλείσουν όλοι οι ναοί σε όλες τις πόλεις και σε όλους τους τόπους της οικουμένης. Αν κάποιος με οποιαδήποτε δύναμη παραβεί (αυτόν τον νόμο) θα τιμωρηθεί με αποκεφαλισμό".  (Ιουστινιάνειος Κώδικας 1.11 : αυτοκράτωρ Κωνστάντιος Α' προς Ταύρο. Έπαρχον του Πραιτωρίου, Δεκέμβριος 534 μ.Χ.)

Τέτοιου είδους πράξεις (λατρεία των ελλήνων θεών) αν εξακολουθούν να συμβαίνουν(η καταγγελθεί ότι συμβαίνουν) ακόμα και σε κάποιο λιβάδι ή σπίτι, το λιβάδι ή το σπίτι αυτό θα προσαρτηθεί ταμείο των ιεροτάτων ανδρών (δηλαδή των Ιερέων της Χριστιανικής Εκκλησίας) ενώ ο ιδιοκτήτης τους, που έδωσε τη συγκατάθεσή του να μιανθεί ο τόπος, θα αποπεμφθεί από το (οποιοδήποτε) αξίωμά του, θα χάσει την περιουσία του και αφού υποστεί βασανισμό με μεταλλικά όργανα, θα οδηγηθεί σε διαρκή εξορία". (Ιουστινιάνειος Κώδικας 1.11.8,αυτοκράτορες Λέων και Ανθέμιος προς Διόσκουρον, Έπαρχο του πραιτωρίου. Παρεδόθη το 472 μ.Χ.)".

Διατάσσουμε τους άρχοντές μας, αλλά και όσους διδάσκονται από τους θεοφιλέστατους επισκόπους, να αναζητούν σύμφωνα με το νόμο όλες τις περιπτώσεις ασέβειας υπέρ της Ελληνικής θρησκείας έτσι ώστε να μη συμβαίνουν, αλλά και αν συμβαίνουν να τιμωρούνται. Κανείς να μην έχει το δικαίωμα να κληροδοτεί με διαθήκη(περιουσίες) ή να χαρίζει με δωρεά οτιδήποτε σε πρόσωπα ή τόπους, που έχουν επισημανθεί ότι διαπράττουν την ασέβεια του Ελληνισμού. Όσα δίδονται ή κληροδοτούνται μ' αυτόν τον τρόπο θα αφαιρούνται. Με την παρούσα ευσεβή νομοθεσία να διατηρηθούν σε ισχύ όλες οι τιμωρίες, με τις οποίες οι προηγούμενοι βασιλείς είχαν απειλήσει να τιμωρήσουν την Ελληνική πλάνη, με τις οποίες προσπαθούσαν (οι προγενέστεροι χριστιανοί βασιλείς) να διασφαλίσουν την Ορθόδοξη πίστη. (Ιουστινιάνειος Κώδικας 1.11.9 επίσης Β1,1,19 και Νομοκάνων 6,3. Ο συγκεκριμένος νόμος θεωρείται νομοθέτημα του Ιουστινιανού).

"Επειδή μερικοί συνελήφθησαν(αν και αξιώθηκαν το χριστιανικό βάφτισμα) διακατεχόμενοι την πλάνη των ανόσιων μυσαρών Ελλήνων, να διαπράττουν εκείνα που δικαιολογημένα εξοργίζουν τον φιλάνθρωπο Θεό μας, αυτοί θα υποβληθούν στην αντίστοιχη τιμωρία και μάλιστα με πνεύμα επιείκειας. Αν επιμείνουν στην πλάνη των Ελλήνων, θα υποβληθούν στην εσχάτη των ποινών. Αν δεν έχουν αξιωθεί ακόμα το σεβαστό βάφτισμα, θα πρέπει να παρουσιαστούν στις ιερότατες εκκλησίες μαζί με τις συζύγους και τα παιδιά τους και μαζί με όλους του οίκου τους και να διδαχθούν την αληθινή πίστη των χριστιανών. Αφού διδαχθούν και αποβάλουν την πλάνη που τους διακατείχε προηγουμένως, θα πρέπει να ζητήσουν το σωτήριο βάπτισμα. Διαφορετικά ας γνωρίζουν ότι αν παραμελήσουν να το κάνουν(να ζητήσουν μόνοι τους δηλαδή το σωτήριο βάπτισμα) δεν θα έχουν κανένα πολιτικό δικαίωμα ούτε θα τους επιτραπεί να είναι ιδιοκτήτες περιουσίας, ούτε κινητής ούτε ακίνητης. Θα τους αφαιρεθούν τα πάντα και θα εγκαταλειφθούν στην ένδεια και επιπλέον θα υποβληθούν στις έσχατες τιμωρίες. Θα παρεμποδίσουμε κάθε μάθημα που διδάσκεται από όσους πάσχουν από τη νόσο και τη μανία(μάθησης) των ανόσιων των Ελλήνων, ώστε προσποιούμενοι ότι διδάσκουν, να μη διαφθείρουν πια τις ψυχές των μαθητών τους με δήθεν αλήθειες. Αν φανεί λοιπόν κάποιος τέτοιος άνθρωπος και δεν τρέξει στις άγιες εκκλησίες μας μαζί με όλους τους συγγενείς και τους οικείους του, θα τιμωρηθεί με τις προαναφερθείσες ποινές. Θεσπίζουμε δε και νόμο, σύμφωνα με τον οποίο τα παιδιά, όταν είναι σε μικρή ηλικία θα πρέπει να βαπτίζονται αμέσως και χωρίς αναβολή, όσα δε είναι μεγαλύτερα στην ηλικία θα πρέπει να συχνάζουν στις ιερότατες εκκλησίες μας και να διδάσκονται τις θείες γραφές και τους θείους (εβραιο-βιβλικούς) κανόνες. Αφού δε εννοήσουν και αποβάλλουν την παλαιά (αρχαιο-Ελληνική) πλάνη, θα μπορέσουν να δεχθούν το βάπτισμα και στη συνέχεια να διαφυλάξουν την αληθινή πίστη των ορθόδοξων χριστιανών. Όσων δε έχουν κάποιο στρατιωτικό ή άλλο αξίωμα ή περιουσία μεγάλη και για να κρατήσουν προσχήματα(προσποιούμενοι τους πιστούς) ήλθαν ή πρόκειται να έρθουν να βαφτιστούν, αλλά αφήνουν τις γυναίκες τους και τα παιδιά τους και τα υπόλοιπα μέλη του οίκου τους μέσα στην Ελληνική πλάνη, διατάσσουμε να δημευθεί η περιουσία τους, να αποκλεισθούν από τα πολιτικά τους δικαιώματά τους και να υποβληθούν σε αντάξιες τιμωρίες, αφού είναι φανερό, ότι πήραν το βάπτισμα χωρίς καθαρή πίστη. Θεσπίζουμε αυτούς τους νόμους για τους αλιτήριους Έλληνες". (Ιουστινιάνειος κώδικας 1.11.10).

Κάτω από την κυριαρχία των αυτοκρατόρων της Ανατολικής Ρώμης του Θεοδοσίου 379-395 και του Ιουστινιανού 527-565 φροντίσανε για τα μεγαλειώδη ανθελληνικά Νομοθετήματα και μ΄ αυτά την αυξανόμενη καταπίεση της ειδωλολατρίας. Μεγαλοπρεπή αριστουργήματα κτιριακών οικοδομημάτων καταστράφηκαν ή μετατράπηκαν σε εκκλησίες και οι τελετουργίες των αρχαίων απαγορεύτηκαν Παρά τούτων των διαπιστώσεων και γεγονότων οι αγώνες επιβιώσανε και επί των χριστιανικών χρόνων μέχρι το 393 μετά Χριστών
Ο Αυτοκράτορας Θεοδόσιος Τον Φεβρουάριο του 380 καθιέρωσε τον «θρίαμβο της ορθοδοξίας» και υπέβαλε ως επίσημη υποχρεωτική θρησκεία τον χριστιανισμό. Συγκάλεσε το 381 τη Δευτέρα Οικουμενική Σύνοδο για να αποβάλει τους αιρετικούς και να ρυθμίσει τις διάφορες ενδοεκκλησιαστικές έριδες. Υπό του Θεοδοσίου εγκαινιασθείς διωγμός εναντίον των αιρετικών επεκτάθηκε σε όλες τις πόλεις της Ανατολής. Όλες οι εκκλησίες και όλα τα ιερά κτήματα δόθηκαν στους ορθοδόξους, απαγόρευσε στους αιρετικούς να κατέχουν πολιτικά αξιώματα, πολλούς από αυτούς τους έστειλε στην εξορία.
Επίσης εστράφη με φανατισμό εναντίον των επιμενόντων στην αρχαιοελληνική λατρεία, προέβηκε ακόμα περαιτέρω μεταξύ άλλων και στην κατάργηση των ολυμπιακών αγώνων και γενικά πανελλήνιων αγώνων, ως υποθάλποντων αυτήν την λατρεία. Οι φανατικοί χριστιανοί αφού έλαβαν θάρρος και αποθρασύνθηκαν από τη στάση του αυτοκράτορα, προέβησαν στην κατεδάφιση πολλών αρχαίων ναών. Μεταξύ άλλων κατεστράφη τότε ο περίφημος ναός του Σεράπιδος στην Αλεξάνδρεια, ο περικαλλής ναός στην Απαμεία και πολλοί άλλοι. Κατ΄ αυτόν τον τρόπον θριάμβευσε επί της εποχής του Θεοδοσίου ο χριστιανισμός επί των ειδωλολατρών, και των αλλιώς σκεπτόμενων και επίσης η Ορθοδοξία επί των αιρετικών, έτσι που ανακηρύχτηκε από την εκκλησία ως Θεοδόσιος ο Μέγας.

324 Ο Κωνσταντίνος συντρίβει τον ανταγωνιστή του Λικίνιο και ανακηρύσσει τον Χριστιανισμό μόνη επίσημη λατρεία της Αυτοκρατορίας. Λεηλατεί το Μαντείο του Διδυμαίου Απόλλωνος κοντά στην Μίλητο και θανατώνει με βασανιστήρια όλους τους ιερείς του. Στο ιερό όρος Άθως εξαπολύεται μέγας διωγμός κατά των Εθνικών και καταστρέφονται όλα τα εκεί ελληνικά Ιερά.

326 Με προτροπή της μητέρας του Ελένης, ο Κωνσταντίνος εκθεμελιώνει το Ιερό του Θεού Ασκληπιού στις Αιγές της Κιλικίας και χρησιμοποιεί τους κίονές του για κατασκευή εκκλησιών. Επίσης, καταστρέφει τον Ναό της Θεάς Αφροδίτης επάνω στον υποτιθέμενο τάφο του ραβί Τζεσουά, αλλά και άλλους Ναούς της ιδίας Θεάς όπως λ.χ. στην Άφακα Λιβάνου, την Μάμβρη, την Φοινίκη και την Βααλβέκ (Ηλιόπολη), και αυτές οι καταστροφές είναι βεβαίως μόνον όσες ομολογεί ο βιογράφος του Ευσέβιος.

335 Εγκαίνια της Εκκλησίας του. «Αγίου Τάφου», ο οποίος κτίσθηκε στη θέση του Ναού της Θεάς Αφροδίτης που ο Κωνσταντίνος κατέστρεψε το 326 - 327, και για τον διάκοσμό του λεηλατούνται όλα σχεδόν τα Εθνικά Ιερά της Παλαιστίνης και της Μικράς Ασίας. Με ειδικό αυτοκρατορικό διάταγμα σταυρώνονται ως τάχα ...; υπαίτιοι της κακής συγκομιδής εκείνου του έτους ( ...;) όλοι οι «μάγοι και μάντεις», και ανάμεσά τους μαρτυρεί ο Νεοπλατωνικός φιλόσοφος Σώπατρος εξ Απαμείας, μαθητής του Ιαμβλίχου.

355 Στους «Αποστολικούς Κανόνες», συνταχθέντες εκείνη ακριβώς την εποχή, διαβάζουμε τα εξής ανατριχιαστικά:

«Απόφευγε όλα τα βιβλία των Εθνικών. Τι χρειάζεσαι τις ξένες συγγραφές, τους νόμους και τους ψευδοπροφήτες που οδηγούν τους άφρονες μακριά από την πίστη; Τι βρίσκεις να λείπει από τις εντολές του Θεού και το αναζητάς στους μύθους των Εθνικών;
Αν επιθυμείς να διαβάζεις ιστορίες έχεις το βιβλίο των Βασιλειών, αν ρητορική και ποιητική έχεις τους Προφήτες, έχεις τον Ιώβ, έχεις τις Παροιμίες, όπου θα βρεις σοφία μεγαλύτερη από κάθε ποιητική και σοφιστική, γιατί αυτά είναι τα λόγια του Κυρίου, του μόνου σοφού.
Αν επιθυμείς τραγούδια έχεις τους Ψαλμούς, αν επιθυμείς αρχαίες γενεαλογίες έχεις την Γένεση, αν νομικά βιβλία και επιταγές, έχεις τον ένδοξο Θείο Νόμο. Γι' αυτό απόφευγε με επιμονή κάθε εθνικό και διαβολικό βιβλίο».

356 Κοινό έδικτο του Κωνσταντίου και του Κώνσταντος («Προς τον Φλάβιο Ταύρο, Έπαρχο του Πραιτωρίου»), την 20η Φεβρουαρίου ή κατ' άλλους την 1η Δεκεμβρίου του έτους αυτού, διατάσσει την απομάκρυνση του Βωμού της Θεάς Victoria - Νίκης από την αίθουσα συνεδριάσεων της Συγκλήτου (η Θεά αποτελούσε από την εποχή του Διοκλητιανού. τμήμα της ανωτάτης Τριάδος -Jupiter, Hercules, Victoria- του Πανθέου των Εθνικών), το σφράγισμα των Εθνικών Ιερών και την κατάσχεση των περιουσιών τους, καθώς και την θανάτωση δι' αποκεφαλισμού όλων όσων ασκούν (ή και απλώς ...; ανέχονται !) την Παραδοσιακή Λατρεία

365 Έδικτο της 17ης Νοεμβρίου απαγορεύει στους Εθνικούς αξιωματικούς να διατάσσουν χριστιανούς στρατιώτες. Άπειροι σωροί βιβλίων, όλα τους λογοτεχνικά, φιλοσοφικά κι επιστημονικά ελληνικά συγγράμματα -και όχι.. «εγχειρίδια μαγείας», όπως ήθελε η διαστροφή των ιεροεξεταστών- καίγονται στις πλατείες των αστικών κέντρων, ενώ μέσα στα πλήθη των διωκομένων «ειδωλολατρών», βρίσκονται όλοι σχεδόν οι εναπομείναντες αξιωματούχοι του Ιουλιανού, που είτε καθαιρούνται, όπως λ.χ. ο γνωστός Καίσαρ Σαλλούστιος (συγγραφεύς της θαυμαστής πολυθεϊστικής θεολογικής επιτομής «Περί των Θεών και του Κόσμου», ο οποίος και είχε επίσης προτρέψει τον Ιουλιανό στη θέσπιση της απολύτου ανεξιθρησκείας), είτε ρίχνονται στις φυλακές και οι πιο άτυχοι από αυτούς καίγονται ζωντανοί, αποκεφαλίζονται, ή στραγγαλίζονται μετά από φρικτά βασανιστήρια με την κατηγορία, φυσικά, της ...; «ασκήσεως μαγείας» (!), όπως λ.χ. ο ιατρός Ορειβάσιος, ο φιλόσοφος Σιμωνίδης που τον έκαψαν ζωντανό (στην πρώτη ιστορικά χριστιανική καύση, πολύ πριν τα περιβόητα «auto da fe» των παπικών), ο αρχιερεύς των Εθνικών Ναών της Τρωάδος κα πρώην χριστιανός επίσκοπος Πηγάσιος, κ.ά

373 Επαναλαμβάνεται η απαγόρευση των μαντικών πρακτικών και της Αστρολογίας, και πρωτοχρησιμοποιείται ο απαξιωτικός όρος «pagani» (παγανιστές, άνθρωποι της υπαίθρου) για μείωση των Εθνικών. Εφεξής, οι Εθνικοί δεν θ' αναφέρονται πλέον στα έδικτα των αυτοκρατόρων ως «gentiles» ή «ethnici», αλλά με τον απαξιωτικό όρο «pagani» με τον οποίο το θράσος των χριστιανών προσπαθεί να παρουσιάσει τον Εθνισμό ως τάχα σύμφυρμα δεισιδαιμονικών αντιλήψεων αμόρφωτων χωριατών «.gentiles quos vulgo paganos vocamus» («Θεοδοσιανός Κώδιξ» 16. 3. 46).

380 Στις 27 Φεβρουαρίου, ο αυτοκράτωρ Φλάβιος Θεοδόσιος απαγορεύει όλες τις θρησκείες πλην της χριστιανικής. Όλοι οι μη χριστιανοί χαρακτηρίζονται στο εξής «σιχαμεροί, αιρετικοί, μωροί και τυφλοί». Ο επίσκοπος Μεδιολάνου Αμβρόσιος εξουσιοδοτείται να καταστρέψει όλους τους Ναούς των Εθνικών και να κτίσει επάνω στα θεμέλιά τους εκκλησίες. Οι αρχηγοί μερικών γοτθικών φυλών βαπτίζονται χριστιανοί. Καθοδηγούμενος από το μισαλλόδοξο ιερατείο, ο χριστιανικός όχλος επιτίθεται στο ελληνικό Ιερό της Ελευσίνος, το βεβηλώνει και απειλεί να λυντσάρει τους ιερείς Νεστόριο και Πρίσκο. Ο 95χρονος Ιεροφάντης Νεστόριος, γεμάτος θλίψη και αγανάκτηση, ανακοινώνει το οριστικό τέλος των πανάρχαιων Ελευσινίων Μυστηρίων και την απαρχή της επί γής βασιλείας του πνευματικού σκότους. Ο αυτοκράτωρ Θεοδόσιος αποκαλεί σε διάταγμά του «παράφρονες» όλους όσους διαφωνούν με το χριστιανικό δόγμα της Αγίας Τριάδος και απαγορεύει κάθε διαφωνία με τις θελήσεις της Εκκλησίας.

389 Κηρύσσεται εκτός νόμου κάθε μη χριστιανική μέθοδος χρονολογήσεως. Πλήθη μοναχών της ερήμου εισβάλουν στις πόλεις της Μέσης Ανατολής και καταστρέφουν με μανία αγάλματα, βωμούς και Ιερά, λυντσάρουν Εθνικούς και καίνε Βιβλιοθήκες. Ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας Θεόφιλος κινητοποιεί τον φανατισμένο χριστιανικό όχλο για να κάνει μεγάλους διωγμούς κατά των Εθνικών. Μετατρέπει σε εκκλησία τον Ναό του Θεού Διονύσου, πυρπολεί το Μιθραίο και καταστρέφει τον Ναό του Διός.

392 Νέος μεγάλος διωγμός κατά των Εθνικών σε ολόκληρη την Αυτοκρατορία. Σβήνουν τα Μυστήρια της Σαμοθράκης μετά από κατασφαγή των ιερέων και όλων των θρησκευτών από απόσπασμα «διωγμιτών» που αποβιβάσθηκε στο νησί. Καταστροφή του Μαντείου του Άμμωνος Διός στην Άφυτο της Χαλκιδικής. Στις αίθουσες των δικαστηρίων «κυλούν ρυάκια αίματος», όπως χαρακτηριστικά γράφει ο Λιβάνιος. Στην Κύπρο, ο εβραϊκής καταγωγής επίσκοπος («Άγιος» και αυτός !) Επιφάνειος και ο «Άγιος» Τύχων εκχριστιανίζουν μαζικά και με την απειλή του φασγάνου και της πυράς χιλιάδες Εθνικούς και καταστρέφουν όλα τα Ιερά της νήσου. Παύουν οριστικά τα κυπριακά Μυστήρια της Αφροδίτης.
Το σχετικό διάταγμα του Θεοδοσίου δηλώνει κυνικά: «όποιος δεν υπακούσει στον πατέρα Επιφάνειο δεν έχει θέση πάνω στο νησί». Στις μεσανατολικές πόλεις Πέτρα, Αερόπολη, Ράφια, Γάζα και Βααλβέκ (Ηλιόπολη) ξεσπούν απελπισμένες εξεγέρσεις των Εθνικών κατά των διωγμητών, των χριστιανών οχλοκρατών και των μοναχών ροπαλοφόρων. Στην πόλη Σούφες της Β. Αφρικής, 60 χριστιανοί πληρώνουν με τη ζωή τους την προσπάθειά τους να γκρεμίσουν το εκεί άγαλμα του Ηρακλέους. Στη Γαλατία σφάζονται όλοι οι ιερείς και κατάσχονται οι περιουσίες όλων των Εθνικών Ναών που στη συνέχεια πυρπολούνται κι εκθεμελιώνονται.

393 Ο αυτοκράτωρ Ευγένιος φθάνει στην Ιταλία, όπου ο διανοούμενος στρατηγός Βίριος Νικόμαχος Φλαβιανός ξαναστήνει τον Βωμό της Νίκης στην αίθουσα της Συγκλήτου κι επαναφέρει τη λατρεία των παραδοσιακών Θεών. Στην Ανατολή, ο Θεοδόσιος καταργεί τα Πύθια, τα Άκτια και τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Δήωση της Ολυμπίας και ισοπέδωση όλων των βωμών της.

395 Οι αυτοκράτορες Αρκάδιος και Ονώριος απαγορεύουν ακόμα και την είσοδο στους Εθνικούς Ναούς («Θεοδοσιανός Κώδιξ» 16. 10. 13), ενώ με τα έδικτα της 22ας Ιουλίου και 7ης Αυγούστου, κηρύσσουν νέους διωγμούς κατά των Εθνικών. Το ίδιο έτος, ο ευνούχος πρωθυπουργός του αυτοκράτορος Αρκαδίου Ρουφίνος κατευθύνει τις ορδές τών, υπό τον Αλάριχο, χριστιανών πλέον Γότθων προς τον ελλαδικό χώρο. Ακολουθούμενοι από πλήθη φανατισμένων μοναχών, οι Γότθοι του Αλαρίχου (ο οποίος είχε πολεμήσει με τον Θεοδόσιο κατά των Εθνικών του Φλαβιανού) κατασφάζουν αμέτρητους Εθνικούς Έλληνες και καταστρέφουν πόλεις και Ιερά στο Δίον, τη Θεσσαλία, τους Δελφούς, τη Βοιωτία, την Αττική, τα Μέγαρα, την Κόρινθο, τη Φενεό, το Άργος, τη Νεμέα, τη Λυκόσουρα, τη Σπάρτη, τη Μεσσήνη, τη Φιγαλεία, την Ολυμπία.

Στην Ελευσίνα πυρπολείται το εκεί πανάρχαιο Ιερό και θανατώνονται στην πυρά ο Θεσπιεύς Ιεροφάντης Ιλάριος και όλοι οι ιερείς των Μυστηρίων τα οποία είχαν αναβιώσει από τους Μιθραϊστές λίγο μετά τον θάνατο του Νεστορίου. Την ίδια εποχή περίπου, το βεβηλωθέν Ιερό της Θεάς Κελαιστίδος αρχίζει να επαναλειτουργεί ως χριστιανική εκκλησία έως το έτος 421 που οι χριστιανοί θα το πυρπολήσουν επειδή οι θρησκευτές μέσα από την χριστιανική λατρεία τιμούσαν και την Θεά. Στο έργο του «Paraenesis», ο Ισπανός επίσκοπος Βαρκελώνης Πασιανός (Pacianus) δυσανασχετεί, με πολύ γλαφυρό μάλιστα τρόπο («Me Miserum ! Quid ego facinoris admisi !»), για το γεγονός ότι παρά τους διωγμούς, εξακολουθούν να υπάρχουν στην περιοχή του ενεργοί Εθνικοί που τιμούν τους  Θεούς τους, πράξη η οποία, κατά το μισαλλόδοξο μυαλό του, είναι στον ίδιο βαθμό. «εγκληματική» με την ανθρωποκτονία !

401 Ο χριστιανικός όχλος της Καρχηδόνος λυντσάρει Εθνικούς και καταστρέφει Ναούς και αγάλματα. Ο («άγιος») επίσκοπος Πορφύριος. οργανώνει μαζικά λυντσαρίσματα Εθνικών και καταστρέφει με τη βοήθεια του φανατισμένου όχλου τους οκτώ εν ενεργεία Ναούς της Γάζης. Η ΙΕ Σύνοδος της Καρχηδόνος, εκδίδει κανόνα με τον οποίο αφορίζονται ακόμη και μετά θάνατον όλοι όσοι δημιουργούν συγγένειες με Εθνικούς ή δεν αποκληρώνουν τους ήδη συγγενείς τους που παραμένουν Εθνικοί.

440 - 450 Καταστροφή όλων των μνημείων, βωμών και Ναών που έστεκαν ακόμη στην Αθήνα, την Ολυμπία και τις άλλες ελληνικές πόλεις.

448Ο Θεοδόσιος διατάσσει να παραδοθούν στις φλόγες όλα τα «αντιχριστιανικά» βιβλία. Ανάμεσά τους καταστρέφονται και τα βιβλία του νεοπλατωνικού Πορφυρίου που βήμα προς βήμα ξεσκέπαζαν την αληθινή φύση του Χριστιανισμού.

500 Η χριστιανική εσχατολογία προβλέπει, ανεπιτυχώς φυσικά, ότι το συγκεκριμένο έτος θα γίνει η. συντέλεια του Κόσμου. Νέες πυρές των χριστιανών καταστρέφουν ό,τι είχε απομείνει από την σοφία και επιστήμη των Εθνικών. Η ανθρωπότητα πέφτει σε ακόμη μεγαλύτερη αποκτήνωση. Εξαφανίζονται παντελώς η αποχέτευση των οικιών, η ρωμαϊκή κεντρική θέρμανση και τα κρεβάτια.

528 Με έδικτο του αυτοκράτορος Γιουτπράδα-Ιουστινιανού, καταργούνται οι εξόριστοι στην Αντιόχεια Ολυμπιακοί Αγώνες. Ο ίδιος έχει ήδη νομοθετήσει να θανατώνονται με κατασπαραγμό από θηρία, θάνατο στην πυρά, σταύρωση ή ξέσκισμα με σιδερόνυχα όλοι οι «καταγινόμενοι με την μαγείαν, την μαντικήν, την γοητείαν και την ειδωλολατρίαν» και απαγορεύσει να διδάσκουν «οι πάσχοντες από την ιερόσυλη ψυχική νόσο των Ελλήνων» δηλαδή οι Εθνικοί.

529 Με έδικτο του αυτοκράτορος Γιουτπράδα-Ιουστινιανού, κλείνει η Ακαδημία των Αθηνών και κατάσχεται η περιουσία της. Οι επτά τελευταίοι διδάσκαλοι καταφεύγουν στον βασιλιά των Περσών Χοσρόη που τους δίδει έδρες στο Πανεπιστήμιο του Ιουντισαπούρ (Jundishapur).

540 Η ελληνική Ιατρική έχει ήδη απαγορευθεί ως «γνώση του Διαβόλου» και τα συγγράμματά της έχουν ήδη χαθεί για πάντα στη φωτιά των χριστιανών. Με μόνη θεραπευτική μέθοδο την. αφαίμαξη και το διάβασμα εξορκισμών, αρχίζει στην Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία η μεγάλη επιδημία που υπολογίζεται (Panati Charles, 1989) ότι εξόντωσε 100 εκατομμύρια ανθρώπους. Η Εκκλησία βγαίνει παρόλα αυτά κερδισμένη, καθώς αποδίδει την επιδημία στην οργή του Θεού για την επιβίωση των «αιρέσεων» και της «ειδωλολατρίας».

Ο ΔΙΩΓΜΟΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ το 395 μχ

Ο πολυάριθμος Γοτθικός στρατός ήταν βαρέως εξοπλισμένος αλλά δυσκίνητος γιατί περιελάμβανε σμήνη πεινασμένων παιδιών γυναίκες και άμαξες για την μεταφορά των κλοπιμαίων. Έμοιαζε με ένα κινητό στρατόπεδο. Στο στρατό συμμετείχαν και πλήθη φανατισμένων μοναχών για την καταστροφή των Ελληνικών ναών και τον σφαγιασμό των ΄΄ μιαρών και δαιμονισμένων Ελλήνων΄΄.
Η ετερόκλητη αυτή στρατιά με αρχηγό τον Αλάριχο ξεκίνησε από την Θράκη προχώρησε δια μέσου της Μακεδονίας και της Θεσσαλίας και τον Νοέμβριο του 395 μ Χ έφθασε στις Θερμοπύλες ΄΄ τις πύλες της Ελλάδας ΄΄ που από αυτό το σημείο άρχιζε τότε η επαρχία της Αχαΐας που διατηρούσε ακόμα ζωντανή την προγονική της δόξα στις τέχνες και τα γράμματα. Από τις Θερμοπύλες ο χείμαρρος αυτός έφθασε στην Βοιωτική πεδιάδα και πολιόρκησε και λεηλάτησε την Θήβα και αφού εξαφάνισε πόλεις της Βοιωτίας εισήλθε στην Αττική. Όταν είδε ο Αλάριχος από μακριά τον Παρθενώνα από θαυμασμό και σεβασμό στην προσφορά της Αθήνας στον πολιτισμό
δεν της δημιούργησε κανένα πρόβλημα. Ο εθνικός ιστορικός Ζώσιμος αναφέρει ότι:
΄΄ Ο Αλάριχος είδε τον Αχιλλέα ιστάμενο πάνοπλο και οργισμένο επί των τειχών της Αθήνας όπως τον περιέγραφε ο Όμηρος και η Πρόμαχος Αθηνά περιερχόταν τα τείχη οπλισμένη σαν να ετοιμαζόταν να αποκρούσει τους επιτιθέμενους και γι αυτό ο Αλάριχος ζήτησε συνθηκολόγηση.΄΄ Συνεχίζοντας το στράτευμα την πορεία του για την Πελοπόννησο λεηλάτησε τον Πειραιά και σταμάτησε στην Ελευσίνα, όπου καταστράφηκε από τους μοναχούς το πανάρχαιο ιερό της Δήμητρας και σφαγιάστηκαν ο Θεσπιεύς ιεροφάντης Ιλάριος και οι ιερείς. Το ιερό της Ελευσίνας μετά την καταστροφή του στους διωγμούς που έγιναν το 380 μχ είχε αναβιώσει από Μιθραιστές και λειτουργούσε ως Μιθραίο.
Το καλοκαίρι του 396 μ.χ ο Αλάριχος ( 350- 412) εισέβαλε στην Πελοπόννησο. Αφού κατέστρεψε την Κόρινθο λεηλάτησε το Άργος και προχώρησε στο εσωτερικό της Πελοποννήσου χωρίς να συναντήσει καμία αντίσταση. Ο κόσμος φοβισμένος εγκατέλειπε τις πόλεις και τα χωριά και ανέβαινε στα βουνά για να σωθεί.

Η εκστρατεία αυτή δεν ήταν μία πολεμική αναμέτρηση για κάποια σοβαρή αιτία αλλά οργανωμένος και βίαιος διωγμός κατά των Ελλήνων και της θρησκείας τους. Σ αυτόν τον διωγμό τον Αλάριχο τον ενδιέφερε μόνο η αρπαγή θησαυρών έργων τέχνης και τροφίμων για να ταΐσει τα πεινασμένα γυναικόπαιδα και τον στρατό του. O Aλάριχος είχε σαφή έννοια της αξίας των έργων τέχνης, αυτό φαίνεται από τον θαυμασμό του ΄΄στα έργα των Θεών΄΄ και την διαφύλαξη της Αθήνας από την καταστροφή. Οι καλόγεροι και οι φανατισμένοι χριστιανοί που ακολουθούσαν το στράτευμα διέπραξαν τους διωγμούς και τoν σφαγιασμό των Ελλήνων και την καταστροφή των ναών και των αγαλμάτων. 
Όσα από τα έργα τέχνης ήταν ογκώδη και δεν μπορούσαν να μεταφερθούν καταστρέφονταν, συχνά μάλιστα οι καλόγεροι όταν δεν προλάβαιναν να ολοκληρώσουν την καταστροφή των αγαλμάτων τότε με μανία τα αποκεφάλιζαν και τους έκοβαν τα γεννητικά τους όργανα για να τα παραμορφώσουν. Όλα έπρεπε να ισοπεδωθούν βιβλιοθήκες πυρπολήθηκαν, πανεπιστήμια φιλοσοφικές σχολές Ασκληπιεία και θέατρα έκλεισαν με την αστεία κατηγορία ότι ήταν κατοικία δαιμόνων.
Η αιτία όμως της καταστροφής της Ελλάδας είναι ότι: ο απάνθρωπος αυτός διωγμός διεπράχθη γιατί η δημοκρατία η επιστημονική έρευνα και ο Ελληνικός πολιτισμός ήταν εμπόδιο και έπρεπε να εξαφανιστούν για να γίνουν οι πολίτες της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας υπάκουα και άβουλα πρόβατα του χριστιανικού ποιμνίου για να μπορούν οι αυτοκράτορες και οι επίσκοποι να επιβάλλουν ευκολότερα την στυγνή τους εξουσία.
Τότε καταστράφηκαν τα Μέγαρα το Άργος η Φενεός η Λυκοσούρα η Νεμέα η Σπάρτη η Μεσσήνη η Φιγαλεία η Λασιώνα η Ψωφίδα η Λοκρίδα η Φωκίδα η Δελφοί η Ολυμπία και χιλιάδες άλλες πόλεις βωμοί ιερά και έργα τέχνης μοναδικής ομορφιάς.
Ο Ζώσιμος αναφέρει: μέχρι τότε οι πόλεις και τα μνημεία της Ελλάδας που είχαν παραμείνει σχεδόν άθικτα έπαθαν τόσο μεγάλες καταστροφές που επέφερε το τέλος του αρχαίου κόσμου στις χώρες της αρχαίας Ελλάδας. Ο ιστορικός Ευνάπιος αναφέρει ότι: η καταστροφή υπήρξε τόσο μεγάλη εξ αιτίας των φανατισμένων Χριστιανών μοναχών.
Και ενώ ο Αλάριχος συνέχιζε το καταστροφικό του έργο πλήθος Ελλήνων προσφύγων πέρασαν στην Ιταλία και ζήτησαν την προστασία της Ρώμης
Τον χειμώνα του 397 ο Στηλίχων με όλες τις διαθέσιμες λεγεώνες της Δύσης έφθασε στην Κόρινθο την οποία κατέστησε ορμητήριό του κατά του Αλάριχου. Στον Στηλίχωνα προσχώρησαν και Έλληνες Εθνικοί που κατεδίωξαν τον Αλάριχο που κατέφυγε και στρατοπέδευσε στο οροπέδιο της Φολόης όπου λεηλάτησε και εξαφάνισε τις πόλεις Οπούντα, Λασιώνα, Ψωφίδα και Ακρώρεια, και το Ιερό της Ολυμπίας. που εξακολουθούσε να λειτουργεί. Αφού διέφυγε τους κινδύνους από επέμβαση του Στηλίχωνα εγκατέλειψε την Πελοπόννησο και δια μέσου της Ηπείρου και της Πίνδου εγκαταστάθηκε στην Αχρίδα όπου άρχισε να προετοιμάζεται για την λεηλασία της Ρώμης. Για την επιτυχία των διωγμών και την καταστροφή της Ελλάδας η σύγκλητος της Κωνσταντινούπολης έδωσε στον Αλάριχο τον τιμητικό τίτλο μαγίστρου ( διοικητή) του Ιλλυρικού και χαρακτήρισε την επέμβαση του Στηλίχωνα προδοσία γιατί δεν άφησε τον Αλάριχο να καταστρέψει όλες τις πόλεις της Πελοποννήσου.

ΟΙ ΔΙΩΓΜΟΙ ΤΟΥ ΘΕΟΔΟΣΙΟΥ Α΄ ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΙΑΔΟΧΩΝ ΤΟΥ ( 379-457 )

Όταν ανήλθε στον θρόνο ο Θεοδόσιος Α σε ηλικία 33 ετών σε συνεργασία με το Δυτικό Ρωμαϊκό κράτος άρχισε απάνθρωπους διωγμούς με εκατομμύρια νεκρούς για την επικράτηση του χριστιανισμού ως μοναδικής θρησκείας του κράτους. Ο Θεοδόσιος εφάρμοσε την Ιερά εξέταση στην Ανατολή πολύ πριν εφαρμοστή στην Δύση επιβάλλοντας μαζικές εκτελέσεις διανοουμένων και καταστρέφοντας στην πυρά φιλοσοφικά έργα

380 Κηρύσσει όλες τις θρησκείες εκτός νόμου πλην της Χριστιανικής, όλοι όσοι δεν είναι Χριστιανοί θεωρούνται ΄΄αιρετικοί, μωροί, και σιχαμεροί.΄΄ Αρχίζουν οι καταστροφές ναών και ιερών και πάνω στα θεμέλια τους κτίζονται εκκλησίες. Δίνει εξουσιοδότηση στον επίσκοπο Μεδιολάνου Αμβρόσιο να καταστρέψει όλους τους ναούς των Εθνικών. Χριστιανοί ιερείς καθοδηγούν τον χριστιανικό όχλο ενάντια στον ναό της Δήμητράς στην Ελευσίνα καταστρέφουν τα πάντα γύρω τους και προσπαθούν να λιντσάρουν τους Ιεροφάντες των Ελευσίνιων Μυστηρίων Νεστόριο και Πρίσκο. Ο 95-χρονος Ιεροφάντης Νεστόριος λίγο πριν οδηγηθεί στην πυρά περίλυπος ανακοινώνει το τέλος των Ελευσίνιων Μυστηρίων και την βίαιη επικράτηση του πνευματικού σκότους.

381 Απαγορεύεται η επίσκεψη σε Εθνικούς ναούς, και καταδικάζονται σε θάνατο όσοι προσφέρουν θυσίες και τους κατάσχεται η περιουσία Οι Εθνικοί χαρακτηρίζονται παράφρονες και ιερόσυλοι.( Θεοδοσ. Κώδιξ. 16,10, 7 ). Μια επιστροφή στις αρχαίες λατρείες αρχίζει να παρατηρείται στην αυτοκρατορία με μαζικές αποκηρύξεις της θρησκείας του γιαχβέ και του ναζωραίου. ο "Μέγας" και "Άγιος" Θεοδόσιος βλέποντας την επιστροφή πολλών χριστιανών στις πατρώες λατρείες με διάταγμα του στερεί τα πολιτικά δικαιώματα όλων των χριστιανών που επιστρέφουν στης παραδοσιακές λατρείες. Σε όλη την ανατολική αυτοκρατορία ναοί και βιβλιοθήκες(10)γκρεμίζονται και καίγονται. Με νέο διάταγμα του ο Θεοδόσιος απαγορεύει ακόμα και την απλή επίσκεψη στους ελληνικούς και εθνικούς ναούς. Στην Κωνσταντινούπολη ο ναός της Θεάς Αφροδίτης μετατρέπεται από τους "ευσεβείς" χριστιανούς σε πορνείο ενώ της Θεάς Αρτέμιδος και του Θεού Ήλιου σε στάβλους.

382 Καθιερώνεται στις εκκλησίες το αλληλούια ( hallelu - jah ) δηλ. ΄΄ Δόξα στον Ιαχωβά ΄΄. Ο Θεοδόσιος διορίζει Ύπαρχο Ανατολής και υπεύθυνο για τους διωγμούς τον ανθέλληνα Μάτερνο Κυνήγιο.που σε συνεργασία με τους επισκόπους και στρατιές καλογέρων αρχίζουν οι διωγμοί στη Βορ. Ελλάδα και την Μ. Ασία. Χιλιάδες οι σφαγιασμένοι.

384 Ο Θεοδόσιος διορίζει Ύπαρχο Ανατολής τον Ματέριο Κυνήγιο και τον διατάζει να συνεργαστεί με τους τοπικούς χριστιανούς επίσκοπους στην καταστροφή των ελληνικών και εθνικών ναών σε νότια Ελλάδα και Μικρά Ασία καθώς και την καταστροφή και το κάψιμό όλων των ελληνικών βιβλίων.

385 Στην Ανατολή οι φυλακές γεμίζουν από πλήθη Εθνικών, για την αντιμετώπιση του προβλήματος του συνωστισμού οι διωκτικές αρχές απελευθερώνουν εγκληματίες. Ο Λιβάνιος στον λόγο του ΄΄Προς Βασιλέα περί δεσμωτών΄΄ αναφέρει ότι: η στενότης των χώρων των φυλακών υποχρεώνει τους φυλακισμένους να κοιμούνται όρθιοι. Οι διωγμοί συνεχίζονται με μεγάλη βία στην Ανατολή. Καταστρέφονται αμέτρητα ιερά και ναοί, ανάμεσα τους το Δυμαίο ο ναός της Εδέσσης όλα τα ιερά της Παλμύρας και καταργούνται τα Καβείρια στην Ίμβρο. Στο στρατόπεδο θανάτου της Σκυθόπολις οδηγούνται και θανατόνονται χιλιάδες Έλληνες της Παλαιστίνης και Ελληνίζοντες Εθνικοί. Ο Μάτερνος Κυνήγιος ακολουθούμενος από χιλιάδες φανατικούς μοναχούς περιδιαβαίνει την ελληνική ύπαιθρο καίγοντας και καταστρέφοντας τα πάντα στο πέρασμα του. Εκατοντάδες ελληνικοί ναοί και βιβλιοθήκες ισοπεδώνονται και καίγονται από τους οπαδούς της θρησκείας της "αγάπης". Χιλιάδες Έλληνες και Εθνικοί από όλα τα μέρη της αυτοκρατορίας καταλήγουν στα στρατόπεδα θανάτου της Σκυθοπόλεως.

386 Με έδικτο της 16ης Ιουνίου απαγορεύεται κάθε συντήρηση η φροντίδα των ναών. Μαζικές συλλήψεις πυρπολήσεις και εκτελέσεις Εθνικών. Ο επίσκοπος Μάρκελλος ( ...;Άγιος) καταστρέφει τον ναό του του Διός Βήλου στην Απάμεια.

387 Απαγορεύονται οι εθνικές εορτές των Ρωμαίων και καταδικάζονται όσοι μελετούν τα Μαθηματικά (Θεοδος. Κώδιξ 9, 16, 8 ) Ο επίσκοπος Μεδιολάνων
(Μιλάνου) Αμβρόσιος αναλαμβάνει πνευματικός καθοδηγητής (σύμβουλος) του αυτοκράτορα Φλάβιου Θεοδόσιου.

388 Οι διωγμοί συνεχίζονται με την μεγαλύτερη βία και φανατισμό πλήθη φανατισμένων χριστιανών και ευνουχισμένοι καλόγεροι επιτίθενται με ξύλα πέτρες σίδερα λεηλατούν και καταστρέφουν σπίτια Εθνικών ναούς και έργα τέχνης ανεπανάληπτης ομορφιάς Ο Λιβάνιος στέλνει την έκκληση υπέρ των ιερών στον αυτοκράτορα και τον παρακαλεί να σταματήσουν οι διωγμοί για να διαφυλαχτούν οι ναοί και τα έργα τέχνης.

389 Όλες οι μέθοδοι χρονολόγησης πέραν της χριστιανικής καταργούνται δια νόμου.

390 Με δόλο κάλεσε ο Θεοδόσιος τους Εθνικούς της Θεσσαλονίκης στον Ιππόδρομο τάχα για να παρακολουθήσουν ιπποδρομίες και εκεί η φρουρά του κατάσφαξε μέσα σε τρεις ώρες15000 αθώους ανθρώπους επειδή αρνούνταν να βαφτιστούν χριστιανοί : Ο πατριάρχης Αλεξάνδρειας Θεόφιλος εξαπολύει μέγα διωγμό κατά των Ελλήνων και των Εθνικών της περιοχής. Καταστρέφει σχεδόν όλους τους μη-χριστιανικούς ναούς της Αλεξάνδρειας εκτός του Σεραπείου και των ναών της Ίσιδος (όχι φυσικά λόγο κάποιου είδους σεβασμού αλλά λόγο του πολυάριθμου των Ισιδιστών της περιοχής). Οι μισαλλόδοξοι εβραιοχριστιανοί θέλοντας να εξευτελίσουν τα Ιερά των Εθνικών ανεβάζουν σε γαϊδούρια ιερά σκεύη και αγάλματα και τα περιφέρουν στην πόλη. Η φαιδρή αυτή πράξη οδηγεί σε εξέγερση των Εθνικών. Ο χριστιανός Γότθος στρατηγός Βοθέριχος αρχηγός των Βυζαντινής φρουράς(11) της Θεσσαλονίκης προσπαθεί με την βία να επιβάλλει την θρησκεία του Ναζωραίου στους Έλληνες της πόλης. Οι Έλληνες εξεγείρονταί και σκοτώνουν πολλούς αξιωματικούς και στρατιώτες της φρουράς. Ο Θεοδόσιος μαθαίνοντας τα συμβάντα καλεί τους κάτοικούς της Θεσσαλονίκης στον ιππόδρομο δήθεν να παρακολουθήσουν ιπποδρομίες. Μέσα σε τρεις ώρες ο Θεοδόσιος με την βοήθεια των εκχριστιανισμένων Γότθων ΣΦΑΖΟΥΝ 7000 ΕΛΛΗΝΕΣ (ΑΛΛΕΣ ΠΗΓΕΣ ΑΝΑΦΕΡΟΥΝ 15.000) ΕΠΕΙΔΗ ΕΜΜΕΝΟΥΝ ΣΤΙΣ ΠΑΡΑΔΟΣΕΙΣ ΤΩΝ ΠΡΟΓΟΝΩΝ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΘΕΟΥΣ ΤΗΣ ΦΥΛΗΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΑΡΝΟΥΝΤΑΙ ΝΑ ΑΣΠΑΣΤΟΥΝ ΤΗΝ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΤΟΥ ΕΒΡΑΙΟΥ ΘΕΟΥ ΤΗΣ "ΑΓΑΠΗΣ". Σε μια προσπάθεια να ηρεμίσουν τα πνεύματα η χριστιανική εκκλησιά καταδικάζει την πράξη του Θεοδοσίου ενώ βέβαια στην συνέχεια τον ανακηρύσσει Μέγα και Άγιο.

391 Νέοι διωγμοί στην Βόρεια Αφρική μεγάλες καταστροφές στην Αλεξάνδρεια. Ομάδες χριστιανών και μοναχών καθοδηγούμενοι από τον επίσκοπο Αλεξάνδρειας Θεόφιλο ( ...;Άγιος ) ληστεύουν τα σπίτια των Εθνικών και σκοτώνουν τους ιδιοκτήτες τους , πυρπολούν και ισοπεδώνουν την ονομαστή Βιβλιοθήκη Αλεξανδρείας , πλήθος ναών ιερών και μνημείων καταστρέφονται. Οι Εθνικοί κλείνονται στους ναούς για να σωθούν αλλά οι χριστιανοί γκρεμίζουν τι στέγες και τους σκοτώνουν. Τα ιερά σκεύη του Σεραπίου διαπομπεύονται στους δρόμου και μετά καταστρέφονται. Η διωγμοί συνεχίζονται με βία σε ολόκληρη την Β. Αφρική, μεγάλες καταστροφές ναών και σφαγιασμοί αθώων Εθνικών στην Καρχηδόνα και την περιοχή της : Ο Θεοδόσιος με νέο του έδικτο απαγορεύει εκτός από την απλή επίσκεψη σε εθνικούς ναούς ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΤΟ ΚΟΙΤΑΓΜΑ ΤΩΝ ΣΠΑΣΜΕΝΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΑΓΑΛΜΑΤΩΝ. Επίσης απαγορεύει την ελληνική γλώσσα και καθιερώνει την λατινική γλώσσα ως την επίσημη της αυτοκρατορίας. Νέοι διωγμοί και σφαγές των Εθνικών. Νέα εξέγερση των Εθνικών στην Αλεξάνδρεια που οχυρώνονται στο Σεράπειο(12). Μέσα στον ναό βρίσκονται τα τελευταία διασωθέντα έργα από την βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας. Με την λήξη της πολιορκίας ο ναός καίγεται και φυσικά τα βιβλία -τι άλλο- καίγονται.

392 Νέοι διωγμοί σε ολόκληρη την αυτοκρατορία σταματούν τα Καβίρεια στη Σαμοθράκη και σφάζονται οι ιερείς και οι κάτοικοι του νησιού από ομάδες μαγκουροφόρων καλόγερων που αποβιβάστηκαν στο νησί. Στην Κύπρο ο Εβραϊκής καταγωγής επίσκοπος Επιφάνειος εκχριστιανίζει δια πυράς χιλιάδες Εθνικούς, αυτοί που αρνούνται να βαφτιστούν θανατώνονται, Δεκάδες χιλιάδες οι νεκροί. ιερά και ναοί καταστρέφονται, τα μυστήρια της Αφροδίτης σταματούν Με διάταγμα του ο Θεοδόσιος δηλώνει κυνικά : Όποιος δεν υπακούει τον πατέρα Επιφάνιο δεν έχει θέση πάνω στο νησί. (. Κώδιξ 16, 10, 12) : Νέο έδικτο του Θεοδοσίου που απαγορεύει την θρησκεία τψν Ελλήνων και κάθε μη-χριστιανική τελετή. Νέες σφαγές Ελλήνων και Εθνικών. Τα Καβήρεια μυστήρια της Σαμοθράκης παύουν και οι Έλληνες ιερείς σφάζονται. Στην Κύπρο οι τοπικοί επίσκοποί Επιφάνιος και Τύχων (Άγιοι και οι δύο) καταστρέφουν σχεδόν όλους τους ναούς στο νησί. Τα μυστήρια της Θεάς Αφροδίτης σταματούν. Νέο παρανοϊκό εδίκτο του Θεοδοσίου, σύμφωνα με το οποίο, όποιος δεν υπακούει τον "Άγιο" Επιφάνιο δεν έχει δικαίωμα ζωής στο νησί! Νέες εξεγέρσεις Ελλήνων και Εθνικών ενάντια στον αυτοκράτορα και την εκκλησία σε πολλές περιοχές της αυτοκρατορίας.

393Ο Θεοδόσιος καταργεί τα Πύθια τα Άκτια και τα Ολύμπια-τους γνωστούς Ολυμπιακούς Αγώνες : Απαγόρευση των Πυθικών, των Ολυμπιακών και Άκτιων αγώνων ως ελληνικά μιάσματα. Οι οπαδοί της "αγάπης" ισοπεδώνουν τους ναούς της Ολυμπίας. Παράλληλα με όλα αυτά ο ("Μέγας" και "Άγιος") Θεοδόσιος -όλος περιέργως- ορίζει την ιουδαϊκή θρησκεία ως ανεκτή από τους χριστιανούς και απαγορεύει κάθε καταστροφή Ιουδαϊκής συναγωγής..

Διωγμοί επί Αρκαδίου ( 395-408 )

Ο Αρκάδιος όταν ανήλθε ήταν 18 ετών, ως αυτοκράτωρ ήταν άπειρος και άβουλος και γρήγορα έγινε πειθήνιο όργανο των ευνοουμένων του. Επί της βασιλείας του οι διωγμοί κατά των Ελλήνων και των Εθνικών συνέχισαν με την ίδια ακριβώς βαρβαρότητα όπως επί Θεοδοσίου.

395 Μεγάλος διωγμός κατά των Ελλήνων : Στον θρόνο ανεβαίνει ο επίσης ισπανικής καταγωγής Φλάβιος Αρκάδιος με δύο έδικτα του διατάζει ανηλεή διωγμό κατά Ελλήνων και Εθνικών. Όμως ο κίνδυνος των Γότθων ( χριστιανών στο θρήσκευμα ασφαλώς) αρχίζει να ανησυχεί την "βασιλεύουσα". Ο ευνούχος συμβουλάτορας του Αρκάδιου, Ρουφίνος συμβουλεύει τον αρχηγό των Γότθων Αλάριχο να στραφεί εναντίον της Γης των Ελλήνων και του υπόσχεται αμύθητα πλούτη τα οποία κρύβονταί μέσα στους ελληνικούς ναούς. Οι εκχριστιανισμένοι Γότθοι του Αλάριχου συνεπικουρούμενοι από πλήθος "ειδωλοφάγων" μοναχών αρχίζουν την ισοπέδωση των ελληνικών πόλεων και την σφαγή των Ελλήνων. Το Δίων, η Μεσσηνία, το Άργος, η Νεμέα, η Λυκόσουρα, η Σπάρτη, τα Μέγαρα, η Κόρινθος και άλλες ελληνικές πόλεις καταστρέφονται ολοκληρωτικά. Τα ιερά του Διός στην Νεμέα, τα ιερά της Ολυμπιάς, τα αρκαδικά ιερά της Λυκόσουρας και το ιερό της Ελευσίνας μαζί με πλήθος άλλων ελληνικών λατρευτικών κέντρων καταστρέφονται ολοκληρωτικά ενώ οι ιερείς τους είτε σφάζονται, είτε -όπως ο Ιεροφάντης του Μίθρα- Ιλάριος καίγονται ζωντανόι. Χαρακτηριστική είναι η στάση που κρατάνε οι απανταχού την ελληνική επικράτεια αυτοκρατορικές φρουρές που αντί να εμποδίσουν τον Γότθο εισβολέα που καταστρέφει πόλεις τις αυτοκρατορίας παρακολουθούν απαθέστατα .

396 Με έδικτο στις 7 Δεκεμβρίου ο Αρκάδιος και ο Ονώριος χαρακτηρίζουν την Εθνική θρησκεία χειρίστη προδοσία κατά του κράτους . Οι Εθνικοί ιερείς στερούνται όλων των προνομίων τους και τους απαγορεύεται να ιερουργούν : Έδικτο του Αρκάδιου ορίζει ότι οποιαδήποτε είδους ενασχόληση με το Δωδεκάθεο και τις εθνικές λατρείες πρέπει να αντιμετωπίζεται ως ύστατη προδοσία απέναντι στην αυτοκρατορία. Οι εναπομείναντες Εθνικοί ιερείς και Ιεροφάντες φυλακίζονται.

397 Με νέο έδικτο ο Αρκάδιος απαιτεί να γκρεμιστούν όλοι οι ναοί των Εθνικών που στέκουν ακόμα όρθιοι : Νέο έδικτο του Αρκάδιου (με την παρότρυνση του "Άγιου" και φανατικού ανθέλληνα Χρυσόστομου, αυτού του ανεκδιήγητου που απεκάλεσε τους Έλληνες φιλόσοφους "ανήθικα καθάρματα") διατάζει το "Ες έδαφος φέρειν" για όλους τους εναπομείναντες ναούς Ελλήνων και Εθνικών, καθώς και την ασβεστοποίηση των μαρμάρων τους και την χρήση τους ως οικοδομικά υλικά ώστε να χαθούν για πάντα τα ίχνη των εθνικών λατρειών.

398 Η σύνοδος της Καρθαγένης αποφασίζει την απαγόρευση ανάγνωσης των εθνικών βιβλίων ακόμα και στους επισκόπους, χιλιάδες επιστημονικά βιβλία μεγάλων φιλοσόφων του αρχαίου κόσμου καταστρέφονται στην πυρά. Διωγμοί στην Γάζα ο επίσκοπος Πορφύριος καταστρέφει τους ναούς και μνημεία της περιοχής. Το συναξάρι του ...;Αγίου..Πορφυρίου αναφέρει ότι: κατά την διάρκεια της καταστροφής των ναών των δαιμονισμένων ειδωλολατρών όταν το καταραμένο άγαλμα της Αφροδίτης αντίκρισε τον σταυρό τότε έσπασε και έγινε χίλια κομμάτια και βγήκε ο δαίμονας που κατοικούσε μέσα του. Το 4ο εκκλησιαστικό συνέδριο της Καρχηδόνας απαγορεύει την μελέτη των βιβλίων των Ελλήνων και λοιπών Εθνικών ακόμα και στους χριστιανούς επίσκοπους. Ο επίσκοπός Πορφύριος (και αυτός "Άγιος") ισοπεδώνει σχεδόν όλους τους ναούς των εθνικών στη Γάζα. Ο Γότθος Αλάριχος για το "θεάρεστο" έργο της ισοπέδωσης της Ελλάδος διορίζεται γενικός αρχηγός του ιλλυρικού ζητήματος.

399 - 401 εκδίδονται νέα έδικτα που απαγορεύουν τις θυσίες αλλά ανακαλούνται προηγούμενες διατάξεις που πρόσταζαν την καταστροφή του διακόσμου των δημοσίων κτηρίων.( Ιουστ. Κώδιξ 1, 11, 3 ) Νέο διάταγμα αναφέρει ΄΄Όπως ακριβώς διατάξαμε την απαγόρευση των θυσιών έτσι τώρα διατάσουμε την διατήρηση των διακοσμήσεων στα δημόσια κτίρια΄΄ (Θεοδος. Κώδιξ 16, 10, 15 ) Στις επαρχίες όμως η κατάσταση είναι διαφορετική νέα διατάγματα διατάσουν την καταστροφή μνημείων και την εξαφάνιση των ναών. Οι διωγμοί συνεχίζονται βίαιοι στην Βορ. Αφρική Αίγυπτο και Παλαιστίνη. Ο Αρκάδιος διατάζει με νέο έδικτο την ισοπέδωση όσον από τους ελληνικούς και εθνικούς ναούς έχουν παραμείνει.  Ο επίσκοπός Νικήτας καταστρέφει το μαντείο του Θεού Διονύσου στις Βέσσες και "βαπτίζει" τους κατοίκους της πόλης. 401 μ.Χ.Ο χριστιανικός όχλος της Καρχηδόνας με κραυγές "Όπως και στην Ρώμη έτσι και στην Καρχηδόνα" καταστρέφει ναούς και "είδωλά". Ο Πορφύριος ("άγιος") ολοκληρώνει το έργο του στην Γάζα καταστρέφοντας και τα τελευταία 9 εθνικά ιερά, καίγοντας βιβλία και λυντσάροντας Εθνικούς. Η 15η σύνοδός της Καρχηδόνας αποφασίζει ότι όσοι δημιουργούν συγγένειες με "ειδωλολάτρες" αλλά και όσοι δεν αποκληρώνουν τους συγγενείς τους που παραμένουν "ειδωλολάτρες" ΘΑ ΑΦΟΡΙΖΟΝΤΑΙ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΘΑΝΑΤΟΝ!

405-406 Ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος φανατικός εχθρός του Ελληνισμού από το ΄΄χρυσό΄΄ του στόμα έχουν εξέλθει οι χειρότερες ύβρεις κατά των Ελλήνων και ότι δήποτε Ελληνικού. Όταν ήτανε αρχιεπίσκοπος της Κωνσταντινούπολης έκανε έρανο σε πλούσιες χριστιανές γυναικούλες και με τα χρήματα πλήρωσε την κατεδάφιση του ναού της Αρτέμιδος στην Έφεσο ενός από τα 7 θαύματα του αρχαίου κόσμου. Ο ναός ήταν διπλάσιος από τον Παρθενώνα με μήκος 133 μέτρα και 73 μέτρα πλάτος, τη διακόσμηση του την έκαναν οι μεγαλύτεροι καλλιτέχνες της εποχής Φειδίας, Πραξιτέλης, Απελλής, Πολύκλειτος κ.α Αυτός ο ΄Άγιος΄΄ ήταν που με τις ΄΄χρυσοστομίες΄΄ του απαίτησε από τον Θεοδόσιο Α και το πέτυχε την κατάργηση των Ολυμπιακών αγώνων το 393 μχ.

407-408 Οι ιδιοκτήτες των τόπων συναθροίσεως των Εθνικών τιμωρούνται με δήμευση της περιουσίας τους και καταναγκαστική εργασία σε μεταλλεία ( Θεοδόση. Κώδιξ 16,5, 40) Με νέο έδικτο ζητείται η ολοκληρωτική καταστροφή των αγαλμάτων και το ξερίζωμα εκ θεμελίων των ναών και των χώρων λατρείας, οι ναοί και οι ιδιοκτησίες τους παραδίδονται για δημόσια χρήση.( Θεοδοσ. Κώδιξ 16, 10, 19) Μεγάλες καταστροφές και διωγμοί στη Δύση. Στη Ρώμη Καταστρέφεται και ληστεύεται ο ναός του Καπιτωλίου Διός. Κατασχονται και δημεύονται οι περιουσίες των Πρισκιλιανών

Διωγμοί επί Θεοδοσίου Β του Μικρού ( 408 - 450 )

Τον Αρκάδιο τον διαδέχτηκε στο θρόνο ο γιος του Θεοδόσιος ο Β ο Μικρός σε ηλικία επτά ετών. Ονομάστηκε Μικρός προς διάκρηση από τον παππού του Θεοδόσιο Α τον ...;.Μέγα. Επίτροπος ορίστηκε ο Ανθέμιος και μετά την παραίτηση του ανακηρύχτηκε από την σύγκλητο το 414 αυτοκράτειρα η αδελφή του Πουλχερία που ήταν δύο χρόνια μεγαλύτερη του. Φανατική χριστιανή και θρησκόληπτη όταν έγινε αυτοκράτειρα έδωσε όρκο στην Παναγία ότι θα παραμείνει στην ζωή της ΄΄παρθένα νύμφη του Νυμφίου Υιού της΄΄ και τηρώντας τον όρκο της παρέμεινε άγαμη όπως και οι δύο νεότερες θρησκόληπτες αδελφές της και αφοσιώθηκαν στην ορθοδοξία και την χριστιανική ανατροφή του Μικρού αυτοκράτορα. Η Πουλχερία αυταρχική και φιλόδοξη για να κρατήσει την εξουσία και μετά την ενηλικίωσή του αδελφού της έστρεψε τα ενδιαφέροντα του στην εκκλησία. Για να αποκτήσει χριστιανική αγωγή ο Μικρός αυτοκράτορας τα ανάκτορα είχαν μετατραπεί σε μοναστήρι με εκκλησιαστικό πρόγραμμα που άρχιζε με τον όρθο ακολουθούσε η ανάγνωση των Ευαγγελίων συνέχιζε με τους Ψαλμούς του Δαυίδ και τελείωνε με τον εσπερινό. Τα κεριά έκαιαν νύχτα μέρα στα Θεοσκέπαστα ανάκτορα της Nova Roma και από τα παράθυρα τους που έμοιαζαν με καπνοδόχους έβγαιναν ακριβά Περσικά λιβανωτά και άλλα πανάκριβα θυμιάματα της Ανατολής. Έτσι διαπαιδαγωγήθηκε ο Θεοδόσιος Β ο Μικρός που ζούσε κάτω από την εξουσία της Πουλχερίας και έγινε ένα μικρό ανθρωπάκι άβουλο και φοβισμένο αλλά μεγάλος διώκτης των Ελλήνων και των Εθνικών. Με υπόδειξη της Πουλχερίας ο Θεοδόσιος Β παντρεύτηκε την Αθηναίδα που τότε είχε επισκευφτεί την Κωνσταντινούπολη και γνωρίστηκε με την Πουλχερία, Η Αθηναίδα ήταν κόρη του πλατωνικού φιλόσοφου Λεοντείου ήταν ωραιότατη έξυπνη, αξιόλογης μόρφωσης και λάτρης της θρησκείας των Ολυμπίων Θεών όπως και ο πατέρας της. Ο γάμος έγινε το 421 η Αθηναίδα βαφτίστηκε χριστιανή πήρε το όνομα Ευδοκία και ανακηρύχτηκε Αυγούστα το 423. Η Αθηναίδα προστάτιδα των Ελληνικών γραμμάτων αντέδρασε στην θρησκόληπτη και ανθελληνική πολιτική των ανακτόρων και προωθούσε συνεργασίες με εθνικούς και Ελληνολάτρες αξιωματούχους Ύστερα από ραδιουργίες κατηγορήθηκε ότι είχε ερωτικές σχέσεις με τον αξιωματούχο των ανακτόρων Παυλίνο ο οποίος φυλακίστηκε και λίγο αργότερα εκτελέστηκε. Μετά από αυτά τα θλιβερά γεγονότα με την δικαιολογία ότι θέλει να επισκεφθεί τον Πανάγιο τάφο εγκατέλειψε τον άβουλο σύζυγο της και τα ανάκτορα και έμεινε μέχρι το τέλος της ζωής το 460 στην Παλαιστίνη. Ύστερα από βασιλεία 42 ετών ο Θεοδόσιος ο Β πέθανε το 450 σε ηλικία 51 ετών.

409 - 414 Μέχρι το 414 που ο Θεοδόσιος Β ήταν ανήλικος και επετροπεύοταν από τον αρχηγό της ανακτορικής φρουράς Ανθέμιο οι διωγμοί συνέχισαν με μεγάλη ένταση σε ολόκληρη την αυτοκρατορία.

415 Είναι το έτος που θα σημαδευτεί με ένα από τα ειδεχθέστερα εγκλήματα των χριστιανων. -χαρακτηριστικό της σε παρανοϊκό βαθμό μισαλλοδοξίας αλλά και του μισελληνισμού αυτής της Ιουδαϊκής αίρεσης-. Στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου σωματοφύλακες (παραβολάνοι) του εκεί πατριαρχείου, που κατεύθηνε και συμμετείχε ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας Κύριλλος (..Άγιος), βρίσκουν στον δρόμο την μαθηματικό και φιλόσοφο Υπατία (κόρη του αστρονόμου Θέωνα), ένα από τα πιο φωτεινά πνεύματα της εποχής. Αφού την συλλαμβάνουν την οδηγούν ΜΕΣΑ στην εκκλησία του Αγίου Μιχαήλ (άλλες πήγες αναφέρουν την εκκλησία Κωνσταντίνου και Ελένης) και αφού της ξεσκίζουν τα ρούχα ΤΗΣ ΓΔΕΡΝΟΥΝ ΤΟ ΔΕΡΜΑ ΜΕ ΚΟΧΥΛΙΑ, ΤΗΣ ΣΠΑΝΕ ΤΑ ΚΟΚΑΛΑ, ΤΗΝ ΚΟΒΟΥΝ ΣΕ ΜΙΚΡΑ ΚΟΜΜΑΤΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΕΤΑΝΕ ΑΛΛΑ ΣΤΗΝ ΠΗΡΑ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΑ ΕΡΓΑ ΤΗΣ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΣΤΑ ΑΔΕΣΠΟΤΑ ΣΚΥΛΙΑ. Η μόνη αιτία για κάτι τόσο αισχρό δεν είναι άλλη από το γεγονός ότι η Υπατία ήταν μαθηματικός (άρα μάγισσα για τους χριστιανούς), φιλόσοφος και το σημαντικότερο κοινωνός του ελληνικού πνεύματος. Φυσικά κανείς από αυτά τα δίποδα ζώα που ευθύνονταν για τον θάνατο της δεν θα τιμωρηθεί. Τουναντίον μάλιστα ο πατριάρχης Αλεξάνδρειας Κύριλλος ( ο ηθικός αυτουργός της δολοφονίας) ΘΑ ΑΓΙΟΠΟΙΗΘΕΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΤΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΗ ΤΗΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ ΤΗΣ "ΑΓΑΠΗΣ". Νέοι διωγμοί των εθνικών και των ιερέων τους στην Νότια Αφρική οι τρόποι εκτέλεσης είναι δυο σταύρωση ή θάνατος στην πηρά. Με σειρά διαταγμάτων κατασχέθηκαν περιουσίες της Εθνικής Θρησκείας και παραχωρήθηκαν στην εκκλησία ( Ιουστιν. Κώδιξ 1, 11, 5 )

416 - 423 Οι διωγμοί συνεχίζονται με την έκδοση διαταγμάτων και εκατομμύρια νεκρούς σε ολόκληρη την αυτοκρατορία : Στην Αβυθινία ο μοναχός Υπάτιος ο αποκαλούμενος και ως "η σπάθα του θεού" μαζί με ροπαλοφόρους συνοδοιπόρους του περιδιαβαίνουν την περιοχή καταστρέφοντας ναούς, σκοτώνοντας Εθνικούς (συμπεριλαμβανομένων και των οικογενειών τους βέβαια), καίγοντας ιερά άλση και ανακαλύπτοντας κρυφούς Εθνικούς ιερείς που ασφαλώς σκοτώνουν. Όσοι αξιωματούχοι εμμένουν στις πατρώες θρησκείες χάνουν της θέσεις τους..

426 Ολοκληρωτική καταστροφή και ισοπεδώσει των ναών και κατάσχεση των περιουσιών τους - υρπολήθηκε ο ναός του Ολυμπίου Διός κατά διαταγή του αυτοκράτορα της Κωνσταντινούπολης Θεοδοσίου του Β΄. Οι σφαγιασμοί οι εξορίες και φυλακίσεις κατά των Εθνικών συνεχίζονται.

429 Λεηλασία του Παρθενώνα και καταστροφή μνημείων της Αθήνας : Ροπαλοφόροι μοναχοί και αυτοκρατορικοί στρατιώτες γκρεμίζουν το χρυσελεφάντινο άγαλμα της Θεάς Αθηνάς από τον Παρθενώνα, καταστρέφουν την ξύλινη σκεπή του ναού και λαφυραγωγούν το ιερό. Οι Έλληνες εθνικοί της Αθήνας διώκονται.

430-450 Εκδίδονται δεκάδες έδικτα που διατάσουν την συνέχιση των διωγμών, την ισοπέδωση των ναών που έχουν ακόμη μείνει όρθιοι , καταστροφή φιλοσοφικών βιβλίων στην πυρά και διαμόρφωση της νομοθεσίας για την έκδοση δικαστικών αποφάσεων κατά των Εθνικών. Με έδικτο του ο Θεοδόσιος ο Β διατάζει την ποινή του θανάτου για τους Έλληνες εθνικούς καθώς και τους αιρετικούς. Επίσης ορίζει ΟΤΙ Η ΜΟΝΗ ΝΟΜΙΜΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΣΤΗΝ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΕΙΝΑΙ Ο ΙΟΥΔΑΪΣΜΟΣ ! Μεγάλος λοιμός πέφτει τον χειμώνα του έτους στην αυτοκρατορία και ο Θεοδόσιος κατηγορεί ως αιτία τους Εθνικούς που λατρεύουν δαίμονες.! Οι Χριστιανοί  γκρεμίζουν όλους τους ναούς και τα ιερά των Ελλήνων πλην εκείνων που μετατρέπονται σε χριστιανικές εκκλησίες. Ο Θεοδόσιος ο Β διατάζει το κάψιμο όλων των μη-χριστιανικών βιβλίων και ειδικότερα αυτών του Πορφύριου(17). Οι ναοί της πόλεως Αφροδισίας καταστρέφονται και η πόλη μετονομάζεται σε Σταυρούπολη.

Μαρκιανός ( 450-457 ) - Πουλχερία

Μετά τον θάνατο του Θεοδοσίου Β' στις 28 Ιουλίου 450 πανίσχυρη η Πουλχερία ως μοναδική κληρονόμος της Θεοδοσιανής δυναστείας στην Ανατολή αντιμετώπισε το σοβαρό πρόβλημα να υποταγή το Ανατολικό Ρωμαϊκό κράτος στο Δυτικό λόγω ελλείψεως διαδόχου. Η Πουλχερία που διοικούσε την αυτοκρατορία από κοριτσάκι δέκα ετών δεν ήθελε να παραμεριστεί αλλά δεν ξεχνούσε και τον όρκο που είχε δώσει στην Παναγία ότι στην ζωή της θα παρέμενε ΄΄παρθένα νύμφη του Νυμφίου Υιού της΄΄ Τηρώντας τον όρκο της στην Παναγία παντρεύτηκε τον Θράκα χιλίαρχο Μαρκιανό 58 ετών υπασπιστή του Αλανού στρατηγού Άσπαρ θέτοντας του τον αυστηρό όρο ότι στις συζυγικές τους σχέσεις θα διατηρούσε την παρθενία της. Έτσι ο χιλίαρχος Μαρκιανός (..Άγιος) αναβαθμίστηκε σε αυτοκράτορα και εισήλθε πανηγυρικά με την παλλακίδα του στα ανάκτορα και η Πουλχερία (..Αγία) παρέμεινε παρθένα και Βασίλισσα όπως και επί Θεοδοσίου Β. Κατά την βασιλεία του ο Μαρκιανός συνέχισε τους διωγμούς κατά των Εθνικών και την έκδοση διαταγμάτων κατά της αρχαίας θρησκείας με μικρότερη όμως ένταση γιατί ήδη είχε επιβληθεί βίαια και με κατακόμβες νεκρών ο Χριστιανισμός.

457-491 Σποραδικές εκτελέσεις εθνικών σε όλη την αυτοκρατορία. Σε μια τελευταία προσπάθεια να υπερασπιστούν την λατρεία τους και την τιμή τους από τους από τους οπαδούς του εξ'ανατολάς "φωτός" οι Έλληνες της Μικρας Ασίας εξεγείρονται. Η εξέγερση καταστέλλεται και οι έλληνες σφάζονται από τον αυτοκρατορικό στρατό. Μεγάλες μορφές της αυτοκρατορίας με την κατηγορία πως είναι Έλληνες εκτελούνται. Ο Ζώσιμος, ο Ισίδωρος, ο Σεβεριανός, και άλλοι ενώ λαμβάνει χώρα η περίφημη δίκη του φιλόσοφου Ισοκάσιου. Στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου χριστιανοί αξιωματούχοι εκτελούν βασανίζουν και διαπομπεύουν πολλούς κρυφούς εθνικούς ιερείς. Το 474μ.α.χ.χ. αυτοκράτορας αναλαμβάνει ο Ζήνων επι της βασιλείας του το 484μ.α.χ.χ. εκδηλώνεται νέα εξέγερση των Ελλήνων κατά του εβραιοχριστιανικού κατεστημένου με ηγέτες τον Λεόντιο, τον Ίλλο και τον αθηναίο φιλόσοφό Παμπρέπιο επιδιώκουν την ανατροπή του χριστιανισμού και την επιστροφή των πατρώων αντιλήψεων. Παρά τον γενναίο αγώνα των Ελλήνων εξεγερθέντων 4 χρόνια μετά και οι τελευταίοι επαναστάτες θανατώνονται. Στην Ίμβρο ο προσηλυτιστής Κόνων ακολουθούμενος από το σύνηθες πλήθος των ειδωλοφάγων μονάχων εκτελεί όλους τους Έλληνες του νησιού. Ακόμα μια δωδεκαθειστική λατρεία αυτή του Λαβρανίου Δια βρίσκει το τέλος της όπως και οι λάτρεις της από τους οπαδούς της "αγάπης".

515 Ο νέος αυτοκράτορας Αναστάσιος εξαπολύει τους στρατιώτες της αυτοκρατορίας και τον ειδωλοφαγικό "στρατό" των διαφόρων επισκόπων και ισοπεδώνει τον ναό του Θεού Θεανδρίτου στη Ζοάρα της Αραβίας καθώς και δεκάδες άλλα ιερά στην περιοχή οι εθνικοί της περιοχής τι άλλο ...;εκτελούνται. Στα χρόνια του Αναστάσιου γίνετε επίσης και υποχρεωτικό το βάπτισμα ακόμα και για όσους είναι ήδη χριστιανοί

528 Αυτοκράτορας είναι πλέον ένας από τους κορυφαίους ανθέλληνες της ιστορίας ο Γιουτπράδα (ελληνιστί Ιουστινιανός) επί των ημερών του καταργούνται οι ολυμπιακοί αγώνες και εκδηλώνεται η περίφημη "στάση του Νίκα" (19). Παρόλες τις αρχικές επιτυχίες των επαναστατών ο αυτοκρατορικός στρατός ΣΕ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΜΕ ΤΟ ΒΑΡΒΑΡΙΚΟ ΦΥΛΟ ΤΩΝ ΕΡΟΥΛΩΝ (χριστιανών ασφαλώς) πνίγει την εξέγερση των Ελλήνων στο αίμα. 40.000 νεκροί αρχικά και εν συνεχεία γκρέμισμα ελληνικών ναών και κλείσιμο φιλοσοφικών σχολών. Η τελευταία ελπίδα του ελληνισμού είχε πια χαθεί. Μέσα στα αντίποινα της ιουδαιοχριστιανικής ηγεσίας είναι η αφαίρεση κτημάτων των Ελλήνων προς όφελος ασφαλώς της χριστιανικής εκκλησιάς και του δημόσιου ταμείου. Ο Γιουτπράδα συνεχίζοντας το θεάρεστο έργο του επιβάλλει ποινές θανάτου δια σταύρωσης πυρός και βασανιστηρίων για όσους "εκ των ανοσιών και μυσαρών Ελλήνων κατεχόμενοι πλάνη". Συντάσσει επίσης και τον περίφημο "Ιουστινιάνειο κώδικα" μνημείο ανθελληνικού παροξυσμού.

529 Ο Γιουτπράδα (Ιουστινιανός) κλείνει την φιλοσοφική σχολή των Αθηνών και δημεύει την περιουσία της. Οι τελευταίοι διδάσκαλοι κυνηγημένοι βρίσκουν καταφύγιο στην αυλή του λάτρη του ελληνικού πολιτισμού Πέρση βασιλεία Χοσρόη.

532 Ο μονοφυσίτης μοναχός Ιωάννης Ασιακός μαζί με οπαδούς του περιδιαβαίνουν την Μικρά Ασία και διαλύουν ότι απομένει από της εθνικές λατρείες.

542 - 546 Λόγο της συνεισφοράς του στην καταστροφή του ελληνικού πολιτισμού ο Ιουστινιανός ονομάζει τον Ιωάννη Ασιακό επίσημο αυτοκρατορικό προσηλυτιστή εξουσιοδοτημένο να εξοντώσει ή να βαπτίσει της "ειδωλολατρικές" ψυχές που έχουν απομείνει στην αυτοκρατορία. Ύστερα από 35 χρόνια σφαγών, βίαιων προσηλυτισμών δωροδοκιών και βασανιστηρίων ο Ιωάννης περιγράφει ο ίδιος τα κατορθώματα του στο έργο του. Ενώ στην Κωνσταντινούπολη φυλακίζονται, βασανίζονται και εκτελούνται γραμματικοί, ρήτορες, νομικοί και λόγιοι με την κατηγορία πως είναι "Έλληνες".

556 Ο επίσκοπος Αμάνθιος στέλνεται από τον Ιουστινιανό στην Αντιόχεια για να εξοντώσει όλους τους εναπομείναντες εθνικούς της πόλης και να καταστρέψει όλες της κρυφές ιδιωτικές τους βιβλιοθήκες με την "ανόσια" γνώση των Ελλήνων.

562 Νέος διωγμός των Ελλήνων και λοιπών εθνικών σε Αθήνα, Παλμήρα και Κωνσταντινούπολη. Ο χρονικογράφος Ι.Μαλαλάς στο έργο του ¨χρονογραφία¨ γράφει χαρακτηριστικά "Έλληνες πιάστηκαν και διαπομπεύθηκαν μέσα στην Κωνσταντινούπολη ταυτόχρονα με το κάψιμο των ελληνικών βιβλίων στον ¨Κυνήγιον¨ μαζί με εικόνες των Θεών".

578 - 582 Την εξουσία παίρνει ένας νέος αυτοκράτορας ο Τιβέριος, ο οποίος ασφαλώς συνεχίζει το έργο των προκατόχων του ,εκατοντάδες κρυπτοεθνικοί εκτελούνται, παλουκώνονται, αποκεφαλίζονται και σταυρώνονται. Ο ύπαρχος Ανατολής Ανατόλιος ρίχνεται στα λιοντάρια με την κατηγορία της λατρείας του Διός. Όταν τα λιοντάρια δείχνουν απροθυμία να τον κατασπαράξουν οι οπαδοί της θρησκείας της "αγάπης" αποφασίζουν την σταύρωση του ενώ εν συνεχεία πετούν το πτώμα του καθώς και τα πτώματα άλλων Έλλήνων στους σκουπιδότοπους εκτός των τειχών της πόλης . Φήμες ότι η εξουσία έχει ύποπτες συνδιαλλαγές με τους μιαρούς Έλληνες οδηγούν τον χριστιανικό όχλο της Κωνσταντινούπολης σε επίθεση εναντίον των ελαχίστων εναπομεινάντων Ελλήνων της πόλης τους οποίους είτε λιθοβολούν είτε καίνε ζωντανούς.

582 - 602 Είναι η περίοδος της αυτοκρατορίας του Μαυρίκιου ο οποίος εγκαινιάζει την βασιλεία του με νέους διωγμούς κατά των εναπομεινάντων εθνικών της ανατολικής αυτοκρατορίας. Οι οπαδοί της θρησκείας της "αγάπης"εκτελούν βασανίζουν, καινε, σταυρώνουν οποιονδήποτε είναι ύποπτος για εθνική λατρεία. Η ερήμωσή της επαρχίας, η πνευματική και υλική εξαθλίωση, η υπερσυγκέντρωση του πληθυσμού της αυτοκρατορίας στης μεγάλες πόλεις οδηγούν στην αποκτήνωση της καθημερινής ζωής και στην εμφάνιση συνεχών επιδημιών πανούκλας που οδηγούν στον θάνατο μεγάλο αριθμό ατόμων από τα εξαθλιωμένα πλήθη της αυτοκρατορίας. Με τον θάνατο του Μαυρίκιου το 602μ.α.χ.χ. ξεσπά μια "εμφύλια" (20) διαμάχη στους κόλπους της αυτοκρατορίας οι όχλοι της Κιλικίας, της Μικράς Ασίας, της Παλαιστίνης, της Θεσσαλονίκης, των Βαλκανικών επαρχιών και της ίδιας της πρωτεύουσας αλληλοσκοτώνονται. Είναι μια εποχή παραλογισμού και σχιζοφρένειας (όπως κάθε εποχή που ακολουθεί μετά από λοιμούς και επιδημίες).

692 Είναι η χρονολογία που λαμβάνει χώρα η "Πενθέκτη σύνοδος". Σε αυτήν, η ίδια η ηγεσία του ιουδαιοχριστιανισμού παραδέχεται πως παρόλες τις πολύχρονες (σχεδόν 4 αιώνες διωγμών) προσπάθειες της υπάρχουν ακόμα ελληνικά και εθνικά κατάλοιπα. Έτσι τα μέλη της συνόδου αποφασίζουν την απαγόρευση όσων από τις γιορτες των εθνικών λατρειών συνεχίζουν ακόμα σε σκόρπια μέρη της αυτοκρατορίας όπως τα Βρουμάλια, τα Ανθεστήρια, τα Βοτά και άλλες διονυσιακές και εθνικές εορτές.

804 Ο πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Ταράσιος αποπειράται να εκχριστιανίσει τους τελευταίους Έλληνες της αυτοκρατορίας τους κάτοικούς της Μέσα Μάνης αποτυγχάνει όμως καθώς το περήφανο ελληνικό στοιχείο της περιοχής ανθίσταται σθεναρά.

850 - 860 Αυτό που δεν κατάφερε ο Ταράσιος πέτυχε με την φωτιά και το σπαθί ο Αρμένιος προσηλυτιστής και "άγιος" Νίκων .Έτσι στα μέσα του 9ου αιώνα παύει η τελευταία λατρεία των Ελλήνων Θεών στα ιερά χώματα της πατρίδας μας. Τα χρόνια μετέπειτα Η καταγραφή αυτή μπορεί να αναφέρθηκε στην περίοδο μεταξυ του 314μ.α.χ.χ.και του 860μ.α.χ.χ. -που έγινε και το μεγαλύτερο μέρος από το διωγμό των Ελλήνων και του ελληνικού πνεύματος- αλλά σκόρπιες καταστροφές και διώξεις του ελληνικού πνεύματος συνεχίστηκαν και συνεχίζονται μέχρι σήμερα..

Πηγή : filostratos.pblogs.gr

Θέλω να μιλήσω σαν μάνα, κόρη, φίλη. Θέλω να μιλήσω σαν Ελληνίδα!

Θέλω να πω όλα αυτά που έχω στην ψυχή μου και στο μυαλό μου αυτό το διάστημα.

Θέλω να μιλήσω σαν μάνα, κόρη, φίλη.

Θέλω να μιλήσω σαν Ελληνίδα.

Να πω για τον γιο μου αλλά και για όλα τα παιδιά που είναι άνεργα ή μετανάστες, λόγω της κρίσης.

Τον γιο μου, που έκλεισε την δουλειά που είχε. Ποιος τον ανάγκασε να πάρει αυτήν την απόφαση; Ποιος φταίει που πέντε χρόνια τώρα δεν βρίσκει δουλειά; Που έχασε το χαμόγελο του; Που δεν μπορεί να πάει την ζωή του παρακάτω; Που μέσα απ’ όλο αυτό που βιώνει, προσπαθεί να με στηρίξει ηθικά, κρύβοντας μέσα του την πίκρα του και τον θυμό του για αυτήν την κατάσταση;

Ποιος ευθύνεται για όλα αυτά; Η κυβέρνηση που έχουμε τώρα; Όχι βέβαια.

Να πω για την μητέρα μου, η οποία ούσα ΑΜΕΑ, βλέπει να έχουν κοπεί ένα σωρό παροχές, να έχει συμμετοχή στα πανάκριβα φάρμακα της, να μην μπορούμε να αντικαταστήσουμε το αναπηρικό αμαξίδιο, να της έχει μειωθεί η σύνταξη χηρείας που παίρνει…

Ποιος φταίει για όλα αυτά; Η κυβέρνηση που έχουμε τώρα; Όχι βέβαια.

Να μιλήσω σαν φίλη. Που βλέπω τις-τους φίλους μου, να ψάχνουν απεγνωσμένα για δουλειά και να μην βρίσκουν. Να έχουν να θρέψουν οικογένειες και να μην μπορούν. Να μην μπορούν να δουν τα παιδιά τους το σαββατοκύριακο κάποιοι που είναι χωρισμένοι, γιατί δεν έχουν βενζίνη για να πάνε, ή χρήματα να βγάλουν έστω το εισιτήριο τους. Που δεν μπορούν να περάσουν κάποιες ημέρες μαζί, γιατί δεν υπάρχει τίποτε στο ντουλάπι της κουζίνας για να μαγειρέψουν. Για τους φίλους που δεν μπορούν να δώσουν ένα χαρτζιλίκι στα παιδιά τους όταν πηγαίνουν σχολείο. Που οι διακοπές φαντάζουν ένα όνειρο μακρινό.

Ποιος τους έφτασε σε αυτό το σημείο; Η σημερινή κυβέρνηση; Όχι βέβαια.

Σας θυμίζουν κάτι τα παραπάνω;

Πάμε και για την συνέχεια :

Να μιλήσω και σαν Ελληνίδα.

Δεν ανήκω στην αριστερά, ούτε στον Σύριζα. Ποτέ δεν ανήκα.

Έχω παππούδες που πολέμησαν το 1922 στην μικρασιατική καταστροφή. Παππούδες που πολέμησαν στον Μακεδονικό Αγώνα. Γιαγιάδες που στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων το ΄40 κι ας τις απειλούσαν εκεί στα χωριά των Σερρών οι Βούλγαροι. Που προσέφεραν τις υπηρεσίες τους στην πατρίδα και τιμήθηκαν γι’ αυτό από την βασίλισσα. Μην χαμογελάτε ειρωνικά, σας βλέπω…. Έτσι έγινε όμως κι αυτό δεν αλλάζει.

Έχω προγόνους, που ύψωσαν το ανάστημα τους και είπαν «Μολών λαβέ» στους πέρσες. Κι εσείς τους έχετε.

Προγόνους που έδωσαν το αίμα τους για την πατρίδα μας, την Ελλάδα!

Την Ελλάδα μας, που ειδικά από την μεταπολίτευση κι εντεύθεν (δεν πάω ακόμη πιο πίσω) ούτε ΕΝΑΣ πρωθυπουργός δεν βρέθηκε να παλεύει για το καλό της.

Αντίθετα, την ξεπούλησαν, την ξεκλήρισαν, την βίασαν, την εκπόρνευσαν…

Την έσυραν στα παζάρια του κόσμου να ζητιανεύει. Την εχλεύασαν… Έπαιξαν μαζί της… Την κατασπάραξαν…

Ποιος τα έκανε όλα αυτά; Η κυβέρνηση που έχουμε τώρα; Όχι βέβαια.

Αντίθετα, ΤΩΡΑ μας δίνεται η ευκαιρία, από τους κυβερνώντες του Σύριζα, να υπερασπισθούμε την πατρίδα μας, τις οικογένειες μας, το μέλλον μας.

Τώρα μας δίνεται το δικαίωμα να ελπίζουμε πως «αύριο» θα είναι όντως μία καλύτερη ημέρα και όχι μαύρη κι άραχνη όπως των τελευταίων πέντε ετών.

Και είναι ΤΩΡΑ που πρέπει να διδαχθούμε από τους προγόνους μας, να γίνουμε όλοι μία γροθιά και να φωνάξουμε όπως και τότε οι παππούδες μας, ένα μεγάλο ΟΧΙ στον κατακτητή.

Γιατί αυτήν την στιγμή, κακά τα ψέματα, μόνον ελεύθεροι δεν είμαστε.

Πάλι υπό την κυριαρχία των «φίλων» μας των γερμανών είμαστε….

Τι θέλουμε λοιπόν; Ανδρείκελα και λαμόγια να μας άγουν και φέρουν σύμφωνα με τις ορέξεις τους και τις δικές τους ανάγκες;

Ή θέλουμε ΟΝΤΩΣ δημοκρατία, αξιοπρέπεια, ελευθερία, μέλλον για τα παιδιά μας και την πατρίδα μας;

Αυτά και άλλα τόσα και τόσα με «πνίγουν» αυτόν τον καιρό.

Εδώ όμως θα σταματήσω.

«Ελευθερία ή θάνατος» είπαν κάποτε οι Έλληνες.

Αξιοπρέπεια και μέλλον ή μαυρίλα και απελπισία θα πω εγώ.

ΟΧΙ και πάλι ΟΧΙ !

Γιατί θέλω την Δευτέρα να κοιτάξω τα παιδιά μας στα μάτια και να τους πω : Είμαστε Έλληνες και γι’ άλλη μία φορά, το παλεύουμε και δεν παραδίδουμε τα όπλα!

Αυτά!

Καλή λευτεριά

Άννα

Tο νομοσχέδιο για τις συλλογικές συμβάσεις και τον κατώτατο μισθό

 

 

 

Αθήνα

Η σταδιακή αύξηση του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ έως την 1η Ιουλίου 2016, αλλά και η επέκταση της ισχύος των κλαδικών συμβάσεων εργασίας περιλαμβάνονται, μεταξύ άλλων, στο νομοσχέδιο για τις αλλαγές στα εργασιακά που δόθηκε την Τρίτη στη δημοσιότητα.

Το νομοσχέδιο φέρει τίτλο «Αποκατάσταση και Αναμόρφωση του πλαισίου περί Συλλογικών Διαπραγματεύσεων, Μεσολάβησης και Διαιτησίας και άλλες διατάξεις» και περιλαμβάνει 17 άρθρα που καλύπτουν όλο το εύρος των εργασιακών σχέσεων.

Σχέδιο Νόμου

«Τροποποίηση διατάξεων του Νόμου 1876/1990 - Αποκατάσταση και Αναμόρφωση του πλαισίου περί Συλλογικών Διαπραγματεύσεων, Μεσολάβησης και Διαιτησίας και άλλες διατάξεις»

Άρθρο 1

Το άρθρο 2 του νόμου 1876/1990 αντικαθίσταται ως εξής:

Περιεχόμενο της συλλογικής σύμβασης εργασίας

Η συλλογική σύμβαση εργασίας μπορεί να ρυθμίζει:

1. Ζητήματα σχετικά με τη σύναψη, τους όρους και τη λήξη των ατομικών συμβάσεων εργασίας που εμπίπτουν στο πεδίο ισχύος της.

2. Ζητήματα που αφορούν στην άσκηση του συνδικαλιστικού δικαιώματος στην επιχείρηση, στην παροχή συνδικαλιστικών διευκολύνσεων και στον τρόπο παρακράτησης των συνδικαλιστικών εισφορών και της απόδοσής τους στις δικαιούχες οργανώσεις.

3. Ζητήματα κοινωνικής ασφάλισης, εκτός από τα συνταξιοδοτικά, εφ' όσον δεν έρχονται σε αντίθεση με τη συνταγματική τάξη και την πολιτική των δημόσιων φορέων κοινωνικής ασφάλισης, καθώς και ζητήματα της παραγράφου 3 του άρθρου 7 του νόμου 3029/2002.

Στην έννοια των συνταξιοδοτικών θεμάτων, που δεν μπορεί να αποτελέσουν περιεχόμενο συλλογικής σύμβασης εργασίας, περιλαμβάνονται και η μεταβολή, αμέσως ή εμμέσως της σχέσης ασφαλίστρου εργαζόμενου και εργοδότη, η μεταβίβαση του βάρους εν όλω ή εν μέρει τακτικών εισφορών ή εισφορών για αναγνώριση προϋπηρεσιών από τον ένα στον άλλο καθώς και η σύσταση ειδικών ταμείων ή λογαριασμών, που χορηγούν περιοδικές παροχές συντάξεων ή εφάπαξ βοήθημα με επιβάρυνση του εργοδότη.

4. Ζητήματα σχετικά με την άσκηση της επιχειρηματικής πολιτικής στο μέτρο που αυτή επηρεάζει τις εργασιακές σχέσεις.

5. Ζητήματα που αφορούν στην ερμηνεία των όρων της συλλογικής σύμβασης εργασίας.

6. Ζητήματα που προβλέπονται στο άρθρο 12 του ν. 1767/1988 (ΦΕΚ Α' 63) με επιφύλαξη και των αρμοδιοτήτων των συμβουλίων των εργαζομένων.

7. Τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις των συμβαλλομένων μερών.

8. Ζητήματα σχετικά με τις διαδικασίες και τους όρους συλλογικής διαπραγμάτευσης, μεσολάβησης και διαιτησίας.

9. Η συλλογική σύμβαση εργασίας μπορεί να περιέχει ρήτρα ειρήνης σχετικά με τα ζητήματα που ρυθμίζει.

10. Με επιχειρησιακές συλλογικές συμβάσεις εργασίας, ζητήματα σχετικά με την επαναρρύθμιση ή συμπλήρωση των διατάξεων των παραγράφων 1 έως 6 του άρθρου 38 του νόμου 1892/1990 για τη μερική απασχόληση, καθώς και των παραγράφων 1, 2, 3 και 7 του άρθρου 40 του νόμου 1892/1990 για τις πρόσθετες ομάδες εργασίας.

Άρθρο 2

Το άρθρο 3 του νόμου 1876/1990 αντικαθίσταται ως εξής:

Είδη Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας και αρμοδιότητα σύναψής τους

1. Είδη συλλογικών συμβάσεων εργασίας είναι ιδίως τα εξής:

α. Η εθνική γενική συλλογική σύμβαση εργασίας, που αφορά τους εργαζόμενους όλης της χώρας.

β. Οι κλαδικές συλλογικές συμβάσεις εργασίας, που αφορούν τους εργαζόμενους περισσότερων ομοειδών ή συναφών εκμεταλλεύσεων ή επιχειρήσεων ορισμένης πόλης ή περιφέρειας ή και όλης της χώρας.

γ. Οι επιχειρησιακές συλλογικές συμβάσεις εργασίας, που αφορούν τους εργαζόμενους μιας εκμετάλλευσης ή επιχείρησης ή ιδρυμάτων, οργανισμών, σωματείων, συλλόγων και λοιπών νομικών προσώπων μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα.

δ. Οι ομιλικές συλλογικές συμβάσεις εργασίας, που αφορούν τους εργαζομένους ομίλων συνδεδεμένων επιχειρήσεων. Για την εφαρμογή του νόμου αυτού συνδεδεμένες επιχειρήσεις είναι οι επιχειρήσεις εκείνες, μεταξύ των οποίων υπάρχει σχέση μητρικής επιχείρησης προς θυγατρική. Σχέση μητρικής επιχείρησης προς θυγατρική υπάρχει όταν μία επιχείρηση (μητρική):

δα) έχει την πλειοψηφία του κεφαλαίου ή των δικαιωμάτων ψήφου μιας άλλης (θυγατρικής) επιχείρησης, έστω και αν η πλειοψηφία αυτή σχηματίζεται ύστερα από συνυπολογισμό των τίτλων και δικαιωμάτων που κατέχονται από τρίτους για λογαριασμό της μητρικής επιχείρησης

δβ) ή ελέγχει την πλειοψηφία των δικαιωμάτων ψήφου μιας άλλης (θυγατρικής) επιχείρησης ύστερα από συμφωνία με άλλους μετόχους ή εταίρους της επιχείρησης αυτής,

δγ) ή συμμετέχει στο κεφάλαιο μιας άλλης επιχείρησης και έχει το δικαίωμα είτε άμεσα είτε μέσω τρίτων να διορίζει ή να παύει την πλειοψηφία των μελών των οργάνων διοίκησης της επιχείρησης αυτής (θυγατρικής)

δδ) ή έχει την εξουσία να ασκεί ή πράγματι ασκεί κυριαρχική επιρροή ή έλεγχο σε άλλη επιχείρηση (θυγατρική επιχείρηση).

ε. Οι εθνικές ομοιοεπαγγελματικές συλλογικές συμβάσεις εργασίας, που αφορούν τους εργαζόμενους ορισμένου επαγγέλματος και των συναφών ειδικοτήτων όλης της χώρας.

στ. Οι τοπικές ομοιοεπαγγελματικές συλλογικές συμβάσεις εργασίας, που αφορούν τους εργαζόμενους ορισμένου επαγγέλματος ή και των συναφών ειδικοτήτων συγκεκριμένης πόλης ή περιφέρειας.

2. Οι κλαδικές, επιχειρησιακές, ομιλικές και εθνικές ή τοπικές ομοιοεπαγγελματικές συλλογικές συμβάσεις εργασίας δεν επιτρέπεται να περιέχουν όρους αμοιβής και εργασίας δυσμενέστερους για τους εργαζόμενους από τους όρους αμοιβής και εργασίας των εθνικών γενικών συλλογικών συμβάσεων εργασίας.

3. Οι εθνικές γενικές συλλογικές συμβάσεις εργασίας συνάπτονται από τις τριτοβάθμιες οργανώσεις των εργαζομένων και τις αναγνωριζόμενες ως ευρύτερης εκπροσώπησης ή πανελλήνιας έκτασης οργανώσεις των εργοδοτών.

4. Οι κλαδικές συλλογικές συμβάσεις εργασίας συνάπτονται από πρωτοβάθμιες ή δευτεροβάθμιες συνδικαλιστικές οργανώσεις που καλύπτουν εργαζόμενους ανεξάρτητα από το επάγγελμα ή την ειδικότητά τους, ομοειδών ή συναφών επιχειρήσεων του ίδιου κλάδου και από εργοδοτικές οργανώσεις ή και από εκπροσώπους των εργοδοτών, κατά τα οριζόμενα στην περίπτωση δ' της παραγράφου 1 του άρθρου 6.

5. Οι επιχειρησιακές συλλογικές συμβάσεις εργασίας συνάπτονται, κατά σειρά προτεραιότητας, από συνδικαλιστικές οργανώσεις της επιχείρησης που καλύπτουν τους εργαζόμενους ανεξάρτητα από την κατηγορία, τη θέση ή την ειδικότητα και, εφ' όσον ελλείπουν τέτοιες, από τις αντίστοιχες πρωτοβάθμιες κλαδικές οργανώσεις ή ελλείψει τέτοιων, από τις δευτεροβάθμιες κλαδικές οργανώσεις και από τον εργοδότη.

6. Οι ομιλικές συλλογικές συμβάσεις εργασίας συνάπτονται από τη μητρική εταιρεία, κατά την έννοια της παραγράφου 1 περιπτώσεις δα' έως δδ' ή από εξουσιοδοτημένους εκπροσώπους όλων των συνδεδεμένων επιχειρήσεων του ομίλου και, από την πλευρά των εργαζομένων, από την πλέον αντιπροσωπευτική πρωτοβάθμια συνδικαλιστική οργάνωση των εργαζομένων σε επίπεδο ομίλου και, εφόσον ελλείπει τέτοια, από τη δευτεροβάθμια συνδικαλιστική οργάνωση των εργαζομένων στον όμιλο. Αν ελλείπει και αυτή, αρμόδια από πλευράς εργαζομένων είναι η δευτεροβάθμια κλαδική συνδικαλιστική οργάνωση. Οι λοιπές συνδεδεμένες επιχειρήσεις και οι λοιπές συνδικαλιστικές οργανώσεις εργαζομένων στις επιχειρήσεις του ομίλου, δικαιούνται να μετέχουν στις διαπραγματεύσεις και να υπογράφουν τη συλλογική σύμβαση.

7. Οι εθνικές ομοιοεπαγγελματικές συλλογικές συμβάσεις εργασίας συνάπτονται από δευτεροβάθμιες ή πρωτοβάθμιες ομοιοεπαγγελματικές συνδικαλιστικές οργανώσεις πανελλήνιας έκτασης των εργαζομένων και από ευρύτερης εκπροσώπησης ή πανελλήνιας έκτασης εργοδοτικές οργανώσεις.

8. Οι τοπικές ομοιοεπαγγελματικές συλλογικές συμβάσεις εργασίας συνάπτονται από ομοιοεπαγγελματικές συνδικαλιστικές οργανώσεις των εργαζομένων, πρωτοβάθμιες ή δευτεροβάθμιες, τοπικού χαρακτήρα και από εργοδοτικές οργανώσεις.

Άρθρο 3

Το άρθρο 4 του νόμου 1876/1990 αντικαθίσταται ως εξής:

Διαδικασία διαπραγματεύσεων - Δικαίωμα και υποχρέωση για διαπραγμάτευση

1. Οι συνδικαλιστικές οργανώσεις εργαζομένων και εργοδοτών και οι μεμονωμένοι εργοδότες έχουν δικαίωμα και υποχρέωση να διαπραγματεύονται για την κατάρτιση συλλογικής σύμβασης εργασίας.

2. Η πλευρά που ασκεί το δικαίωμα για διαπραγμάτευση είναι υποχρεωμένη να γνωστοποιεί στην άλλη πλευρά με έγγραφο τον τόπο των διαπραγματεύσεων και τα υπό διαπραγμάτευση θέματα. Το έγγραφο αυτό κοινοποιείται στο κατά τόπο αρμόδιο τμήμα Επιθεώρησης Εργασιακών Σχέσεων.

3. Στις επιχειρησιακές συλλογικές συμβάσεις εργασίας, το έγγραφο της παραγράφου 2 κοινοποιείται επιπλέον σε όλες τις αρμόδιες συνδικαλιστικές οργανώσεις της επιχείρησης. Στις ομιλικές συλλογικές συμβάσεις εργασίας, το έγγραφο κοινοποιείται επιπλέον σε όλες τις συνδικαλιστικές οργανώσεις των επιχειρήσεων του ομίλου και σε όλες τις επιχειρήσεις του ομίλου.

4. Με το ίδιο έγγραφο γνωστοποιούνται τα εξουσιοδοτημένα για διαπραγμάτευση πρόσωπα.

5. Η άλλη πλευρά οφείλει να προσέλθει σε διαπραγμάτευση μέσα σε 10 εργάσιμες ημέρες από τη γνωστοποίηση των θεμάτων και να ορίσει τους αντιπροσώπους της. Η προθεσμία αυτή περιορίζεται σε 24 ώρες, εφ' όσον πρόκειται για ζητήματα που απαιτούν από τη φύση τους άμεση αντιμετώπιση.

6. Ο ορισμός των εκπροσώπων των συνδικαλιστικών οργανώσεων για τη διαπραγμάτευση γίνεται με απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου τους, εκτός εάν το καταστατικό ορίζει διαφορετικά.

7. Οι διαπραγματεύσεις διεξάγονται καλόπιστα και με πρόθεση να επιλυθεί η συλλογική διαφορά. Τα μέρη οφείλουν να αιτιολογούν τις προτάσεις και τις αντιπροτάσεις τους.

8. Η εργατική πλευρά δικαιούται να αξιώσει από την εργοδοτική πλήρη και ακριβή πληροφόρηση, καθώς και την παροχή όλων των στοιχείων που είναι αναγκαία για τη διευκόλυνση των διαπραγματεύσεων των υπό συζήτηση θεμάτων και αναφέρονται στην οικονομική κατάσταση, την οικονομική πολιτική και την πολιτική προσωπικού, ανάλογα με το επίπεδο διαπραγμάτευσης. Στις επιχειρησιακές συλλογικές διαπραγματεύσεις, πλέον των ανωτέρω γενικών στοιχείων, η εργοδοτική πλευρά υποχρεούται να παράσχει ακριβή πληροφόρηση και τα πλήρη στοιχεία αναφορικά με το συνολικό μισθολογικό κόστος (ανά εκμετάλλευση ή υπηρεσιακή μονάδα και ανά ειδικότητα εργασίας), τις λειτουργικές δαπάνες και τον ισολογισμό της επιχείρησης. Στις ομιλικές συλλογικές διαπραγματεύσεις, η εργοδοτική πλευρά υποχρεούται να παράσχει ακριβή πληροφόρηση και τα πλήρη στοιχεία που αναφέρονται στο προηγούμενο εδάφιο, για κάθε μία από τις επιχειρήσεις του ομίλου.

9. Στοιχεία που η εργοδοτική πλευρά δεν προσκόμισε, κατά παράβαση της υποχρέωσης της προηγούμενης παραγράφου, δεν μπορεί να τα επικαλεστεί το πρώτον κατά τις διαδικασίες της μεσολάβησης και διαιτησίας των άρθρων 14 έως 16.

10. Οι διατάξεις των παραγράφων 4, 5 και 6 του άρθρου 13 του ν. 1767/1988 εφαρμόζονται ανάλογα στην περίπτωση του άρθρου αυτού.

11. Οι δημόσιες αρχές έχουν την υποχρέωση να παρέχουν τις αναγκαίες πληροφορίες που αφορούν τις εξελίξεις της Εθνικής Οικονομίας, καθώς και στοιχεία για τους τομείς απασχόλησης, τιμών και μισθών.

12. Συνδικαλιστικές οργανώσεις εργαζομένων της ίδιας επιχείρησης, του ομίλου, του κλάδου ή επαγγέλματος δικαιούνται να παρέμβουν στις διαπραγματεύσεις που τους αφορούν. Εφ' όσον συνυπογράφουν τη συλλογική σύμβαση εργασίας, δεσμεύονται από αυτήν.

13. Κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων και της διαδικασίας μεσολάβησης και διαιτησίας, οι συνδικαλιστικές οργανώσεις των εργαζομένων διατηρούν το δικαίωμα της απεργίας, εκτός αν αυτό έχει αποκλειστεί από προηγούμενη συλλογική σύμβαση εργασίας.

14. Κατά τις διαπραγματεύσεις τηρούνται πρακτικά, τα οποία υπογράφονται από τους αντιπροσώπους των μερών.

Άρθρο 4

Το άρθρο 5 του νόμου 1876/1990 αντικαθίσταται ως εξής:

Διαδικασία υπογραφής και θέση σε ισχύ της συλλογικής σύμβασης εργασίας

1. Εφ' όσον οι συλλογικές διαπραγματεύσεις καταλήξουν σε συμφωνία, αυτή καταρτίζεται εγγράφως σε τρία πρωτότυπα, τα οποία υπογράφονται από τους αντιπροσώπους των μερών.

2. Από την 1.10.2015, οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας πρέπει να περιλαμβάνουν ρητά το περιεχόμενο των κανονιστικών και ενοχικών όρων που διατηρούνται σε ισχύ.

3. Από την 1.10.2015, σε συλλογικές συμβάσεις εργασίας με τις οποίες ρυθμίζονται όροι αμοιβής προσαρτάται υποχρεωτικά, ως αναπόσπαστο τμήμα, παράρτημα «Πίνακας Αποδοχών», στο οποίο αποτυπώνονται αναλυτικά, οι τιθέμενοι με τη συλλογική σύμβαση όροι αμοιβής, μισθοί, επιδόματα και κάθε είδους χρηματικές προσαυξήσεις ή παροχές που δικαιούνται οι εργαζόμενοι ανά ειδικότητα, εξειδίκευση, χρόνο προϋπηρεσίας, κατηγορία, θέση, συνθήκες εργασίας.

4. Στο έγγραφο της συλλογικής σύμβασης εργασίας πρέπει να αναφέρονται οι συνδικαλιστικές οργανώσεις που συμβλήθηκαν και οι εκπρόσωποί τους, η χρονολογία της κατάρτισης και η έκταση της εφαρμογής της.

5. Το ένα από τα πρωτότυπα κατατίθεται από τον εξουσιοδοτημένο αντιπρόσωπο στο κατά τόπο αρμόδιο τμήμα Επιθεώρησης Εργασιακών Σχέσεων όπου καταρτίστηκε η συλλογική σύμβαση εργασίας. Ειδικά η Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας και οι κλαδικές και εθνικές ομοιοεπαγγελματικές συλλογικές συμβάσεις εργασίας κατατίθενται στην κεντρική υπηρεσία του Υπουργείου Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης. Ο αρμόδιος υπάλληλος συντάσσει πράξη κατάθεσης επάνω στο πρωτότυπο έγγραφο, η οποία υπογράφεται από αυτόν και από τον καταθέτη.

6. Σε κάθε κατά τόπο Τμήμα Επιθεώρησης Εργασιακών Σχέσεων και στην αρμόδια κεντρική υπηρεσία του Υπουργείου Εργασίας, τηρείται ειδικό βιβλίο συλλογικών συμβάσεων και διαιτητικών αποφάσεων, όπου καταγράφονται όλα τα βασικά στοιχεία της συλλογικής σύμβασης εργασίας καθώς και οι προσχωρήσεις, οι επεκτάσεις, οι καταγγελίες και οι συμφωνίες από μεσολάβηση. Οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας καταχωρούνται στο βιβλίο αυτό την ίδια μέρα που κατατίθενται.

7. Η υπηρεσία χορηγεί αντίγραφο της συλλογικής σύμβασης εργασίας σε κάθε ενδιαφερόμενο εφ' όσον υποβάλλει σχετική αίτηση.

8. Στην κεντρική Υπηρεσία του Υπουργείου Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης τηρείται γενικό μητρώο, στο οποίο καταχωρίζονται όλες οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας κατά είδος και τα κείμενα αυτά αναρτώνται στο διαδικτυακό τόπο του Υπουργείου Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης.

9. Ο εργοδότης οφείλει να κοινοποιεί στο Συμβούλιο Εργαζομένων της επιχείρησης ή του ομίλου κάθε επιχειρησιακή ή ομιλική συλλογική σύμβαση εργασίας καθώς και κάθε τροποποίησή της.

10. Με αποφάσεις του Υπουργού Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, ρυθμίζεται κάθε λεπτομέρεια για την εφαρμογή των διατάξεων του άρθρου αυτού.

Άρθρο 5

Το άρθρο 6 του νόμου 1876/1990 αντικαθίσταται ως εξής:

Ικανότητα για σύναψη συλλογικών συμβάσεων εργασίας

1. Ικανότητα για σύναψη συλλογικών συμβάσεων εργασίας έχουν:

α. Οι συνδικαλιστικές οργανώσεις εργαζομένων και εργοδοτών όλων των βαθμίδων στο πεδίο της δραστηριότητάς τους. Η ικανότητα των εργοδοτικών συνδικαλιστικών οργανώσεων για σύναψη συλλογικών συμβάσεων εργασίας είναι ανεξάρτητη από την ύπαρξη ή μη σχετικής ή αντίθετης πρόβλεψης στο καταστατικό τους.

Ειδικότερα για την παρ. 3 του άρθρου 3 του νόμου αυτού, από την πλευρά των εργαζομένων, ικανότητα για σύναψη συλλογικής σύμβασης εργασίας έχει η πλέον αντιπροσωπευτική τριτοβάθμια συνδικαλιστική οργάνωση. Για τις υπόλοιπες συλλογικές συμβάσεις εργασίας του άρθρου 3 αυτού του νόμου, από την πλευρά των εργαζομένων, ικανότητα για σύναψη συλλογικής σύμβασης εργασίας έχει η πλέον αντιπροσωπευτική συνδικαλιστική οργάνωση των εργαζομένων στο πεδίο ισχύος της συλλογικής σύμβασης εργασίας.

β. Κάθε εργοδότης, για τους εργαζομένους που απασχολεί στην επιχείρησή του ή, στην περίπτωση των ομιλικών συμβάσεων, η μητρική επιχείρηση ή οι εξουσιοδοτημένοι εκπρόσωποι των συνδεδεμένων επιχειρήσεων, για τους εργαζομένους που απασχολούνται στον όμιλο.

γ. Για τους εργαζόμενους σε δικηγορικά, σε συμβολαιογραφικά και άλλα γραφεία η σχετική συλλογική σύμβαση θα υπογράφεται ή η διαιτητική διαδικασία θα διεξάγεται μεταξύ της συνδικαλιστικής οργάνωσης των εργαζομένων και του οικείου Ν.Π.Δ.Δ. στο οποίο υπάγονται οι εργοδότες.

δ. Ως προς τις κλαδικές συλλογικές συμβάσεις εργασίας, σε περίπτωση που δεν υπάρχουν εργοδοτικές οργανώσεις του κλάδου, από μεμονωμένους εργοδότες ή από εξουσιοδοτημένο εκπρόσωπο ή εκπροσώπους τους, εφ' όσον αυτοί οι εργοδότες καλύπτουν το 51% των εργαζομένων στον κλάδο και μέχρι δέκα (10) εργοδότες.

Σε περίπτωση που δεν πληρούνται οι παραπάνω προϋποθέσεις καλείται σε διαπραγμάτευση η υπερκείμενη εργοδοτική οργάνωση που καλύπτει τον κλάδο. Σε περίπτωση άρνησης προσέλευσης, σύμφωνα με ανωτέρω, των εργοδοτών στις διαπραγματεύσεις ή αποτυχίας των διαπραγματεύσεων, εφαρμόζονται οι διατάξεις των άρθρων 14, 15 και 16.

2. Κριτήριο της αντιπροσωπευτικότητας είναι ο αριθμός των εργαζομένων που ψήφισε στις τελευταίες εκλογές για ανάδειξη διοίκησης.

Ειδικά για τις επιχειρησιακές και τις ομιλικές συλλογικές συμβάσεις εργασίας, ως αντιπροσωπευτικές νοούνται μόνον οργανώσεις που δύνανται να καλύπτουν το σύνολο των εργαζομένων της επιχείρησης ή του ομίλου ανεξάρτητα από την κατηγορία, τη θέση ή την ειδικότητα.

3. Αμφισβήτηση της αντιπροσωπευτικότητας μπορεί να εγερθεί με προσφυγή συνδικαλιστικής οργάνωσης, αρμόδιας να υπογράψει αντίστοιχη συλλογική σύμβαση εργασίας, μέσα σε προθεσμία 10 ημερών από την κοινοποίηση σε αυτήν του εγγράφου που προβλέπεται στο άρθρο 4 παράγραφος 2, οπότε και αναστέλλονται οι διαπραγματεύσεις.

4. Η προσφυγή κρίνεται από την επιτροπή του άρθρου 15 του νόμου 1264/1982, η οποία αποφασίζει μέσα σε προθεσμία 10 ημερών. Σε περίπτωση που δεν εκδίδεται απόφαση μέσα στην παραπάνω προθεσμία, ο πρόεδρος της επιτροπής υποχρεούται να εκδώσει μόνος του απόφαση μέσα σε 48 ώρες. Κατά της απόφασης αυτής της επιτροπής δεν χωρεί άσκηση εφέσεως. Η διάταξη αυτή ισχύει ανάλογα και όταν προκύψει περίπτωση αμφισβήτησης της αρμοδιότητας εργοδοτικής οργάνωσης κατά την υπογραφή συλλογικών συμβάσεων εργασίας.

5. Για τη νομιμοποίηση των εκπροσώπων των συνδικαλιστικών οργανώσεων εφαρμόζονται οι σχετικές διατάξεις των καταστατικών τους.

Άρθρο 6

Το άρθρο 8 του νόμου 1876/1990 αντικαθίσταται ως εξής:

Δέσμευση

1. Οι εθνικές γενικές συλλογικές συμβάσεις εργασίας καθορίζουν τους ελάχιστους όρους εργασίας που ισχύουν για τους εργαζόμενους όλης της χώρας.

Στους εργαζόμενους αυτούς περιλαμβάνονται και οι εργαζόμενοι με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου στο Δημόσιο, τα νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου και τους οργανισμούς της τοπικής αυτοδιοίκησης.

2. Οι υπόλοιπες συλλογικές συμβάσεις εργασίας δεσμεύουν τους εργαζόμενους και εργοδότες που είναι μέλη των συμβαλλόμενων συνδικαλιστικών οργανώσεων, τον εργοδότη που συνάπτει συλλογική σύμβαση εργασίας ατομικά και τους εργοδότες που συνάπτουν συλλογική σύμβαση εργασίας, κατά τις διατάξεις των άρθρων 3 παράγραφος 6 και 6 παράγραφος 1 περίπτωση δ'.

3. Εφ' όσον ο εργοδότης ή οι εργοδότες δεσμεύονται από επιχειρησιακή ή ομιλική συλλογική σύμβαση εργασίας, οι κανονιστικοί όροι της ισχύουν υποχρεωτικά και στις εργασιακές σχέσεις όλων των εργαζομένων που απασχολούνται από τον εν λόγω εργοδότη ή εργοδότες αντίστοιχα.

Άρθρο 7

Το άρθρο 9 του νόμου 1876/1990 αντικαθίσταται ως εξής:

Χρόνος ισχύος της συλλογικής σύμβασης εργασίας

1. Οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας συνάπτονται για ορισμένο ή αόριστο χρόνο. Η διάρκεια της ισχύος δεν μπορεί να είναι μικρότερη από ένα έτος.

2. Η ισχύς της συλλογικής σύμβασης εργασίας αρχίζει από την ημέρα της κατάθεσής της στο κατά τόπο αρμόδιο τμήμα Επιθεώρησης Εργασιακών Σχέσεων και λήγει με την πάροδο του χρόνου που συμφωνήθηκε ή με καταγγελία σύμφωνα με διατάξεις του νόμου αυτού.

3. Τα συμβαλλόμενα μέρη μπορούν να ορίσουν για τη συλλογική σύμβαση εργασίας αναδρομική ισχύ έως την ημέρα της λήξης ή της καταγγελίας της προηγούμενης συλλογικής σύμβασης εργασίας, από την οποία αρχίζει να υπολογίζεται η διάρκειά της και, σε περίπτωση που δεν υπάρχει προηγούμενη συλλογική σύμβαση εργασίας, από την έναρξη των διαπραγματεύσεων.

4. Οι κανονιστικοί όροι συλλογικής σύμβασης, που έληξε ή καταγγέλθηκε, εξακολουθούν να ισχύουν για ένα εξάμηνο και εφαρμόζονται και στους εργαζόμενους που προσλαμβάνονται στο διάστημα αυτό. Η προσφυγή στη διαδικασία της Μεσολάβησης, σύμφωνα με το άρθρο 15 παράγραφος 2, επιφέρει την αυτοδίκαιη παράταση της κανονιστικής ισχύος του προηγούμενου εδαφίου μέχρι την υπογραφή συλλογικής σύμβασης ή μέχρι το πέρας της διαδικασίας της μεσολάβησης, κατά τα προβλεπόμενα στην παράγραφο 6 του άρθρου 15. Σε περίπτωση προσφυγής στη διαδικασία της Διαιτησίας, σύμφωνα με το άρθρο 16, η παράταση του προηγούμενου εδαφίου επεκτείνεται μέχρι την έκδοση διαιτητικής απόφασης.

5. Μετά την πάροδο του εξαμήνου ή των τυχόν παρατάσεων της προηγούμενης παραγράφου, οι υφιστάμενοι όροι εργασίας εξακολουθούν να ισχύουν μέχρις ότου λυθεί ή τροποποιηθεί η ατομική σχέση εργασίας.

Άρθρο 8
Συρροή

Η παράγραφος 2 του άρθρου 10 του νόμου 1876/1990 αντικαθίσταται ως εξής:

Κλαδική, ομιλική ή επιχειρησιακή συλλογική σύμβαση εργασίας υπερισχύει σε περίπτωση συρροής με ομοιοεπαγγελματική συλλογική σύμβαση εργασίας.

Άρθρο 9

Το άρθρο 11 του νόμου 1876/1990 αντικαθίσταται ως εξής:

Προσχώρηση και επέκταση εφαρμογής

1. Συνδικαλιστικές οργανώσεις και εργοδότες που δεν δεσμεύονται από συλλογική σύμβαση εργασίας μπορούν να προσχωρήσουν από κοινού σε συλλογική σύμβαση εργασίας που αφορά την κατηγορία τους. Συνδικαλιστική οργάνωση εργαζομένων μπορεί να προσχωρήσει σε συλλογική σύμβαση εργασίας, από την οποία δεσμεύεται ήδη ο εργοδότης.

Η προσχώρηση γίνεται με ιδιωτικό έγγραφο, που γνωστοποιείται στα μέρη που έχουν συνάψει τη συλλογική σύμβαση εργασίας και κατατίθεται στο κατά τόπο αρμόδιο Τμήμα Επιθεώρησης Εργασιακών Σχέσεων. Στην περίπτωση της προσχώρησης ισχύουν οι διατάξεις των παραγράφων 4, 5, 6, 8 και 10 του άρθρου 5.

Προσχώρηση σε επιχειρησιακή συλλογική σύμβαση εργασίας δεν είναι δυνατόν να γίνει από εργοδότη ή συνδικαλιστική οργάνωση εργαζομένων άλλης επιχείρησης.

2. Με απόφασή του, που εκδίδεται μετά από γνώμη του Ανώτατου Συμβουλίου Εργασίας, ο Υπουργός Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης μπορεί να επεκτείνει και να κηρύξει γενικώς υποχρεωτική για όλους τους εργαζόμενους του κλάδου ή επαγγέλματος συλλογική σύμβαση εργασίας, η οποία δεσμεύει ήδη εργοδότες που απασχολούν το 51 % των εργαζομένων του κλάδου ή επαγγέλματος. Ειδικότερα η επέκταση ομοιοεπαγγελματικής συλλογικής σύμβασης εργασίας δεσμεύει όλους τους εργαζόμενους του επαγγέλματος, ανεξάρτητα από το είδος της επιχείρησης ή εκμετάλλευσης, με την επιφύλαξη της παρ. 2 του άρθρου 10.

3. Την επέκταση μπορεί να ζητήσει και αρμόδια συνδικαλιστική οργάνωση των εργαζομένων ή των εργοδοτών με αίτησή της, που υποβάλλει στον Υπουργό Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης. Η επέκταση ισχύει από την ημερομηνία δημοσίευσης της απόφασης του Υπουργού στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως.

4. Για τους εργαζομένους στην γεωργία, κτηνοτροφία και συναφείς εργασίες, καθώς και για τους κατ' οίκον εργαζόμενους, οι παραπάνω διατάξεις για την προσχώρηση και επέκταση συλλογικής σύμβασης εργασίας ισχύουν για τις συμβάσεις που συνάπτονται αντίστοιχα στους κλάδους αυτούς.

Άρθρο 10

Το άρθρο 14 του νόμου 1876/1990 αντικαθίσταται ως εξής:

1. Τον ορισμό μεσολαβητή μπορεί να ζητήσει οποιοδήποτε από τα μέρη.

2. Η διαδικασία της μεσολάβησης αρχίζει με την κατάθεση σχετικής αίτησης από τα ενδιαφερόμενα μέρη, που υποβάλλεται από κοινού ή χωριστά. Η αίτηση, στη δεύτερη περίπτωση, κοινοποιείται και στο κατά τόπο αρμόδιο τμήμα Επιθεώρησης Εργασιακών Σχέσεων και στο σύνολο των αρμόδιων, κατά το άρθρο 3, συνδικαλιστικών οργανώσεων των εργαζομένων και των εργοδοτικών οργανώσεων ή μεμονωμένων εργοδοτών. Στην αίτηση αναφέρονται η πρόσκληση που απευθύνει το ένα μέρος στο άλλο, τα στοιχεία των μερών και των οριζόμενων εκπροσώπων τους, οι προτάσεις ή τα αιτήματα, οι λόγοι που τα δικαιολογούν, οι τυχόν εναλλακτικές προτάσεις και αντιπροτάσεις και οποιοδήποτε στοιχείο το οποίο διευκολύνει τις διαπραγματεύσεις.

3. Ο μεσολαβητής επιλέγεται από τα μέρη από ειδικό κατάλογο μεσολαβητών. Σε περίπτωση ασυμφωνίας των μερών ο μεσολαβητής ορίζεται με κλήρωση. Για τον σκοπό αυτόν, ύστερα από 48 ώρες από την υποβολή της αίτησης, η αρμόδια υπηρεσία του ΟΜΕΔ καλεί τα μέρη να προσέλθουν σε καθορισμένο τόπο και ώρα για την επιλογή μεσολαβητή και σε περίπτωση διαφωνίας για την ανάδειξή του με κλήρωση.

4. Η κλήρωση διεξάγεται ενώπιον του Προέδρου του ΟΜΕΔ ή του οριζόμενου από αυτόν εκπροσώπου του και κάθε μέρος έχει το δικαίωμα για μια φορά να εκφράσει την άρνησή του για το κληρωθέν πρόσωπο. Με την ίδια διαδικασία ορίζεται και ο αναπληρωματικός του μεσολαβητή. Μετά τον ορισμό του μεσολαβητή συντάσσεται πρακτικό ανάληψης της μεσολάβησης. Ο μεσολαβητής οφείλει να αναλάβει τα καθήκοντά του εντός πέντε (5) εργάσιμων ημερών το αργότερο από τον ορισμό του.

5. Ο μεσολαβητής δύναται, εντός προθεσμίας τριών εργάσιμων ημερών από την ανάληψη των καθηκόντων του, να απευθύνει σχετικά ερωτήματα στο Σώμα Εμπειρογνωμόνων του άρθρου 17 παράγραφος 10, με σκοπό τη σύνταξη έκθεσης, η οποία υποβάλλεται σε αυτόν εντός οκτώ (8) ημερών από την υποβολή των ερωτημάτων. Ο μεσολαβητής καλεί τα μέρη σε συζητήσεις, προβαίνει σε κατ' ιδίαν ακρόαση των μερών, σε εξετάσεις προσώπων και λαμβάνει υπόψη την έκθεση του Σώματος Εμπειρογνωμόνων, την εξέλιξη της ανταγωνιστικότητας και της παραγωγικής δραστηριότητας στην οποία αναφέρεται η συλλογική διαφορά, το πραγματικό εισόδημα και την αγοραστική δύναμη των εργαζομένων και την εν γένει οικονομική κατάσταση των μερών.

6. Η εργοδοτική πλευρά και κάθε αρμόδια υπηρεσία έχουν την υποχρέωση να παρέχουν στο μεσολαβητή κάθε απαραίτητη πληροφορία ή στοιχείο και να υποβοηθήσουν το έργο του. Σε περίπτωση που η εργοδοτική πλευρά δεν παρέχει τα απαραίτητα στοιχεία ή πληροφορίες, πλέον των προβλεπομένων στην παράγραφο 9 του άρθρου 4 συνεπειών, το Τμήμα Επιθεώρησης Εργασιακών Σχέσεων, ύστερα από πρόταση του μεσολαβητή, επιβάλλει διοικητικές κυρώσεις. Με απόφαση του Υπουργού Εργασίας, Κοινωνικής ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, καθορίζονται το ύψος των κυρώσεων και κάθε αναγκαία λεπτομέρεια, σχετική με την εφαρμογή της παραγράφου αυτής.

7. Αν τα μέρη δεν καταλήξουν σε συμφωνία μέσα σε προθεσμία είκοσι (20) εργάσιμων ημερών, από την επομένη της ημέρας ανάληψης των καθηκόντων του μεσολαβητή, ο μεσολαβητής κοινοποιεί στα μέρη την πρότασή του. Με συμφωνία των μερών, η προθεσμία του προηγούμενου εδαφίου μπορεί να παρατείνεται κατά μέγιστο για δέκα (10) ημέρες.

8. Στην πρόταση μεσολάβησης αναφέρονται:

α) τα μέρη που θα δεσμεύονται από την προτεινόμενη συλλογική σύμβαση εργασίας και οι εκπρόσωποι αυτών που μετέχουν στη διαδικασία μεσολάβησης,

β) ο τρόπος προσφυγής στη μεσολάβηση,

γ) σύνοψη των θέσεων των μερών,
δ) η έκθεση του Σώματος Εμπειρογνωμόνων, εφόσον υπάρχει,

ε) τα ζητήματα στα οποία επήλθε συμφωνία,

στ) η αιτιολογία των προτεινόμενων ουσιαστικών ρυθμίσεων και

ζ) οι όροι της προτεινόμενης συλλογικής σύμβασης εργασίας, κατά τα οριζόμενα στις παραγράφους 2 και 3 του άρθρου 5.

9. Εντός τριών ημερών από την κοινοποίηση της πρότασης του μεσολαβητή, καθένα από τα μέρη μπορεί να υποβάλλει αιτιολογημένη τροποποιητική πρόταση, την οποία κοινοποιεί και στο άλλο μέρος. Στην περίπτωση αυτή, η διαδικασία της μεσολάβησης παρατείνεται για πέντε (5) ημερολογιακές ημέρες, μετά την παρέλευση των οποίων ο μεσολαβητής υποχρεούται να κοινοποιήσει στα μέρη την οριστική πρότασή του.

10. Η πρόταση του μεσολαβητή είναι δυνατό να δημοσιεύεται από αυτόν στον ημερήσιο και τον περιοδικό τύπο.

11. Αν τα μέρη δεν γνωστοποιήσουν εγγράφως την αποδοχή της πρότασης του μεσολαβητή μέσα σε πέντε (5) ημέρες από την κοινοποίησή της, θεωρείται ότι την απέρριψαν.

12. Η αποδοχή ή απόρριψη της πρότασης κοινοποιείται και στο άλλο μέρος.

13. Εφ' όσον η πρόταση γίνεται δεκτή, ο μεσολαβητής καλεί τα μέρη για την υπογραφή συλλογικής σύμβασης εργασίας.

Άρθρο 11

Το άρθρο 16 του νόμου 1876/1990 αντικαθίσταται ως εξής:

Διαιτησία

1. Η προσφυγή στη Διαιτησία γίνεται σε οποιοδήποτε στάδιο των διαπραγματεύσεων με συμφωνία των μερών.

2. Είναι δυνατή η προσφυγή στη διαιτησία μονομερώς στις εξής περιπτώσεις:

α) από οποιοδήποτε μέρος, εφόσον το άλλο μέρος αρνήθηκε τη μεσολάβηση,

β) από οποιοδήποτε μέρος, εφόσον το άλλο μέρος απέρριψε την πρόταση μεσολάβησης.

3. Η διαιτησία διεξάγεται από έναν διαιτητή ή από Τριμελή Επιτροπή Διαιτησίας. Αν το ζητήσει ένα εκ των μερών ή σε περίπτωση μονομερούς προσφυγής στη Διαιτησία, σύμφωνα με την παραγράφου 2 αυτού του άρθρου, η διαιτησία διεξάγεται από την Τριμελή επιτροπή Διαιτησίας. Δεν ορίζεται ως διαιτητής και δεν συμμετέχει στην Τριμελή Επιτροπή Διαιτησίας, όποιος έχει ασκήσει καθήκοντα μεσολαβητή στην ίδια συλλογική διαφορά.

4. Ο διαιτητής ή οι διαιτητές της Τριμελούς Επιτροπής Διαιτησίας, ο ορισμός ενός εκ των διαιτητών ως προέδρου της Επιτροπής, καθώς και οι αναπληρωτές τους, επιλέγονται με συμφωνία των μερών από τον κατάλογο διαιτητών του Ο.ΜΕ.Δ. και σε περίπτωση ασυμφωνίας με κλήρωση. Εντός σαράντα οκτώ (48) ωρών από την προσφυγή στη διαιτησία, η αρμόδια υπηρεσία του Ο.ΜΕ.Δ. καλεί τα μέρη να προσέλθουν σε καθορισμένο τόπο και ώρα για την επιλογή διαιτητή ή Επιτροπής Διαιτησίας και του προέδρου της, καθώς και των αναπληρωτών τους. Η επιλογή ή η κλήρωση διεξάγεται ενώπιον του προέδρου του Ο.ΜΕ.Δ. ή του οριζομένου από αυτόν εκπροσώπου του. Κάθε μέρος έχει το δικαίωμα να εκφράσει μία φορά άρνηση για το κληρωθέν πρόσωπο. Ο διαιτητής και η Τριμελής Επιτροπή Διαιτησίας οφείλουν να αναλάβουν τα καθήκοντά τους εντός πέντε (5) εργάσιμων ημερών από τον ορισμό τους.

5. Ο διαιτητής και η Επιτροπή Διαιτησίας έχουν τα ίδια δικαιώματα με τον μεσολαβητή. Μελετούν όλα τα στοιχεία, τα πορίσματα, την έκθεση του Σώματος των Εμπειρογνωμόνων, της παραγράφου 10 του άρθρου 17 του παρόντος νόμου και κάθε στοιχείο ή πληροφορία σχετικά με την εξέλιξη της ανταγωνιστικότητας και της παραγωγικής δραστηριότητας στην οποία αναφέρεται η συλλογική διαφορά, το πραγματικό εισόδημα και την αγοραστική δύναμη των εργαζομένων και την εν γένει οικονομική κατάσταση των μερών, που συγκεντρώθηκαν στο στάδιο της μεσολάβησης ή κατά τη διαδικασία της διαιτησίας.

6. Η διαιτητική απόφαση εκδίδεται σε δεκαπέντε (15) ημέρες από την ανάληψη των καθηκόντων του διαιτητή ή της Επιτροπής Διαιτησίας αν προηγήθηκε μεσολάβηση και σε τριάντα πέντε (35) ημέρες αν δεν προηγήθηκε. Η απόφαση της Επιτροπής Διαιτησίας λαμβάνεται κατά πλειοψηφία.

7. Η αρμόδια υπηρεσία του Ο.ΜΕ.Δ. κοινοποιεί τη διαιτητική απόφαση στα δεσμευόμενα από αυτήν μέρη εντός πέντε (5) εργασίμων ημερών από εκδόσεώς της και καταθέτει ένα από τα πρωτότυπα στην αρμόδια υπηρεσία του Υπουργείου εργασίας, Κοινωνικής ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης.

8. Η διαιτητική απόφαση πρέπει να περιέχει πλήρη και τεκμηριωμένη αιτιολογία σχετικά με τους όρους που τίθενται σε αυτή. Οι διατάξεις των παραγράφων 2 και 3 του άρθρου 5, ισχύουν και για τις διαιτητικές αποφάσεις.

9. Η απόφαση της διαιτησίας εξομοιώνεται με συλλογική σύμβαση εργασίας και ισχύει από την επομένη της υποβολής της αίτησης για μεσολάβηση ή της προσφυγής στη διαιτησία, εφόσον δεν προηγήθηκε μεσολάβηση, εκτός εάν τα μέρη συμφωνήσουν διαφορετικά.

10. Σε περιπτώσεις προσφυγής στη διαιτησία αναστέλλεται η άσκηση του δικαιώματος της απεργίας για διάστημα δέκα (10) ημερών από την ημέρα προσφυγής.

11. Οι διαφορές για το κύρος των διαιτητικών αποφάσεων υπάγονται στην αποκλειστική αρμοδιότητα του Μονομελούς Πρωτοδικείου, κατά το άρθρο 16 στοιχείο 5 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας και εκδικάζονται κατά τη διαδικασία των άρθρων 663 επόμενα του ίδιου Κώδικα. Η σχετική αγωγή εγείρεται από τα συμμετέχοντα στη συλλογική διαφορά μέρη, η δε εκδοθησόμενη απόφαση ισχύει για όλα τα δεσμευόμενα από τη διαιτητική απόφαση μέρη. Η δικάσιμος ορίζεται υποχρεωτικά εντός σαράντα πέντε (45) ημερών. Η έφεση ασκείται εντός δεκαπέντε (15) ημερών από την επίδοση της απόφασης και η δικάσιμος της έφεσης ορίζεται υποχρεωτικά εντός τριάντα (30) ημερών από την κατάθεσή της, η επίδοση της οποίας γίνεται δεκαπέντε (15) ημέρες πριν από τη συζήτηση.

Άρθρο 12

Το άρθρο 17 του νόμου 1876/1990 αντικαθίσταται ως εξής:

Οργανισμός Μεσολάβησης και Διαιτησίας

1. Ιδρύεται νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου με την επωνυμία "Οργανισμός Μεσολάβησης και Διαιτησίας", με έδρα την Αθήνα. Ο Οργανισμός Μεσολάβησης και Διαιτησίας (Ο.ΜΕ.Δ.) είναι ανεξάρτητος φορέας και λειτουργεί σύμφωνα με τις διατάξεις του παρόντος, των προεδρικών διαταγμάτων και των κανονιστικών πράξεων, που εκδίδονται κατ` εξουσιοδότηση του άρθρου 18 παρ. 2 του νόμου 1876/1990, καθώς και των αποφάσεων του Διοικητικού Συμβουλίου του κατά παρέκκλιση των διατάξεων που αφορούν το δημόσιο τομέα.

2. Σκοπός του Ο.ΜΕ.Δ. είναι η υποστήριξη των ελεύθερων συλλογικών διαπραγματεύσεων με την παροχή υπηρεσιών Μεσολάβησης και Διαιτησίας προς τις εργατικές και εργοδοτικές οργανώσεις και μεμονωμένους εργοδότες. Για την εκπλήρωση αυτού του σκοπού, ιδίως:

α) οργανώνει υπηρεσίες διοικητικής και τεχνικής υποστήριξης της Μεσολάβησης και της Διαιτησίας,

β) διεξάγει ενημερωτικά και εκπαιδευτικά προγράμματα, που απευθύνονται κυρίως σε εκπροσώπους συνδικαλιστικών οργανώσεων εργαζομένων και οργανώσεις εργοδοτών για θέματα συλλογικών διαπραγματεύσεων, εργασιακών σχέσεων και οικονομίας της εργασίας,

γ) συμβουλεύεται το Σώμα Οικονομικών Εμπειρογνωμόνων της παρ. 10 του άρθρου 17 του παρόντος νόμου

δ) εκπονεί επιστημονικές έρευνες και μελέτες για θέματα συναφή με τους σκοπούς του και

ε) συντάσσει ετήσια έκθεση του έργου του, η οποία υποβάλλεται προς τα Διοικητικά Συμβούλια των:

α) Γενική Συνομοσπονδία Εργατών Ελλάδος (ΓΣΕΕ),

β) Σύνδεσμο Επιχειρήσεων και Βιομηχανιών (ΣΕΒ),

γ) Γενική Συνομοσπονδία Επαγγελματιών, Βιοτεχνών, Εμπόρων Ελλάδος (ΓΣΕΒΕΕ,)

δ) Εθνική Συνομοσπονδία Ελληνικού Εμπορίου (ΕΣΕΕ),

ε) Σύνδεσμο Ελληνικών Τουριστικών Επιχειρήσεων (ΣΕΤΕ) καθώς επίσης προς τον Υπουργό Οικονομικών και τον Υπουργό Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης.

3. Ο Οργανισμός Μεσολάβησης και Διαιτησίας διοικείται από 9μελές διοικητικό συμβούλιο, που αποτελείται από:

α) έναν εκπρόσωπο του ΣΕΒ, έναν της ΓΣΕΒΕΕ, έναν της ΕΣΕΕ και έναν του ΣΕΤΕ με τους αναπληρωτές τους,

β) τέσσερεις εκπροσώπους της ΓΣΕΕ, με τους αναπληρωτές τους.

γ) τον Πρόεδρο, με τον αναπληρωτή του, που επιλέγονται με απόφαση των 2/3 των μελών των περιπτώσεων α` και β, η οποία απόφαση λαμβάνεται σε συνεδρίαση, η οποία συγκαλείται από τον Υπουργό Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, πριν τη συγκρότηση του Διοικητικού Συμβουλίου σε σώμα. Ο Πρόεδρος και ο αναπληρωτής του πρέπει να είναι πρόσωπα αναγνωρισμένου κύρους και έμπειρα σε θέματα εργασιακών σχέσεων ή οικονομίας της εργασίας ή του εργατικού δικαίου ή της κοινωνιολογίας της εργασίας.

4. Στο διοικητικό συμβούλιο του Οργανισμού Μεσολάβησης και Διαιτησίας συμμετέχει ως παρατηρητής και χωρίς δικαίωμα ψήφου, ένας εκπρόσωπος του Υπουργείου Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, με τον αναπληρωτή του, κάτοχος πτυχίου πανεπιστημίου με εμπειρία στα εργασιακά θέματα.

5. Για τις περιπτώσεις α/ και β/ της παραγράφου 3, η υπόδειξη από τους αρμόδιους φορείς γίνεται μέσα σε προθεσμία δεκαπέντε (15) ημερών από την πρόσκληση του Υπουργού Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης.

6. Το Διοικητικό Συμβούλιο συγκροτείται σε σώμα με απόφαση του Υπουργού Εργασίας, Κοινωνικής και Κοινωνικής Αλληλεγγύης.

Με την ίδια απόφαση ορίζεται ο Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου καθώς και ο αναπληρωτής του από τα τακτικά μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου.

7. α) Η θητεία του Διοικητικού Συμβουλίου είναι τριετής. Ο επαναδιορισμός των τακτικών μελών είναι δυνατός για μία ακόμη συνεχόμενη τριετία.

β) Σε περίπτωση παραίτησης ή θανάτου μέλους του Διοικητικού Συμβουλίου, το Διοικητικό Συμβούλιο βρίσκεται σε νόμιμη συγκρότηση και είναι δυνατή η συμμετοχή του αναπληρωματικού μέλους ως τακτικού. Εάν ελλείπει τακτικό μέλος, ο Υπουργός Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης καλεί με τη διαδικασία της παραγράφου 5 αυτού του άρθρου, το φορέα από τον όποιο προέρχεται το ελλείπον μέλος να ορίσει άλλο πρόσωπο για το υπόλοιπο της θητείας του ελλείποντος μέλους.

8. α) Οι μεσολαβητές και οι διαιτητές αποτελούν ενιαίο σώμα. Ο ανώτατος αριθμός θέσεων μεσολαβητών και διαιτητών για όλη τη χώρα είναι πενήντα (50) εκ των οποίων οι είκοσι (20) είναι και διαιτητές. Με απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου ανάλογα με τις παρουσιαζόμενες ανάγκες μπορεί να αυξομειώνεται ο αριθμός των μελών του σώματος, χωρίς υπέρβαση του ανωτάτου ορίου των πενήντα (50) θέσεων.

β) Οι μεσολαβητές και οι διαιτητές ασκούν δημόσιο λειτούργημα χωρίς να έχουν την ιδιότητα του δημοσίου υπαλλήλου και απολαμβάνουν πλήρους ανεξαρτησίας κατά την εκτέλεση των καθηκόντων τους, τα οποία οφείλουν να εκτελούν με αντικειμενικότητα και έχουν υποχρέωση να τηρούν τον Κώδικα Δεοντολογίας του Σώματος Μεσολαβητών Διαιτητών, που εκδίδεται με ομόφωνη απόφαση των εννέα (9) μελών του Διοικητικού Συμβουλίου.

9. α) Οι υποψήφιοι μεσολαβητές πρέπει:

αα) να έχουν πτυχίο πανεπιστημίου, νομικών ή οικονομικών επιστημών ή συναφών σπουδών,

αβ) να έχουν επταετή αποδεδειγμένη επαγγελματική ή και ερευνητική εμπειρία σε θέματα οικονομίας της εργασίας, εργατικού δικαίου ή κοινωνιολογίας της εργασίας.

β) Οι υποψήφιοι διαιτητές πρέπει:

βα) να έχουν πτυχίο πανεπιστημίου, νομικών ή οικονομικών επιστημών ή συναφών σπουδών,

ββ) να έχουν δεκαετή αποδεδειγμένη εμπειρία σε θέματα οικονομίας της εργασίας, εργατικού δικαίου ή κοινωνιολογίας της εργασίας.

γ) Κατά την επιλογή των μεσολαβητών και διαιτητών, συνεκτιμώνται πρόσθετα προσόντα των υποψηφίων, όπως μεταπτυχιακοί τίτλοι σπουδών και σχετικές δημοσιεύσεις, ιδίως σε θέματα οικονομίας της εργασίας, εργατικού δικαίου ή κοινωνιολογίας της εργασίας. Το Διοικητικό Συμβούλιο μπορεί με κανονισμό να καθορίσει επιπλέον προσόντα από όσα αναφέρονται.

10. Ιδρύεται Σώμα Εμπειρογνωμόνων υπαγόμενο στον Οργανισμό Μεσολάβησης και Διαιτησίας. Ο ανώτατος αριθμός των εμπειρογνωμόνων είναι τριάντα (30).

11. Οι εμπειρογνώμονες ασκούν δημόσιο λειτούργημα χωρίς να έχουν την ιδιότητα του δημοσίου υπαλλήλου και απολαμβάνουν πλήρους ανεξαρτησίας κατά την εκτέλεση των καθηκόντων τους, τα οποία οφείλουν να εκτελούν με αντικειμενικότητα και έχουν υποχρέωση να τηρούν τον Κώδικα Δεοντολογίας του Σώματος Εμπειρογνωμόνων, που εκδίδεται με ομόφωνη απόφαση των εννέα (9) μελών του Διοικητικού Συμβουλίου.

12. Οι υποψήφιοι εμπειρογνώμονες πρέπει να έχουν πτυχίο πανεπιστημίου νομικών ή οικονομικών επιστημών. Συνεκτιμώνται πρόσθετα προσόντα των υποψηφίων, όπως μεταπτυχιακοί τίτλοι σπουδών, σχετικές δημοσιεύσεις και επαγγελματική εμπειρία σε θέματα οικονομίας της εργασίας. Το Διοικητικό Συμβούλιο μπορεί με κανονισμό να καθορίσει επιπλέον προσόντα από όσα αναφέρονται.

13. Οι μεσολαβητές, οι διαιτητές και οι εμπειρογνώμονες προσλαμβάνονται με τριετή θητεία, με δυνατότητα ανανέωσης μέχρι τρεις συνολικά θητείες με οποιαδήποτε από τις δύο ιδιότητες. Προκειμένου να ανανεωθεί η θητεία τους επανακρίνονται σύμφωνα με όσα ορίζει ειδικός κανονισμός με αιτιολογημένη απόφαση των 2/3 των εννέα (9) μελών του Διοικητικού Συμβουλίου. Η διαδικασία του προηγούμενου εδαφίου απαιτείται και για την απόκτηση της ιδιότητας του διαιτητή από τους υπηρετούντες ήδη ως μεσολαβητές.

14. α) Ο διορισμός γίνεται μετά από δημόσια προκήρυξη των θέσεων των μεσολαβητών, των διαιτητών και των εμπειρογνωμόνων.
Οι ενδιαφερόμενοι υποβάλλουν βιογραφικά σημειώματα, τίτλους σπουδών, σχετικές δημοσιεύσεις, καθώς και ό, τι άλλο καθορίζεται με την προκήρυξη.

β) Το Διοικητικό Συμβούλιο επιλέγει τους διοριστέους, μετά από μελέτη των φακέλων των υποψηφίων και δημόσια προφορική συνέντευξη, με αιτιολογημένη απόφασή των 2/3 των μελών του.

15. Με Απόφαση του Υπουργού Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, ύστερα από γνώμη του Διοικητικού Συμβουλίου του Ο.ΜΕ.Δ. ρυθμίζεται κάθε λεπτομέρεια για την εφαρμογή του άρθρου αυτού, περιλαμβανομένου του ανώτατου αριθμού των θέσεων μεσολαβητών, διαιτητών και εμπειρογνωμόνων και του διοικητικού ή άλλου προσωπικού του Ο.ΜΕ.Δ.

Άρθρο 13

Το άρθρο 18 του νόμου 1876/1990 αντικαθίσταται ως εξής:

Πόροι - Κανονισμοί

1. Οι πόροι του Οργανισμού Μεσολάβησης και Διαιτησίας είναι:

α. Ως τακτικός πόρος, ποσοστό υπολογιζόμενο κατ' ίσα μέρη επί των εισφορών εργαζομένων και εργοδοτών που προβλέπονται από τις διατάξεις του άρθρου 32 παράγραφος 1 εδάφιο α' του Ν.Δ. 2961/1954, όπως ισχύουν. Το ποσοστό του προηγούμενου εδαφίου καθορίζεται με απόφαση του Υπουργού Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, η οποία εκδίδεται ύστερα από γνώμη του Διοικητικού Συμβουλίου του ΟΑΕΔ.

β. Τακτική επιχορήγηση από τον προϋπολογισμό του Υπουργείου Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης.

γ. Ποσά που εισπράττονται από τους ενδιαφερόμενους που προσφεύγουν στις υπηρεσίες του Οργανισμού, μέσα από την καταβολή παραβόλου στον Οργανισμό.

δ. Έσοδα από δωρεές, δημοσιεύσεις, εκδηλώσεις, εκδόσεις κ.λπ.

2. Το διοικητικό συμβούλιο καταρτίζει κανονισμούς, που δημοσιεύονται, με αποφάσεις του Υπουργού Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης και ειδικά για την (γ) περίπτωση και του Υπουργού Οικονομικών, στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως και είναι οι εξής:

α. Κανονισμός για την οργάνωση και λειτουργία του Οργανισμού.

β. Κανονισμός για προσλήψεις, κρίσεις και πειθαρχικές ποινές, δικαιώματα και υποχρεώσεις, για το προσωπικό, τους μεσολαβητές, τους διαιτητές και τους εμπειρογνώμονες.

γ. Κανονισμός προμηθειών, αμοιβών και λοιπών δαπανών και γενικά διαχείρισης των πόρων και καθορισμού του ύψους του παραβόλου της (γ) περίπτωσης.

δ. Κανονισμός για την εκπαίδευση και μετεκπαίδευση μεσολαβητών, διαιτητών, εμπειρογνωμόνων και προσωπικού.

Άρθρο 14

Το άρθρο 20 του νόμου 1876/1990 αντικαθίσταται ως εξής:

Ποινικές κυρώσεις

1. Εργοδότης ή εκπρόσωποι αυτού, που παραβιάζουν όρους ισχύουσας συλλογικής σύμβασης εργασίας ή διαιτητικής απόφασης ή υπουργικής απόφασης των άρθρων 11 παράγραφος 2 του νόμου αυτού και του άρθρου μόνου του νόμου 435/1968, τιμωρούνται με ποινή φυλάκισης μέχρι έξι μηνών και χρηματική ποινή τουλάχιστον δύο χιλιάδων (2.000) ευρώ. Η διαπίστωση παράβασης γίνεται από τον αρμόδιο υπάλληλο της επιθεώρησης εργασίας, ο οποίος και υποβάλλει τη σχετική έκθεσή του στον εισαγγελέα προς άσκηση της ποινικής δίωξης.

2. Ειδικές διατάξεις της εργατικής νομοθεσίας που προβλέπουν βαρύτερη ποινική μεταχείριση εξακολουθούν να ισχύουν.

Άρθρο 15
Αύξηση του κατώτατου μισθού και ημερομισθίου των υπαλλήλων και εργατοτεχνιτών της Χώρας

1. Με την επιφύλαξη του άρθρου 8 παράγραφος 1 του νόμου 1876/1990 και εφόσον η εθνική γενική συλλογική σύμβαση εργασίας δεν ορίσει ευνοϊκότερα, ο νόμιμος κατώτατος μισθός των υπαλλήλων και το ημερομίσθιο των εργατοτεχνιτών της Χώρας καθορίζεται ως εξής:

α) Μέχρι την 30.9.2015, ο νόμιμος κατώτατος μισθός και το νόμιμο κατώτατο ημερομίσθιο για τους εργαζόμενους με σχέση εξαρτημένης εργασίας ιδιωτικού δικαίου διατηρούνται στο ύψος που ορίζεται από τις περιπτώσεις α' και β' της παραγράφου 3 της υποπαραγράφου ΙΑ 11 του άρθρου μόνου του νόμου 4093/2012, λαμβανομένων υπόψη των προσαυξήσεων που ορίζονται, στην περίπτωση γ' της παραγράφου 3 της υποπαραγράφου ΙΑ 11 του άρθρου μόνου του νόμου 4093/2012, με βάση την προϋπηρεσία, όπως αυτή είχε διαμορφωθεί κατά την έναρξη ισχύος του νόμου 4093/2012.

β) Από την 1.10.2015 οι μισθοί των υπαλλήλων, ανεξαρτήτως ηλικίας, που υπολείπονται των 650 ευρώ, ορίζονται στα 650 ευρώ.

γ) Από την 1.10.2015, τα ημερομίσθια των εργατοτεχνιτών, ανεξαρτήτως ηλικίας, που υπολείπονται των 29,05 ευρώ, ορίζονται στα 29,05 ευρώ.

δ) Από την 1.7.2016, οι μισθοί των υπαλλήλων, ανεξαρτήτως ηλικίας, που υπολείπονται των 751,39 ευρώ, ορίζονται στα 751,39 ευρώ.

ε) Από την 1.7.2016, τα ημερομίσθια των εργατοτεχνιτών, ανεξαρτήτως ηλικίας, που υπολείπονται των 33,57 ευρώ, ορίζονται στα 33,57 ευρώ.

Άρθρο 16

1. Στο άρθρο 8 του Π.Δ. 240/2006 (ΦΕΚ Α' 252/16.11.2006) «Περί θεσπίσεως γενικού πλαισίου ενημερώσεως και διαβουλεύσεως των εργαζομένων» προστίθεται παράγραφος 3 ως εξής:
«3. Αποφάσεις του εργοδότη, που έχουν ουσιώδη επίπτωση στην υπόσταση και το περιεχόμενο ατομικών συμβάσεων εργασίας και ελήφθησαν κατά παράβαση των υποχρεώσεων του άρθρου 4 του παρόντος είναι άκυρες».

2. Η προηγούμενη παράγραφος αφορά αποφάσεις που λαμβάνονται μετά την έναρξη ισχύος του παρόντος νόμου.

Άρθρο 17
Καταργούμενες - Μεταβατικές Διατάξεις

1. Από την έναρξη ισχύος του παρόντος νόμου καταργείται η Πράξη Υπουργικού Συμβουλίου αριθμός 6/2012 (ΦΕΚ Α' 38/28.2.2012). Συλλογικές συμβάσεις εργασίας και διαιτητικές αποφάσεις που έληξαν κατ' εφαρμογή του άρθρου 2 της Πράξης Υπουργικού Συμβουλίου 6/2012 δεν αναβιώνουν. Συλλογικές συμβάσεις εργασίας και διαιτητικές αποφάσεις που είναι σε ισχύ κατά την έναρξη ισχύος του παρόντος εξακολουθούν να ισχύουν για την περίοδο ισχύος που καθεμία ορίζει. Κανονισμοί Εργασίας και Οργανισμοί Προσωπικού, που καταρτίστηκαν με συλλογικές συμβάσεις εργασίας οι οποίες έληξαν ή καταργήθηκαν σύμφωνα με την Πράξη Υπουργικού Συμβουλίου αριθμός 6/2012, αναβιώνουν και επαναφέρονται σε ισχύ ως συλλογικές συμβάσεις εργασίας αορίστου χρόνου.

2. Από την έναρξη ισχύος του παρόντος καταργούνται η παράγραφος 7 του άρθρου δεύτερου του νόμου 3845/2010, το άρθρο 15 του νόμου3899/2010, η παράγραφος 6 του άρθρου 37 του νόμου 4024/2011, οι παράγραφοι 1, 3 περ. ε' και στ' και 4 της υποπαραγράφου ΙΑ 11 του άρθρου μόνου του νόμου 4093/2012, το άρθρο 31 του νόμου 3846/2010, το άρθρο 103 του νόμου 4172/2013, το άρθρο 4 του νόμου 4303/2014, καθώς και κάθε άλλη διάταξη που ρυθμίζει διαφορετικά από τον παρόντα νόμο καταργούνται.

3. Η θητεία του υπηρετούντος Διοικητικού Συμβουλίου του Οργανισμού Μεσολάβησης και Διαιτησίας λήγει αυτοδίκαια με τη συγκρότηση σε σώμα του νέου Διοικητικού Συμβουλίου, κατά τα προβλεπόμενα στις παραγράφους 3 έως 6 του άρθρου 17 του νόμου 1876/1990, η οποία ολοκληρώνεται το αργότερο ένα μήνα από την έναρξη ισχύος του παρόντος.

4. Η θητεία των υπηρετούντων μεσολαβητών και διαιτητών συνεχίζεται μέχρι τον προβλεπόμενο χρόνο λήξης αυτής. Η διαδικασία διορισμού μεσολαβητών, διαιτητών και εμπειρογνωμόνων, σύμφωνα τα προβλεπόμενα στις παραγράφους 13 και 14 του άρθρου 17 του νόμου 1876/1990, ολοκληρώνεται εντός δύο μηνών από τη συγκρότηση σε σώμα του νέου Διοικητικού Συμβουλίου του οργανισμού Μεσολάβησης και Διαιτησίας, κατά τα οριζόμενα στην προηγούμενη παράγραφο.

 

Πηγή : news.in.gr