Λοιπόν θα τα πω έξω από τα δόντια, γιατί ειλικρινά, κουράστηκα, βαρέθηκα, σιχάθηκα…
Κουράστηκα με όλα αυτά που γίνονται καθημερινά γύρω μου. Θα πτωχεύσουμε, δεν θα πτωχεύσουμε… Μέτρα επί μέτρων… Φόροι επί φόρων….
Βαρέθηκα τα παπαγαλάκια με τις πληρωμένες κριτικές τους και ειδήσεις τους. Βαρέθηκα όλους τους καλεσμένους ειδήμονες σε πρωινάδικα και μη να λένε, να λένε, να διαβεβαιώνουν ότι κάτι δεν θα γίνει και την άλλη στιγμή να γίνεται ακριβώς το αντίθετο… Βαρέθηκα να κάνουμε φιλοσοφικές συζητήσεις και σχόλια στα blog μας και στα διάφορα κοινωνικά δίκτυα (έτσι δεν αποκαλούμε το fb και διάφορα άλλα site;)και από την άλλη να ακούω καθημερινά γύρω μου την έκφραση «ε! τι μπορούμε να κάνουμε; Εμείς θα σώσουμε τον κόσμο;»
Σιχάθηκα να ακούω και να βλέπω ότι θα κοπούν τα δώρα Πάσχα και Χριστουγέννων από συνταξιούχους και μισθωτούς και από την άλλη να γίνεται αλόγιστη σπατάλη του δημοσίου χρήματος, ακόμη – ακόμη και από συνδικαλιστές (3.000 € το άτομο για να πάνε εκδρομή οι συνδικαλιστές της ΓΕΝΟΠ με την δικαιολογία ότι έπρεπε να δουν εργοστάσια του εξωτερικού… μπούρδες δηλαδή). Κατασπατάληση των δικών μας χρημάτων για ταξίδια υπουργών, υφυπουργών, αποζημιώσεις βουλευτών και πιάσε το αυγό και κούρευτο δηλαδή.
Σιχάθηκα το όλο ξεπούλημα της χώρας μου.
Βαρέθηκα τις διάφορες δημοσιεύσεις σε γερμανικά κυρίως περιοδικά και εφημερίδες για την όλη κατάντια μας. Κουράστηκα να μας χλευάζουν. Κουράστηκα να μην αντιδρούμε, παρά να μαζευόμαστε στα λαγούμια μας σαν τρομαγμένοι λαγοί…
Έχουν εξισωθεί όλοι και όλα… Έχουν χαθεί αξίες, ιδανικά και πιστεύω… Χάθηκε ο ρομαντισμός, χάθηκε ο αυθορμητισμός, χάθηκε η έννοια της οικογενείας. Σιχάθηκα να μην υφίστανται ούτε καν οι στοιχειώδεις ηθικοί φραγμοί και να είμαστε μία κοινωνία του χάους στο όνομα της παγκοσμιοποίησης και της ελευθερίας (;)…
Χάσαμε την πατρίδα μας την ίδια… Χάσαμε μέσα μας τις φωνές των παππούδων μας που φωνάζοντας «αέρα», πήραν την Κορυτσά, το Αργυρόκαστρο, αντιστάθηκαν στις γερμανικές ορδές. Που πολέμησαν κι έδιωξαν του τούρκους για να είμαστε εμείς σήμερα ελεύθεροι.
Ελεύθεροι; Θεωρείτε τους εαυτούς σας ελεύθερους και ότι ζείτε σε μία χώρα που έχει δημοκρατία; Εγώ πάντως νοιώθω εντελώς το αντίθετο.
Σιχάθηκα την κατάντια μας. Από ΕΛΛΗΝΕΣ γίναμε ελληναράδες… Το μόνο που μας ενδιαφέρει είναι ο εαυτούλης μας, το αυτοκίνητο μας το ουζάκι μας και η γκόμενα/ος. Τίποτε άλλο… Το ότι μας κατήντησαν χειρότερα κι από ραγιάδες, ούτε που το συζητάμε…
Που πήγε όλο το Ελληνικό μεγαλείο; Που πήγε η Ελληνική ψυχή;
Ήρωες που μας θωρούν από ψηλά, Μελάς, Καπετάν Άγρας, Μπότσαρης, Κολοκοτρώνης, ανθυποσμηναγός Ευάγγελος Γιάνναρης, υπολοχαγός Αλέξανδρος Διάκος, και ένα σωρό άλλοι, επώνυμοι και ανώνυμοι… Ήρωες με ιδανικά, ήρωες με αγάπη στην Πατρίδα τους!
Σιχάθηκα να κλείνουμε τα αυτιά μας στις φωνές τους. Σιχάθηκα να μας βλέπω τρομοκρατημένους και αδιάφορους… Δεν το αντέχει άλλο η ψυχή μου.
Νοιώθω την ανάγκη να φύγω μακριά από όλα αυτά. Δεν είναι αυτή η πατρίδα μου που ξέρω. Δεν είναι αυτοί οι συμπατριώτες μου. Τίποτε δεν μου θυμίζει την ΕΛΛΑΔΑ ΜΟΥ. Την Ελλάδα του Δεσπότη προπάππου μου Φώτη Παγιώτα, που φυλακίσθηκε επί Μακεδονικού Αγώνος από τους βούλγαρους, γιατί εμψύχωνε τους Έλληνες. Την Ελλάδα της προγιαγιάς μου, Αγίας Κυράνας, που μαρτύρησε στα χέρια των τούρκων για τα ιδανικά της και τα πιστεύω της. Την Ελλάδα του παππού μου που πολέμησε στο Αλβανικό μέτωπο. Της γιαγιάς μου που τιμήθηκε από την βασίλισσα για την προσφορά της μαζί με άλλες γυναίκες στον πόλεμο του ’40.
Τίποτε δεν μου θυμίζει την Ελλάδα του Μέγα Αλέξανδρου.
«Σήμερον κρεμάται επί ξύλου»… Κι εμείς επιτρέπουμε να «κρεμάται» η Ελλάδα μας, βάζοντας εμείς οι ίδιοι το ακάνθινο στεφάνι, πλεγμένο με τα κλαδιά της αδιαφορία μας…
Θα πάρω τα όρη τα ψηλά βουνά γιατί δεν αντέχω άλλο να βλέπω και να ακούω όλον αυτό τον χαμό της πατρίδας μου… Να την εκπορνεύουν, να την βιάζουν και εμείς να κλείνουμε τα μάτια μας και τα αυτιά μας…
Κουράστηκα, βαρέθηκα, σιχάθηκα…
Πονάει πια η ψυχή μου τόσο πολύ, που λέω πως θα σπάσει…
Καλή Ανάσταση και μακάρι, ΚΑΛΗ ΑΝΑΤΑΣΗ!
redhead
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου